Is de dood een wraakactie van God?

God maakte Adam, de eerste mens, vanuit het stof van de aarde. Hulde voor Gods creativiteit aangezien biologen en dokters nog steeds nieuwe dingen in het menselijk lichaam ontdekken. Adam loopt vervolgens rond in het paradijs en geeft alle dieren een naam, maar er zit geen dier tussen dat bij hem past. God maakt nog een mens, vrouwelijk dit keer. Adam zingt een lied van blijdschap als hij zijn vrouw Eva voor het eerst ontmoet en samen krijgen ze de opdracht van God om vruchtbaar en talrijk te zijn en gezag te voeren over de aarde. En God zag dat het zeer goed was.

Geen idee hoe lang Adam en Eva in volledige perfectie en verbondenheid met God hebben rond gehuppeld in het paradijs, maar opeens is daar Genesis 3. Het hoofdstuk waar beschreven wordt hoe het mis gaat: Eva vertrouwt God niet op het moment dat ze verleidt wordt door de slang. Ze eet van de vrucht waarvan ze wist dat ze niet mocht eten en geeft haar man - die er bij staat en haar niet tegenhoudt - ook een hapje. Nadat ze van de vrucht gegeten hebben, komt wat mij betreft het pijnlijkste vers in de hele Bijbel voorbij:

“Toen de mens en zijn vrouw God, de HEER, in de koelte van de avondwind door de tuin hoorde wandelen, verborgen zij zich voor hem tussen de bomen.”  (Genesis 3: 8)

Wat ik zo pijnlijk vind is dat God ontzettend boos zou kunnen zijn of direct een einde aan zijn hele schepping had kunnen maken. Maar dit doet hij niet. Hij besluit een wandeling in de tuin te maken en te vragen waar Adam en Eva zijn. God blijft zoeken naar verbondenheid met de mens, ook als wij dit niet doen en deze verbondenheid zelfs bewust verbreken.

Waarom moeten Adam en Eva dan nog dood?
Maar waarom laat God de mens sterven? God blokkeert voor Adam en Eva de mogelijkheid om van de vruchten van de levensboom te eten. Ik zag dit altijd als een soort wraakactie van God: “Jullie luisteren niet? Oké, dan ga je dood. En die boom van eeuwig leven haal ik ook weg. Doei.” Maar ik ben hier anders over gaan denken.

Het feit dat mensen op aarde niet eeuwig kunnen leven, is liefdevol. Zolang we op deze gebroken wereld rondlopen, kan onze verbondenheid met God niet volledig hersteld worden. Doordat Jezus de dood heeft overwonnen, kunnen we na onze dood die perfecte relatie met God wel weer aan. En dit maakt de dood niet opeens iets moois: Het was namelijk nooit de bedoeling. We zijn er niet voor gemaakt en dat is waarom het zo gruwelijk fout voelt en pijn doet. Maar ik ben van het idee afgestapt dat de dood een wraakactie is van God. Hoe je het ook wendt of keert, zelfs de dood is op een vreemde en misschien wel verwrongen manier een teken van Gods liefde.