Miriam: “Ik begon vijf keer aan een nieuwe studie”
Miriam heeft haar ‘eerste keer’ studeren vijf keer meegemaakt in vijf verschillende steden. Hoe ging dit haar af?
“Ik ben opgegroeid in Glanerbrug vlakbij Enschede. Na de HAVO haalde ik met plezier mijn Propedeuse Toegepaste Psychologie in Enschede. Vanuit dit jaar kon ik doorstromen naar vijf verschillende studierichtingen, maar ik wilde Psychologie studeren aan de Universiteit van Groningen. Een keuze die ik als ik nu terug kijk, rationeel maakte. Want wanneer zou ik anders het huis uit gaan? Omdat mijn broer lid was van studentenvereniging Vindicat, vónd ik dat ik dat ook moest. Nadat mijn jaarclub gevormd was, kon ik niet meer. Dit was niet mijn wereld: ik had heimwee, miste mijn paard en was ineens diep ongelukkig. Ik ging terug naar Enschede. Ik werkte, reed weer paard en zocht verder. Per toeval kwam ik bij de Vrije Hogeschool in Zeist terecht. Een vrij jaar zonder examens, vol inspiratie; kunstvakken, een reis naar Suriname, gastcolleges en projecten over uiteenlopende onderwerpen. Een intens en verrijkend jaar. Hier voelde ik me thuis! Aan het einde van de VH moest ik weer een studiekeuze maken, ik wilde de wereld verbeteren. Het werd Internationale Ontwikkelingsstudies in Wageningen, maar het universitaire niveau bleek toch net iets te hoog gegrepen voor mij en de studie wilde mij niet pakken. Wel had ik een super leuk jaar en heb ik hier goede vriendinnen aan overgehouden. Ik wilde terug naar het HBO, iets sociaals studeren dat ik echt elke dag leuk vond om te doen. Zo koos ik voor Kunstzinnige therapie in Leiden. In de eerste week merkte ik gelukkig al vrij snel ‘dit voelt goed en hier word ik blij van’. In 2013 studeerde ik af en startte met succes mijn eigen praktijk Livets port.” Afgelopen jaar voelde ik een terugkomende leegte. Ik had het idee dat dit gevoel te maken had met buiten zijn, rust, ruimte en dieren om mij heen, dat wat ik had in mijn jeugd. Via uitzending gemist zag ik de documentaire ‘Good things await’ en besloot deze boerderij in Denemarken te gaan bezoeken. Opnieuw was daar het gevoel: ‘Hier ben ik thuis!’ Nu een jaar later, heeft niet alleen deze bijzondere plek, maar ook de liefde mij doen besluiten hier te blijven. Mijn ouders zijn er altijd voor mij geweest, zij waren een onvoorwaardelijke stabiele basis; zowel mentaal, financieel als praktisch zoals verhuizingen. Ook de vriendinnen die ik in deze verschillende jaren kreeg moedigden mijn keuzes aan. Iedere keuze - of lees verhuizing - brachten mij steeds dichterbij mij zelf. Ik heb ervaren dat uiteindelijk overal waar je komt je weer fijne mensen om je heen verzameld en deze mensen – naast studie of werkplek - ook maken dat je je ergens thuis gaat voelen. Dankzij de steun van hen om mij heen durfde en durf ik mijn veranderingen aan. Mijn tip dan ook is: vraag jezelf af, wanneer ben jij in element? Durf te kiezen waar jij blij van wordt en daar vervolgens voor te gaan!
