‘Ik krijg vaak een hele lading shit over me heen’
“Of ik vroeger een betweter was? Ja, dat was ik best een beetje. Dat mag je wel opschrijven hoor.” Lachend kijkt Jarin van der Zande (23) me aan. Afgelopen zaterdag werd hij verkozen tot de nieuwe voorzitter van PerspectieF ChristenUnie-jongeren, nu zit hij samen met redacteur Esther in een koffietentje te praten over jongeren, kwetsbaarheid en geloof.
“Ik ben iemand die zichtbaar wil zijn, de straat op wil en graag vanaf zeepkistjes staat te schreeuwen.” Jarin neemt een slok van zijn koffie. Op de basisschool was hij al ontzettend fanatiek bij actualiteitsquizjes. Naar eigen zeggen was hij ook best een nerd. “Op mijn zeventiende werd ik door iemand uit de kerk meegevraagd naar een raadsvergadering. Ik vond het echt mega saai. Toch heb ik me daarna laten meelokken naar PerspectieF. Daar waren een hele hoop jongeren met mooie verhalen, toen ging ik overstag.”
Christelijke bubbel
Ik vraag Jarin wat hij tijdens zijn voorzitterschap graag wil veranderen. Daar heeft hij direct een duidelijk antwoord op. “Ik vind dat christelijke jongeren zich meer zichtbaar mogen maken. Je mag best opkomen voor je geloof.” Als voorbeeld noemt hij het besluit van TU Eindhoven om christelijke studentenverengingen geen huisvesting meer te bieden. “Op deze manier worden christelijke jongeren aan de kant gezet. In de huidige samenleving is het niet meer normaal om christelijk te zijn. Dit moet je niet over je heen laten komen, maar dan moet je je laten horen. Iedereen heeft talenten gekregen, misschien ben jij wel net zo’n betweter als ik, maar die talenten moet je gebruiken.”
Volgens hem is het onze verantwoordelijkheid om mensen die niet met het geloof zijn opgegroeid te vertellen over Gods liefde. We nemen allebei een grote slok van onze koffie. Ik vraag wat hij met die verantwoordelijkheid bedoelt. “Sommige jongeren zitten in een christelijke bubbel, en dat is helemaal prima, maar soms moet je daar uitstappen. Je kunt niet verwachten dat mensen naar jou toekomen en belangstelling tonen in het christelijke geloof. Daar ligt jouw taak. Ik weet dat dat soms erg lastig kan zijn. Tijdens politieke debatten word ik nog steeds weleens aangekeken alsof ik van een andere planeet kom.”
Kwetsbaar
Inmiddels is Jarin al twee jaar druk bezig voor PerspectieF. “Veel mensen denken dat politiek saai is, vol debatten en ellenlange beleidsstukken. Eigenlijk is het grootste deel van de politiek: mensen verzamelen die allemaal achter jouw idee staan.” Er valt een korte stilte. Jarin beweegt zijn kop koffie naar zijn mond om een slok te nemen, maar besluit op het laatste moment nog even te wachten. “Soms is dat best eng,” vervolgt hij. “Ik ben bewust van mijn positie waarin ik het geluid van een hele hoop christelijke jongeren kan vertegenwoordigen. Dat gevoel kan heel overweldigend zijn. Het is eng om heel hard je mening te verkondingen en dan te hopen dat iedereen het maar met je eens is. Je stelt je best kwetsbaar op.”
Wat we volgens hem behoorlijk onderschatten, is social media. “Ik heb meer dan eens een hele lading shit over me heen gekregen, daar word je niet vrolijk van. In het begin probeerde ik nog overal op te reageren, later krijg je door dat er ook gewoon mensen zijn die rot doen, om het rot doen. Maar ik heb ook weleens een vader gehad die zei dat ik verantwoordelijk was voor het feit dat zijn kinderen bang zijn om naar school te fietsen. Dit kwam door de vluchtelingenopvang naast hun basisschool. Ja, dat zet je dan wel even aan het denken. Het is een illusie dat een politicus barst van het zelfvertrouwen. Neem maar van mij aan dat elke politicus weleens denkt ‘Oh shit, doe ik het wel goed?’, ik geloof niet dat dat gevoel ooit weggaat.”
Op je bek gaan
We zijn beide aan het einde van ons kopje koffie gekomen en lopen langzaam richting het station. Na het inchecken vraag ik Jarin of hij weleens bang is dat hij zijn beloftes niet waar kan maken. “Ja, best wel. Ik loop nu keihard te roepen dat we tegen het einde van mijn voorzitterschap als christelijke jongeren kunnen laten zien dat we niet saai en dominee-achtig zijn. Maar stel dat ik dit imago over twee jaar alleen maar slechter heb gemaakt? Dan is er ergens wel iets misgegaan. Misschien ben ik nu nog een beetje naïef, maar ik denk dat het wel goed gaat komen. En hoe cliché het ook is, soms moet je een keer op je bek gaan. Dan heb je één, misschien twee, vervelende dagen en op de derde dag begin je gewoon weer opnieuw.” We nemen afscheid. Ik denk ook dat het wel goed gaat komen met dat imago.
Tekst: Esther Bolt
