7 gekke gewoontes uit het Oude Testament

Vroeg met pensioen (Numeri 8:23)

Huh? Werken van je vijfentwintigste tot je vijftigste? Ja, wij kunnen het al bijna niet meer voorstellen, maar de Levieten die in de tabernakel werkten wel. Zij begonnen op hun vijfentwintigste en mochten op hun vijftigste met ‘pensioen’. Het werk was zwaar: de Levieten bouwden de tabernakel steeds op- en af en versleepten hem door de woestijn. Afscheid nemen (Leviticus 21:1)
Een van je tantes overlijdt en voor de begrafenis wil je nog even bij haar kijken. Heel normaal, zou je denken. Als priester kon dit alleen niet. Het was voor de priesters belangrijk om rein te blijven en je mocht alleen in de buurt van de overledene komen als het naaste familie was. Je vader, moeder, zoon, dochter, broer of ongehuwde zus dus.  Loofhuttenfeest (Leviticus 23: 42-43)
Elk jaar een week in een hut. Bijzonder, of niet? De Israëlieten vieren elk jaar het Loofhuttenfeest om te onthouden dat ze zo lang door de woestijn hebben getrokken, nadat God hen uit Egypte had bevrijd.  Ik moet werken, bezig zijn (Leviticus 23:30)
Nee, zegt Mozes in Leviticus 23:30, dat gaat mis. Weet je wat belangrijk is? Rusten! Op de Grote Verzoendag, die de Israëlieten elk jaar vieren, is het belangrijk om niks te doen. Geen enkele activiteit. Doe je dat wel, dan word je uit de gemeenschap weggevaagd. Geen familie, geen vrienden, je staat er helemaal buiten. Kalm ‘an dus. Koken en opeten (Exodus 12:21)
Komen jullie bij ons Pesach vieren? Iedereen neemt wat te eten mee. De manier om tegenwoordig samen te eten, maar dit soort dinnerparty’s zaten er voor de Israëlieten niet in. Waar ze de maaltijd maakten, moesten ze het ook opeten. En de botten van de dieren, mochten ze niet breken.  Trouwen in oorlog (Deutronomium 21:13)
De mannen van Israël trokken ten strijde en mochten ze nou een meisje tegenkomen die ze wel als vrouw wilden, dan konden ze die mee naar huis nemen. Eenmaal thuis volgde het ritueel: het meisje moest haar hoofd kaalscheren, haar nagels knippen en de kleren die ze aanhad als gevangene, uitdoen. De eerste maand mag ze verdrietig zijn over haar vader en moeder die ze achter heeft gelaten, maar dan moet ze haar vrouwelijke ‘plicht’ voldoen.

Stokslagen (Deutronomium 25:1)
Als twee mannen ruzie hadden en er niet uit kwamen, konden ze naar een rechter stappen. De rechter gaf dan een oordeel. Mocht de straf bestaan uit stokslagen, dan was de maximumstraf 40 slagen. Meer was niet toegestaan, zodat degene die klappen kreeg geen gezichtsverlies zou lijden.