Waarom ik op Hawaii zit (voor God)

16 februari 2016 · Leestijd 4 min

'God, ik begrijp zendelingen niet die naar zonnige oorden gaan. Stuur mij naar de duisterste plekken op aarde, want daar schijnt Uw licht het felst!’ Een paar jaar geleden bad ik dit gebed. En rarara, waar ben ik nu? Inderdaad… Op het zonnige Hawaii!

11 oktober schreef ik

hoe God mij vertelde dat ik dit jaar een DTS mocht gaan doen. De locatie was echter nog een raadsel. Ik wilde een vurige en radicale DTS en twijfelde daarom tussen Duitsland en Hawaii. Omdat Hawaii ruim 7000 euro duurder was, wilde ik mij opgeven voor Duitsland. De avond dat ik mij zou aanmelden, kreeg ik ineens veel onvrede. Het voelde niet goed om mij nu aan te melden voor de DTS in Duitsland en dus deed ik het niet. Maar wat moest ik dan wel doen? Drie dagen later vertelde een vriendin dat ze een droom had gehad. ‘Melis, definitely pray for this, maar ik droomde vannacht dat je Fire&Fragrance DTS op Hawaii deed in januari’. Sceptisch als ik ben, gaf ik deze droom terug aan God. ‘Heer, als dit een droom van U is, wilt U dit dan bevestigen met een tweede droom. Anders doe ik er niets mee’. De tijd tikte. Het was eind december en ik besefte dat ik snel zou moeten kiezen als ik nog naar Hawaii zou willen. 21 december gaf ik mijzelf op en direct daarna voelde ik mij de grootste dwaas ooit. Wat bezielde mij? Ik had geen geld, zat in het laatste jaar van mijn studie, was net verhuisd, had net een nieuwe baan en de DTS zou 7 januari al starten… Uiteindelijk viel ik opnieuw op mijn knieën en gaf ik het terug aan Hem. ‘Heer, wat U ook van mij vraagt, ik wil U volgen. Of het nou Nederland is of Hawaii, ik wil U volgen.’ Op dat moment van overgave ontving ik zoveel rust. Een kwartier later vertelde een andere vriendin mij dat ze ook een droom had gehad… Ze had gedroomd dat ik in Hawaii was voor Fire & Fragrance… Halleluja! 30 december hoorde ik dat ik was aangenomen. Van mijn laatste geld kocht ik op 2 januari een vliegticket en daarna was het afwachten… Ik had geen geld, maar moest minstens duizend dollar betalen voor aanvang van de school. God had echter in de zomer beloofd dat Hij zou voorzien. In de laatste vier dagen kreeg ik bijna al het geld wat ik nodig had om de ‘lecture phase’ te kunnen betalen; dit was ongeveer 4000 euro. Wauw! De laatste vier dagen in Nederland moest er veel worden gedaan. Ik heb mijn studentenkamer in Groningen leeg gehaald, heb mijn koffers ingepakt en ik moest praktische zaken als een visum en verzekeringen regelen. Wat ik echter het meeste heb gedaan is tijd doorbrengen met mijn familie. We huilden en lachten samen. Wat is het fijn om iets te hebben wat afscheid nemen zo moeilijk maakt! 7 januari was het dan zover: ik stapte het vliegtuig in dat mij bracht naar het grote avontuur! Ik ben hier nu alweer vijf weken en wat ik vooral elke dag opnieuw leer is dat God goed is en dat het gaat om Zijn liefde voor ons. Wat ik geweldig vind aan deze school is de eenvoudigheid. Er wordt niet uren gepraat over bidden voor zieken; men doet het simpelweg. Er wordt niet uren gepraat over onbereikbare landen; men bidt er voor. Afgelopen maandag hadden we een bidstond voor Nepal. We baden dat de grenzen tussen India en Nepal weer open mochten gaan en even later was in het nieuws: grenzen tussen India en Nepal zijn weer open! Verder ben ik op dit moment ongelofelijk blij dat ik niet op de meest duistere plek op aarde ben, maar gewoon op het zonnige Hawaii waar de flora en fauna schitterend is, de oceaan zo helderblauw is en het net het paradijs is! Over een goede God gesproken… Tekst: Melissa