Ga naar submenu Ga naar zoekveld

“Ik durf niet te zeggen dat ik christen ben!” Drie jongeren over waarom zij dit soms lastig vinden

28 mei 2021 · Leestijd 5 min

In Nederland mogen wij gelukkig(!) vrijuit praten over ons geloof. Er is dus geen reden om je christelijk geloof te verzwijgen, toch? Drie jongeren leggen uit waarom zij het soms toch lastig vinden om te zeggen dat zij christen zijn.

Thirsa (20): “Als ik bid, val ik buiten de groep”

afbeelding

“Bij mijn stage heb ik bewust verzwegen dat ik christen ben. Ik ben heel erg bang dat mijn collega’s geloofsvragen gaan stellen waar ik geen antwoord op weet. Bijvoorbeeld dat iemand aan mij vraagt wat er allemaal met Jezus is gebeurd. Zelf weet ik ook niet het antwoord op elke vraag. Ik schaam me er dan voor dat ik het niet goed kan uitleggen. Daarnaast ben ik bang dat ik het verkeerde vertel.

Ook op school vind ik het lastig om open te zijn over mijn geloof. Mijn klasgenoten weten wel dat ik christelijk ben, maar zelf geloven zij niet. Wanneer we in de pauze samen lunchen, durf ik niet te zeggen dat ik graag zou willen bidden voor het eten. Dan bid ik soms maar in mijn hoofd. Bij mijn klasgenoten heb ik geen angst voor geloofsvragen, maar ben ik bang dat ze mij raar vinden. Ik schaam me dan een beetje voor mijn christelijke achtergrond. Als ik zou bidden, doe ik namelijk wat anders dan zij doen. Daarmee val ik buiten de groep.”

Anneke (18): “Ik ben bang voor lastige vragen waar ik geen antwoord op weet”

afbeelding

“Ik ben christelijk opgevoed en heb altijd op christelijke scholen gezeten. Op het mbo veranderde dit. Tijdens de introductie van mijn opleiding werden alle leerlingen wekelijks toegesproken door inspirerende sprekers. Een daarvan was een man die tot geloof was gekomen. Sommige jongens riepen dat zijn verhaal bullshit was. Ook hoorde ik opmerkingen als ‘weer zo’n saaie kerkdienst’ en ‘ik zou nooit naar de kerk gaan’. Uit angst dat zij mij raar zouden aankijken, vond ik het lastig om hier wat van te zeggen. Ik was net nieuw op school en had geen zin in discussie. Ook voelde ik mij door de grote groep machteloos om ertegen in te gaan. Daarom durfde ik niet te zeggen dat ik het vervelend vond.

Dit probleem ervaar ik nog steeds wel eens bij mijn klasgenoten. Zij vloeken soms, maar ik kies er dan vaak voor om hier niks van te zeggen. Ook al wil ik dit wel. Dit komt vooral doordat ik mijn klasgenoten bijna elke dag zie. Wanneer ik er iets van zeg, ben ik bang dat zij dit negeren en in plaats daarvan vervelend reageren. Misschien maken ze me dan wel belachelijk. Toch speelt mijn eigen geloofstwijfel ook een rol in de manier waarop ik reageer. Als ik in een periode zit waarin ik zekerder ben van mijn geloof, gaat dit makkelijker dan wanneer ik meer twijfels heb.

Ik vind het vooral bij niet-christenen lastig om open te zijn over mijn geloof. Dan heb ik het gevoel dat ik moet uitleggen wat het geloof inhoudt. Ik ben bang dat ik lastige vragen krijg, waar ik misschien zelf ook geen antwoord op weet. Ik ben geen lopende Bijbelencyclopedie.”

Lianne (17): “Misschien vinden zij mij dom en lachen ze mij uit”

afbeelding

“Als ik mensen hoor vloeken of schelden, wil ik er heel graag iets van zeggen. Ik vind dat niet fijn om te horen. Stiekem hoop ik dan dat ik op durf te staan. Dat ik vraag of ze dat niet willen zeggen, omdat ik christen ben. Toch doe ik dit niet. Ik ben bang dat ik raar word aangekeken. Of ik voel druk omdat er andere mensen bij zitten. Misschien vinden zij mij dom en lachen ze mij uit. Achteraf heb ik altijd spijt en denk ik: ‘Had ik het toch maar wel gedaan’.

Ik vind het juist goed om iemand te wijzen op een vloek. Het is ook een goede manier om over het geloof te vertellen. Toch overheerst er altijd een soort schaamte die ervoor zorgt dat ik niks zeg. Ik baal hiervan, want ik ben juist super trots op mijn geloof. Ik draag vaak een ketting met een kruisje om mijn nek. Als mensen mij daarover aanspreken, durf ik het wel te zeggen.

Ook mijn vrienden hebben soms last van deze worsteling. Een vriendin vertelde dat het niet goed voelt wanneer zij iemand hoort vloeken. Het deed haar iets. We zeiden tegen elkaar dat we er zo graag iets van zouden willen zeggen. Maar we kwamen tot de conclusie: het is makkelijker gezegd dan gedaan.”

Als student kan het lastig zijn om uit te komen voor het christelijk geloof. Charlotte legt uit hoe je als christen kunt overleven in de collegezaal! En Marlieke heeft goede tips voor jou als je de enige christen in je klas bent!

Geschreven door

Else Marie

Misschien ook wat voor jou

Volg BEAM op TikTok!

Voor video's van inspirerende jongeren die licht willen verspreiden! 💛💡