Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Dennis werd ontvoerd en bijna verdronken: “God heeft me gered”

23 september 2020 · Leestijd 5 min

Dennis (20) is al zo lang hij weet gefascineerd door dromen en hij wilde hier in de toekomst ook zijn werk van maken. Zogezegd, zo gedaan: in september 2018 startte hij de studie Geneeskunde op het Erasmus in Rotterdam om zich uiteindelijk te kunnen richten op Oneirology (het bestuderen van dromen). Vorig jaar was hij voorzitter van de Goededoelencommissie van zijn studievereniging in Rotterdam, maar dat ging niet van een leien dakje…

Nieuwe regels

“Toen ik tot voorzitter van de Goededoelencommissie werd verkozen, was ik enorm blij. Ik vind het belangrijk dat we mensen in nood ondersteunen. Er zijn zo enorm veel goede doelen met mooie missies en daar wilde ik als christen graag wat aan bijdragen. Samen met de toffe mensen in mijn commissie gingen we aan de slag. Voordat het jaar begon, legde de Praeses (voorzitter studievereniging) uit wat er van mij werd verwacht als commissievoorzitter."

Voor wie niet luistert, zijn er grote gevolgen

"Eén van de regels viel me erg op: dit jaar moeten alle commissievoorzitters een driedelig pak kopen, met het wapen van de commissie geborduurd op het gilet. De kosten zouden voor eigen rekening zijn. Ik zou minstens vierhonderd euro kwijt zijn en ik kon dat niet betalen. De Praeses maakte duidelijk dat iedereen zich aan deze regel moest houden, anders zouden er grote gevolgen zijn.”

De vergadering

“Weken gingen voorbij en ik had nog steeds geen pak gekocht. Ik hoorde mede commissievoorzitters roddelen en klagen tegen elkaar over het feit dat ik nog steeds niet in bezit was van het pak, maar er wel mee weg kwam. Ik had voor mezelf besloten dat ik prima mijn werk kon doen, zonder me in allerlei bochten te moeten wringen om een pak te kunnen betalen. Ik werd inderdaad met rust gelaten, ondanks dat ik in mijn normale kloffie liep, dus ik ging ervan uit dat het geaccepteerd werd. Een paar maanden later hadden we als commissievoorzitters weer een vergadering met de Praeses over de gang van zaken. Mijn pak-loze verschijning werd niet besproken, dus ik was tevreden."

Ik was bang voor wat me te wachten stond

"Na de meeting moest ik nog even naar het toilet. Toen ik weg wilde gaan, liep ik langs de ruimte waar ik twee andere voorzitters hoorde praten met de Praeses: “Hij weigert een pak te kopen, omdat hij het niet zou kunnen betalen. Wij echter, hebben het allemaal wel gedaan en u zei dat u de persoon die zich niet aan deze regel houdt zou straffen. Wij vinden dat u zich aan uw eigen regels moet houden.” Snel liep ik het pand uit naar huis; een beetje bang voor wat me te wachten stond.”

Het houten buitenbad

“De volgende ochtend was ik opgelucht dat ik nog niks had gehoord van de Praeses. Ik stapte de deur uit, klaar om naar mijn ene les op school te gaan, toen ik ineens werd vastgegrepen. Iemand trok een kussensloop over mijn hoofd en zei in mijn oor: “Je bent gewaarschuwd en nu zal je de gevolgen moeten ervaren. Je houdt je kop, anders zal het nog slechter met je aflopen.” Ik verstijfde en kreeg van schrik niks uit mijn strot. Ik liep met hem mee, niet wetende waar naartoe. Ineens stopten we. Ik hoorde hem een slot openen en daarna een zware deur. Hij begeleidde me een klein trapje op, duwde me en ik viel in een gat. De deur viel dicht en werd op slot gedaan, mijn enkel en rug deden pijn en ik hoorde niks meer. Stilte. Toen ik de kussensloop van mijn hoofd deed, zag ik dat ik in een leeg houten bad zat met een zware klep die echt vast zat. Ik was bang en huilde. Toen ging er een kraantje open en voordat ik het wist stonden mijn voeten onder water.”

Het water liep steeds hoger op, tot net onder mijn neus

God redt

“Door mijn tranen heen schreeuwde ik naar God om hulp. Ik wist dat Hij er was en kon niks anders dan bidden. Het water liep steeds hoger op en ik wilde echt op God vertrouwen. De situatie leek hopeloos, maar ik was ervan overtuigd dat Hij alles kan. Het water kwam hoger en hoger, ik deed mijn ogen dicht en wachtte gewoon af wat er zou gebeuren. Toen hoorde ik hoe het kraantje dicht werd gedraaid, net toen mijn mond onder water stond. Ik kon alleen nog ademen door mijn neus. Ik schreeuwde of deze persoon de deur ook open kon doen, maar dat gebeurde niet. Ik hoorde niks meer en was nog steeds erg bang. Ik dankte God dat Hij merkbaar aanwezig was en het water liet stoppen. Uren gingen voorbij en ik bleef bidden. Ineens werd ik overspoeld met rust.”

Redding voor de Praeses en de vereniging

“Uren later hoorde ik voetstappen die steeds dichterbij leken te komen. Hij riep: “Dennis?! Ben je daar?” Ik slaakte een kreet en hoorde hoe het slot opengemaakt werd. Langzaam ging de klep van het houten bad omhoog. Dat was het moment dat ik recht in de ogen keek van de Praeses. De persoon die mij dit had aangedaan. Op wonderbaarlijke wijze voelde ik alleen maar liefde voor hem. Het enige wat ik kon, was God danken dat ik nog leefde en dat hij me vrijliet. De rest van de middag was ik met hem in gesprek. Hij vertelde me het verhaal van zijn leven en vertelde hoeveel spijt hij had van wat hij me had aangedaan. Ik kon hem vertellen over hoe God mij redde en over de rust die ik vond. Hier werd de Praeses zo door bemoedigd, dat hij die God ook wilde leren kennen en de hele vereniging daarin mee wilde nemen.”

BEAM vertaalt in deze serie met een knipoog Bijbelverhalen die vandaag de dag zeker viral zouden zijn gegaan. Komt het je misschien bekend voor?

Geschreven door

Thamara

Misschien ook wat voor jou

Volg BEAM op TikTok!

Voor video's van inspirerende jongeren die licht willen verspreiden! 💛💡