Leonie (19) verloor vorig jaar onverwacht haar vader...
Daar sta je dan. Alle grond onder je weggevaagd. Alles wat zo belangrijk leek, is als een speldenprik op de achtergrond verdwenen. "We hebben hem een uur lang gereanimeerd, maar niets leek meer te baten." Leonie verloor vorig jaar haar vader.
"Anderhalf jaar geleden overleed mijn vader op 55-jarige leeftijd plotseling aan een hartstilstand. Ik was 19, leefde een zorgeloos bestaan en ik kon mij druk maken om dingen als afgebladderde nagellak. Totdat een van de meest vanzelfsprekende personen wegvalt: mijn vader. De grootste supporter aan de zijlijn, de beste kok en oliebollenbakker. We hadden niet altijd de grootste gesprekken. Het was gewoon goed zoals het was.
Na zo’n onwerkelijke boodschap in het ziekenhuis staat je leven in het teken van overleven. Ik kwam terecht in een wazige bubbel, waar weinig mensen bij konden komen. Soms herinner ik me momenten weer haarscherp, maar soms lijken herinneringen als de begrafenis mijlenver van me af te staan."
