Joram: 'Ineens wist ik het: alle verhalen over liefde zijn waar'

“Toen ik Giulia voor het eerst in haar ogen keek, hield ik onbewust mijn adem een beetje in. Wauw, wat was ze mooi. Alles aan haar klopte. Haar gladde, gebruinde huid. Haar lange, zwarte haar dat over haar schouders danste. Haar ogen. Alle toekomstplannen die ik had, was ik in een klap vergeten. Ik zou naar Italië verhuizen, naar dit kleine dorpje. Ik zou hier gaan studeren en glansrijk slagen. Ik zou hier met mijn eigen handen een paleisje voor haar bouwen. En uiteindelijk zouden we elkaar in een wijngaard, met op de achtergrond een ondergaande zon, eeuwig trouw beloven. In haar blauwe ogen zag ik dat zij hetzelfde dacht. Dit was het: Romeo en Julia. Alle verhalen over de liefde waren waar, alle clichés vielen in een enkel ogenblik op hun plek. De vlinders, de hartkloppingen, het lichte gevoel in mijn hoofd. Op een van die warme zomeravonden gaf ik haar mijn telefoon. Ze voegde mij toe op Facebook, het begin van iets moois. Ik wist het zeker.  De volgende dag ging ik terug naar het koude, druilerige Nederland. Wreed weggetrokken uit haar zinderende aanwezigheid, mijn hart brak. Ik stuurde haar een berichtje. Dat ik het zo leuk vond om haar ontmoet te hebben, wanneer we elkaar weer zouden zien, dat ik haar nu al miste. Vol spanning keek ik om de paar minuten op mijn telefoon. Geen reactie. De vlinders in mijn buik maakten plaats voor een zware steen. Ook de volgende dag liet ze niets van zich horen. Een half jaar later probeerde ik het nog een keer. Haar reactie was dezelfde: geen.” Lees hier over de zomerliefdes van Jacqueline, Bas en Lola.