Max (22): “Ik leef al drie jaar van een uitkering”

“Op school kwam ik moeilijk mee doordat ik autistisch ben. Leerkrachten drongen erop aan dat ik naar het bijzonder onderwijs zou gaan, daar waren mijn ouders het niet mee eens. Ik haalde mijn vmbo-diploma en ging een mbo-opleiding ICT volgen. Van mbo 4 zakte ik af naar mbo 3 en ging ik stage lopen. Na zo’n drie maanden besloten ze dat het niet werkte, ik kwam altijd te laat. De stage werd voortijdig gestopt. Ondertussen had ik bijbaan na bijbaan. Ik werkte in een supermarkt, een campingwinkel en heb een tijdje op zaterdag stukken vlees gestapeld in een vrieshuis. Geen van allen een succes. Vanwege mijn autisme moet ik duidelijk aangestuurd worden. Zelf zie ik het werk niet liggen, terwijl werkgevers zelfstandigheid verwachten.

De jobcoach adviseerde me om mijn diploma niet te halen

Tijdens mijn eindstage werd geopperd dat ik persoonlijke begeleiding zou krijgen. Ook werd er een jobcoach ingeschakeld die me zou begeleiden. Hij gaf me een vreemd advies: mijn diploma niet halen. Dan zou het makkelijker zijn om een uitkering te krijgen. Ik ben wel afgestudeerd, maar had het gevoel dat ik gefaald had. Iedereen, inclusief ikzelf, schatte me hoger in en daar stond ik dan met mijn mbo-diploma.

Ik verhuisde naar een woonvorm waar ik met andere mensen met een beperking woonde. Ondertussen probeerde ik toch weer aan de bak te komen. Ik laadde vrachtwagens vol met fietsen, ging aan de slag bij verschillende transportbedrijven en werkte als postbode. Mijn kortste baan duurde twee uur. Ik moest eetbare lijm op een broodje smeren. De manager was heel streng als het ging om hygiëne en dat vond ik lastig, dus nam ik ontslag.

Financieel redde ik het wel. In de woonvorm hoefde ik geen huur te betalen en het eten werd geregeld. Toen ik eenmaal 19 was, heb ik een wajong-uitkering aangevraagd en ben ik de bijbaantjes gaan afbouwen. Opnieuw ging ik een traject in met een jobcoach.

Misschien is dat nog wel het ergste: denken dat je het kunt, terwijl je werkloos bent

Uiteindelijk ben ik terecht gekomen bij een zorgboerderij. Een dagbesteding waar de een in de moestuin aan het werk is en de ander aan het schoonmaken is. Hier heb ik het erg naar mijn zin. Ik ben leergierig en wil graag aan het werk, maar ik weet niet wat de toekomst brengt. Iedereen zegt dat het uiteindelijk heus wel goed komt, maar misschien is dat nog wel het ergste: denken dat je het kunt, terwijl je werkloos bent. 

Ik sta positief in het leven en woon inmiddels anderhalf jaar zelfstandig. Het gaat goed met me. Financieel speel ik elke maand quitte. Ik heb geleerd om creatief met geld om te gaan. Ik heb bijvoorbeeld geen televisie-abonnement, koop alleen B-merken en doe alles op de fiets. Toen ik naar Opwekking ging, verbleef ik bij Global Village waar mijn eten werd vergoed en er een tent klaarstond. Als je lang genoeg zoekt, kom je vanzelf dingen tegen die in jouw budget passen.”

*In verband met privacy is er een andere naam en een stockfoto gebruikt. De echte naam is bij de redactie bekend.

Wat vind jij van het verhaal van Max? Laat het ons weten. Je kunt met ons appen via 0683673700 of mailen via beamredactie@eo.nl