“Het lijkt of ik de enige student ben die zich eenzaam voelt op kamers”
Joëlle (18) had geen concrete plannen om op kamers te gaan in Wageningen. Tot haar introweek en studentenvereniging zo goed bevielen, dat ze aan niets anders meer kon denken. Er kwam een kamer vrij en voor ze het wist, had ze haar eigen zolderkamertje. Een week later wilde ze terug naar huis: “Iedereen doet altijd alsof op kamers gaan helemaal het einde is, waarom voel ik me dan vooral ontzettend eenzaam?”
Voeding & Gezondheid in Wageningen, daar was Joëlle snel over uit. Ze volgde graag voedseltrends en wilde niet gelijk te ver weg van haar ouderlijk huis. “Op kamers gaan had me altijd leuk geleken, maar ik wilde in eerste instantie even rustig aan doen. Deze instelling veranderde snel toen ik een ontzettend leuke introductie week en ontgroening had van mijn studentenvereniging VGSW. Na 1 week reizen tussen Hilversum en Wageningen was ik er klaar mee: veel te lang. Ik wilde in Wageningen wonen. Toevallig kwam er bij een meisje van mijn nieuwe studentenvereniging een zolderkamer vrij.”
“Je leert heel veel nieuwe mensen kennen als je gaat studeren. Dat is leuk, maar het kost tijd om echt bevriend te raken. Als ik de collegezaal met zo’n 30 man binnen loop en de paar mensen die ik wat beter ken al naast iemand anders zitten, zit ik alleen. Ik voel me dan al direct niet fijn. Op een gegeven moment voelde ik me zo eenzaam dat ik heb gehuild tijdens een werkcollege, niemand zag het, of ze deden alsof ze het niet zagen - het is ook wel ongemakkelijk natuurlijk.. Als ik na zo’n rotdag op de universiteit dan ook nog thuiskwam in een lege kamer waar ik het gevoel had dat ik een logée was, werd ik verdrietig en een beetje wanhopig. Ik maakte mezelf helemaal gek, relativeren lukte niet goed meer en ik dacht echt dat dit mijn toekomst was. De grootste eenzaamheid werd veroorzaakt door de gedachte dat het bij alle andere studenten prima ging, ik had nooit van iemand iets negatiefs over op kamers wonen gehoord. Toch besloot ik er eerlijk over te zijn op mijn studentenvereniging.”
Nadat ik eerlijk vertelde, merkte ik dat veel meer studenten zich zo voelen
“Ik voelde me een loser, op kamers wonen zou ontzettend leuk moeten zijn! Toen ik dit eindelijk durfde te zeggen merkte ik dat veel andere eerstejaars dit probleem ook hebben, precies hetzelfde! Ook zij vonden de universiteit best wel onoverzichtelijk en soms beangstigend: elke keer als een nieuwe periode begint, lijkt het een zwart gat. Ook zij misten hun ouders, de structuur van de middelbare school en simpelweg het dorp of de stad waar ze hun hele leven hadden gewoond.”
“Het klinkt misschien té simpel, maar er is nou eenmaal tijd nodig om je thuis te voelen in een nieuw huis. Ook vriendschappen hebben tijd nodig om te ontwikkelen, dat vertelden al die andere eenzame studenten mij ook. Ik voel me soms nog steeds eenzaam, maar het gaat veel beter dan 3 maanden terug. Mijn christelijke studentenvereniging heeft me geholpen, ik leer hier sneller mensen kennen dan bij mijn studie. Mijn laatste gouden tips zijn om in de bieb te studeren, daar heb je altijd mensen om je heen. Iets wat ik zelf (nog) niet heb, maar wat ik iedereen wel aanraad: Zoek een gezellig studentenhuis om te wonen. Dan zijn er altijd mensen in de buurt waar je even mee kan kletsen als je thuis komt of voordat je gaat slapen.”
Met de Instastories van BEAM (EOBEAM) heb je elke dag wat leuks te zien. Volg je ons al?
Geschreven door
Wilke
