Anouk: “Mijn beeld van straatevangelisatie is compleet veranderd”
“In de nieuwste video gaan we straat-evangeliseren en jij moet het doen!”, werd me op een donderdagmiddag eventjes verteld. “No way,” was mijn eerste reactie, “zoek maar iemand anders. Maakt me niet uit wie, ik ga het niet doen.”
Toen er om een reden werd gevraagd voor mijn uitgesproken verzet, kon ik niet écht een goed argument verzinnen. Ja oké, omdat het me doodeng leek en omdat niemand daar volgens mij op zat te wachten. Ik verloor de discussie en stond dus al gauw midden in de nacht bij Rotterdam Ahoy, omsingeld door mensen die me voor mijn gevoel elk moment gingen volschelden.
Het tegendeel was waar. Verbazingwekkend genoeg: als er ergens lieve mensen rondlopen, is het wel bij een hardcore-feest (al dan niet aangewakkerd door een ander middel dan Jezus' liefde). Natuurlijk werd er zo nu en dan een spottende ‘JEZUS!’ naar onze hoofden geslingerd, maar dat bleek dan ook vrijwel het enige. Mensen wilden gewoon met ons praten, vonden de verhalen van de naar House-vrijwilliger Niels écht interessant. Ook als ze niks met het geloof hadden, ook als ze eerst huiverig waren.
Laten we eerlijk zijn, ik ben en blijf een angsthaas. Ik heb namelijk alleen stilzwijgend lolly’s uitgedeeld en verder vooral vol verbazing naar de gepassioneerde vrijwilligers geluisterd. Ik doe het ze simpelweg niet na. Maar mijn beeld van straatevangelisten is wel compleet veranderd van ‘aparte, schreeuwende mevrouw op Amsterdam Centraal’ naar ‘helden die midden in de nacht alleen maar liefde uitstralen’. Zit ik nu ieder weekend in de Naar House-bus? Kleine kans. Máár ze hebben op zijn minst bij mij veel respect opgewekt. Bij jou ook? Check de video hierboven!
Geschreven door
Anouk
