Ik ben verliefd op mezelf

Ik word er elke dag aan herinnerd door mijn moeder en mijn beste vriendinnen. Het is zelfs gegraveerd in mijn brein: “…for I am fearfully and wonderfully made…” (Psalm 139:14). Toch vond ik het lange tijd lastig om deze woorden te geloven. Ik twijfelde enorm aan mezelf, vooral omdat ik vaak het enige meisje in mijn vriendengroep was dat geen vriendje had. Ik kreeg het gevoel dat ik het buitenbeetje was, het lelijk eendje uit de groep, omdat er niemand was die van me hield of mij een bos bloemen gaf op Valentijnsdag.

Soms kreeg ik de tip dat ik mijn haar anders kon doen. Om het in plaats van mijn saaie vlechten misschien een keer te stijlen of lekker wild mijn krullen showen, zoals de andere meisjes in mijn klas. Als ik er nu aan terugdenk, vraag ik me af waarom iemand dat zou zeggen. Waarom moet ik mezelf veranderen, zodat ik zichtbaarder word? Ik was blij met mijn vlechten en eerlijk is eerlijk, ze wisten niet half hoeveel werk het was om het door de wind te kunnen laten waaien. Stiekem was ik benieuwd hoe het zou zijn als ik gewoon mezelf kon zijn.

Ik was bereid om mezelf helemaal om te toveren in het perfecte plaatje

Dit raakte mij enorm. Ik zag het als een belediging, maar ik kon niet anders. Ik dacht dat dit de manier was om iemand eindelijk verliefd op mij te laten worden. Daar ging ik de fout in. Ik was bereid om mezelf helemaal om te toveren in het perfecte plaatje. Om iemand te zijn die ik niet was, zodat de ‘juiste’ jongen verliefd op mijn kon worden. Elke keer als ik een crush had op een aardige jongen, was ik bang dat ik niet goed of mooi genoeg was. Het veroorzaakte alleen maar onzekerheid en slapeloze nachten met gekke gedachtes: “Misschien vindt hij mijn krullen helemaal niet zo mooi.” Of: “Wat als ik mijn haren toch maar stijl, zou hij dan wel van me houden?

Na een tijdje was ik er klaar mee. Op een dag was ik met een onbekende dame aan het wachten op de tram. Ineens keek ze me aan en zei dat ik prachtig ben. Dat gebeurde niet een keer, maar meerdere keren. Zo begon ik er meer in te geloven. Stiekem voelde ik me schuldig dat ik niet eerder naar mijn moeder en de woorden uit de Bijbel had geluisterd. Ik ontdekte dat ik mooi ben zoals ik ben. Ik hoef mezelf niet te veranderen, God heeft mij wonderbaarlijk gemaakt. Ik ben zeker van mezelf en doe waar ik zelf zin in heb. Ik heb mijn kapsel veranderd in hoe ik het wil hebben en ga door het leven met meer zelfvertrouwen.

Ik ben blij met de nieuwe Gely, omdat ik niet meer denk aan “misschien…” of “wat als…” Want ik werd verliefd op mezelf. Ik ben verliefd op mijn zelfvertrouwen en het feit dat ik ook in mijn eentje gelukkig kan zijn. Het is oké om single te zijn, beter nog: het is fantastisch, omdat je de ruimte krijgt om eerst van jezelf te houden. Omdat ik ook mezelf een bosje bloemen kan geven en kan zeggen: Gely ik hou van jou.

Gely Costa (18) woont in Den Haag en is onze nieuwe vormgeving stagiair!