Nienke was zwanger op haar 15e: “Door mijn kind leerde ik God beter kennen”

“Zwanger op je 15^e? Dat overkomt toch alleen hele domme mensen? Niet bij mij! Dat is de gedachte die ik altijd had als ik programma’s als 4 handen op 1 buik keek. Zelfs toen mijn buik dikker begon te worden, stopte ik de gedachte van een zwangerschap ver weg. Dit overkwam mij toch niet?

In november 2017 zei mijn moeder: “Je zegt wel dat het niet kan, maar ik wil toch dat je een test doet.” Deze test was positief. De dokter vertelde me dat ik al 20 weken zwanger was. Wat moest ik nu? Ik ben zelf geadopteerd en ik weet van mijn adoptieouders hoe het is om geen kinderen te kunnen krijgen. Ik wist dus zeker dat ik het kind niet wilde weghalen en gelukkig dacht mijn toenmalige vriend Jesse er hetzelfde over.

Nagekeken door de hele school

"Ik zat in havo 4 en heb het gelijk aan mijn vrienden en mijn klas verteld. Zoiets gaat natuurlijk heel snel rond dus ik werd veel aangekeken. Ik heb geen directe negatieve reacties gekregen, maar ik hoorde wel veel verhalen die over me rondgingen. Dit maakte me verdrietig en onzeker en ik dacht: “Waarom doet God dit?” Gelukkig was mijn omgeving erg supportive en hebben zij mij veel geholpen.

Ondanks dat voelde ik me erg alleen. Er zijn weinig 15-jarige meisjes zwanger die ook nog christelijk zijn, dus ik kon me niet goed identificeren met veel verhalen over tienermoeders. Ik heb veel gebeden en gevraagd aan God: “Waarom doet u dit?”

Knipoog van God

“Er is hier een jong meisje dat ongewenst zwanger is.” Dit zei een spreker tijdens een jongerendienst waar Jesse en ik naartoe waren. “Als jij dat bent, zou ik graag voor je willen bidden.” Hoe wist deze spreker dit? Ik had geen idee, maar ik wilde niet dat er voor me gebeden werd en dat mensen me zagen. Jesse ging wel naar deze man toe en hij heeft voor Jesse gebeden."

Lief koningskind, je bent gewild

"In de tussentijd kwam er een vrouw naar mij toegelopen. Ze haalde een klein gebreid kroontje uit haar tas. Zonder iets te zeggen gaf ze dit kroontje met een briefje eraan aan mij. Er stond ‘Lief koningskind, je bent gewild. Hou vol, je bent sterk.’ Ik vertelde het later aan Jesse en we waren allebei erg onder de indruk. We hebben de vrouw na afloop nog gezocht, maar konden haar nergens vinden. Dit zagen we echt als een knipoog van God, alsof Hij wilde zeggen: “Ik ben wel bij je, maak je niet druk”

Depressief

"Tijdens de bevalling van mijn zoontje Tiamo kreeg ik een heftige vorm van een zwangerschapsvergiftiging. Het was gevaarlijk voor ons allebei, dus we hebben veel gebeden of alles goed mocht gaan. Gelukkig is dat zo en is Tiamo ondertussen een gezonde jongen van 1,5 jaar!

In de loop van de zwangerschap merkte ik dat ik een depressie op begon te bouwen. Na de zwangerschap werd er ook een postnatale depressie bij me vastgesteld. Ik kreeg steeds meer ruzie met Jesse en 2 maanden geleden zijn we – na een relatie van bijna 3 jaar – uit elkaar gegaan. We zijn na de geboorte van Tiamo nog ruim anderhalf jaar bij elkaar geweest. Het vooroordeel dat tienervaders gelijk wegrennen klopt dus niet altijd. Gelukkig voel ik me ondertussen niet meer zo en ben ik niet meer depressief."

"Jesse en ik wonen allebei nog bij onze ouders. We zorgen echt samen voor Tiamo, hij is afwisselend bij mij thuis of bij Jesse thuis. Het ene weekend is hij bij mij en het andere weekend bij Jesse. Op deze manier kunnen we zelf ook nog leuke dingen met leeftijdsgenoten doen."

Gods plan

"Door mijn zwangerschap ben ik dichter bij God gekomen. Voordat ik zwanger was was ik niet echt bezig met het geloof en nu moest ik wel. Ik denk echt dat Tiamo Gods plan is geweest. Mijn zwangerschap heeft me doen beseffen dat God zo machtig en groot is!

In de opvoeding willen Jesse en ik Tiamo duidelijk maken dat hij geen ‘fout’ is. Het ligt niet aan hem dat wij nu uit elkaar zijn en we zijn allebei heel blij met hem. Het leukste aan het moederschap vind ik de onvoorwaardelijke liefde vanuit Tiamo richting mij. Hij is nog zo lief en onwetend en trekt zich niks aan van anderen en hun oordeel."

Vooroordeel

"Mensen hebben snel vooroordelen als ik ze vertel dat ik een zoon heb. Ik snap dit wel, ik had dit zelf ook voordat ik zwanger werd, maar het is niet fijn. Het klopt ook lang niet altijd, ik ga bijvoorbeeld nog gewoon naar school en Tiamo’s vader is actief in zijn leven betrokken.

Ik heb veel gehad aan de hulp van de organisatie Siriz tijdens mijn zwangerschap. Dit zou ik ook echt aan zwangere tieners mee willen geven: Je bent niet alleen! Ga in gesprek met een hulporganisatie en mensen om je heen. God is in iedere situatie bij je en Hij zal ervoor zorgen dat het ook in jouw geval uiteindelijk goedkomt."

Lees hier de verhalen van Julia en Wendy die ook als tiener moeder werden!