COLUMN: Hoe een mondkapje meer van Jezus liet zien dan mijn mond vertelde
Elke zondag tijdens de BEAM Kerkdienst zijn we met een fijne mengeling van mensen. Redactieleden, cameramensen, technici, musici. Een aantal van deze mensen hebben nog nooit een kerkdienst bezocht en werken zich toch elke zondag uit de naad om jou een mooie dienst te laten beleven. Zodat wij mensen iets over Jezus kunnen vertellen. Ik vind dat prachtig.
Afgelopen zondag had één van deze mensen als enige een mondkapje op. Terwijl wij met ontblote hoofden door elkaar heen liepen, hield hij afstand en zijn mond en neus verborgen. Om zichzelf, maar vooral ons te beschermen voor een eventuele besmetting. Het zette me aan het denken en het voelde als een keiharde spiegel.
Ik weet dat het slecht gaat. Dat de ziekenhuizen volstromen. Dat er nieuwe maatregelen aankomen en die heel erg nodig zijn. Toch heb ik eerst een reden van buitenaf (lees: persconferentie) nodig om iets te doen om coronabesmettingen proberen te voorkomen: een mondkapje opzetten. Alsof de oplopende besmettingscijfers en de kans dat ik het kan overdragen voor mij pas bestaan als er nieuwe maatregelen zijn uitgesproken. Alsof ik pas iets voor anderen wil doen, wanneer het moet…
Misschien liet hij tijdens de BEAM Kerkdienst wel meer van Jezus zien dan mijn mond vertelde.
Geschreven door
Joram
