Connie (22) heeft een hulpkonijn: 'Hij voelt precies aan wat ik nodig heb'
Dit is een artikel uit het BEAM-Magazine!
Connie's (22) leven is de afgelopen jaren een achtbaan geweest. Door een niet-aangeboren hersenletsel is ze snel overprikkeld en gestresst. Haar leven werd lichter toen hangoorkonijn Mike is haar leven kwam. "Ik zou echt niet weten wat ik zonder hem zou moeten."
“Mijn moeder en ik hebben in 2007 een ernstig auto-ongeluk gehad. Het was zo’n harde klap dat ik door de achterruit van de auto ben gevlogen en nu elke dag moet leven met hersenletsel. Ik was nog maar 6 jaar toen dit gebeurde. Ik werd een maand lang in een kunstmatig coma gehouden en toen ik wakker werd, moest ik weer opnieuw leren eten, drinken en lopen. Eigenlijk was ik als een soort baby die je nog elke beweging moet aanleren."
Helemaal kapot
"Vandaag de dag kan ik door mijn hersenletsel niet goed tegen prikkels. Zo kan ik bijvoorbeeld niet naar de EO-Jongerendag en is zelfs een verjaardag al best een opgave. Voordat ik daarnaartoe ga, moet ik eerst drie uur bijslapen om mijn hoofd rust te geven en achteraf ben ik helemaal kapot. Ook als ik op controle moet in het ziekenhuis weet ik dat ik niet nog meer andere dingen moet doen op die dag. Dat bezoekje is al heftig genoeg.
Hulpkonijn
Thuis kom ik tot rust door even te gaan slapen, muziek te luisteren of door met mijn Franse hangoorkonijn te knuffelen: Mike. Sommige mensen hebben een hulphond, maar ik heb een hulpkonijn. Ik kreeg hem in april 2021 en sindsdien zijn we één. Hij voelt precies aan wat ik nodig heb. Als hij merkt dat ik hulp nodig heb omdat iets lichamelijk niet lekker gaat, stampt hij heel hard met zijn poot op de grond zodat de buurman komt. En als ik ’s nachts onrustig slaap door mijn trauma’s, gaat hij op mijn buik liggen om me rustig te laten worden."
"Dit specifieke konijnenras is heel goed in het aanvoelen van emoties. Ik heb regelmatig gehad dat ik overstuur was en dat hij dan tegen me aan ging springen, bij me kwam liggen of zijn poot op mijn been legde. Laatst was ik bijvoorbeeld heel erg gestrest en onrustig. Dan gaat hij op mijn voeten liggen alsof hij wil zeggen: ‘Jij gaat voorlopig nergens heen. Eerst tot rust komen.’ Ik zou echt niet weten wat ik zonder hem zou moeten.”
Geschreven door
Daniëlle
