"Ik heb alles in Aruba achtergelaten"

Ik was heel gelukkig op Aruba. Mijn moeder voedde mij in haar eentje op. Mijn vader was drugsverslaafd, dus hem zag ik bijna nooit. Naarmate ik langer naar de kerk ging, werd ik steeds sceptischer over het geloof. Ik had veel bijbelkennis, maar deed er bijna niets mee. Ik ging wel naar de kerk, maar mijn hart lag daar niet. Toen ik 19 jaar was, zei mijn moeder: ‘Shaquir, ik ga verhuizen naar Nederland.’ Ik wilde niet mee, omdat ik mijn school  de havo wilde afmaken. Toen ik net 20 was, vertrok ze en huurde ik een appartementje boven onze kerk.”

“In het begin vond ik het vooral leuk dat mijn moeder wegging. Ik ben altijd streng opgevoed door haar en mocht bijvoorbeeld bijna nooit naar feestjes. Op dat moment kreeg ik de mogelijkheid om alles te doen waar ik zin in had. Sinds mijn zeventiende rookte ik al wiet en dit ging ik alleen maar meer doen. Ik ging helemaal los, bezocht steeds meer feestjes en gebruikte veel verschillende soorten drugs.

Relatie kapot

Het was fantastisch om die dingen te doen, maar de drugs maakten me ook helemaal kapot. Mijn relatie van destijds hield op en ik was gebroken. Ik praatte amper met mijn moeder, en enkele mensen van de kerk maakten zich zorgen om me. Tijdens een Skypegesprek met mijn moeder kwamen alle emoties eruit. Ze had veel voor me gebeden. Ik wist wel dat God me riep, maar ik was er niet klaar voor om alles aan hem te geven. Toen mijn moeder vroeg of ik naar Nederland kwam, heb ik alles achtergelaten en ben ik vertrokken. Ik wist niet wat ik moest verwachten en vond het superspannend.”
 

Ik was er nog niet klaar voor om alles aan hem te geven

“Op een zondag kwam ik aan in Nederland. Ik ben direct met mijn moeder naar de kerk Victory Outreach in Rotterdam gereden, een kerk voor mensen die van de straat komen en diep in de put zitten. Daar kon ik de opvang in, om clean te worden en met mijn geloof bezig te zijn. Er was geen telefoon, geen tv, vrijwel niks. Al mijn aandacht ging daardoor naar God.
 

Profeteren

Eerst durfde ik God niet te vertrouwen. Ik kende hem niet en dacht dat hij een God van de wet was. In die periode kwam ik erachter dat hij een God van liefde was, niet van regeltjes. Eindelijk durfde ik ‘ja’ te zeggen tegen hem! Ik leerde bidden, preken, zingen, profeteren en onderwijzen. Allemaal dingen waarvan ik nooit wist dat ik ze kon.

Soms kan het eng zijn niet te weten wat er komt. Ik moest net als Petrus uit het bootje stappen, op het water lopen en vertrouwen hebben in God. Ik woon inmiddels twee jaar in Nederland, ben helemaal clean en wil niets liever dan Gods woord verspreiden.”

Lees ook dit verhaal: 'Ik wist: dit is God die spreekt'

Beeld: ELJEE

Dit verhaal verscheen in het meinummer van BEAM Magazine. Meer lezen? Vraag dan nu gratis en vrijblijvend een exemplaar aan!