COLUMN: Jij moet leuker/beter/rustiger worden in 2022!!!
“Ik moet nog mediteren.” Plotseling staat ze op van de eettafel. We zitten middenin een spelletjesavond met de vriendengroep. “Anders word ik niet rustig. Sinds ik mediteer, word ik rustig.” “Ik vond je anders aardig rustig totdat je besefte dat je nog niet gemediteerd had”, grap ik. Met felle ogen kijkt ze me aan. “Je kan erom lachen, maar ik heb het nodig. IK.MOET.NOG.MEDITEREN.” En met een gestreste pas beent ze de ruimte uit…
Er zit best veel ‘moeten’ in ons eigen hoofd tegenwoordig. Wat begon als een leuke hobby of goed voornemen verandert al snel in een dwangmatig ritueel. We moeten sporten, moeten bidden, moeten diëten. We moeten posten op social media, moeten vrienden zien en moeten meer genieten. We moeten meer rusten. MOETEN MEDITEREN.
Ik merk dit meer en meer om mij heen. Strak geplande agenda’s zonder ruimte voor spontaniteit. Zelfs ‘vrije tijd’ wordt ingepland. En als we in alle stress vastlopen, komt er een of ander ritueel (ademhalingsoefening, drankje, dagelijks gebed, you name it) die ons zogenaamd rust gaat brengen, maar ook al snel verandert in een krampachtig moeten.
Hebben we onszelf niet te veel ‘moeten’ opgelegd? Hoe kan je tot rust komen als iets moet? Hoe kan je met volle overgave mediteren of bijbel lezen als het in een kwartiertje tussen leren voor een tentamen en een vriendenafspraak is gepropt? Niet, het levert alleen maar stress op. Misschien moeten we ons voornemen dat we iets minder van onszelf moeten? Dat het prima is om een keertje niet te sporten, niet te diëten, niet jezelf dingen op te leggen. Om een keer niet te mediteren als je net lekker ontspannen met vrienden een spelletje speelt. Je bent namelijk een mens en geen robot. Je moet helemaal niks.
Daarom MOET je even geen goede voornemens voor volgend jaar maken, maar jezelf de ruimte gunnen. Plan geen vrije tijd, maar maak vrije tijd voor spontane plannen.
Een gelukkig en rustig 2022 toegewenst!
Lees ook over:
COLUMN: Ik ben drie kilo aangekomen, omdat ik het waard ben
Geschreven door
Bas
