I Still Believe nu op Netflix: "Christelijke film die heel Nederland moet zien"
Uitgesproken christelijke films slaan niet vaak aan bij het grote publiek. Dat zo’n film een landelijke bioscooprelease krijgt is zeldzaam. Er bestaan echter uitzonderingen: vanaf nu is de romantische (muziek)biografie I Still Believe op Netflix te zien. De film vertelt het waargebeurde verhaal over de relatie tussen beginnend zanger Jeremy Camp (KJ Apa) en studiegenoot Melissa (Britt Robertson). Tijdens een concert valt Jeremy als een blok voor haar. Alles lijkt goed te gaan tot Melissa kanker blijkt te hebben.
De Erwin Broers hadden eerder in de christelijke filmwereld een megahit met I Can Only Imagine. Een biografie over Bart Millard, de leadzanger van MercyMe. Opnieuw een film over een christelijke muzikant met als titel zijn grootste hit klinkt misschien als meer van hetzelfde, maar dat is niet zo. Hier is de muziek bijzaak. De focus ligt volledig op het liefdesverhaal van Jeremy en Melissa.
Verliefde twintigers
Die focus is de reden dat de film zo goed uitpakt. Vanaf moment één is de chemie tussen de twee voelbaar. Natuurlijk is het makkelijk om lacherig te doen over twee enorm aantrekkelijke maar ongemakkelijke twintigers die verliefd op elkaar worden. Maar omdat de twee zo’n goede klik hebben, komt de film weg met momenten die op papier wat afgezaagd klinken. Bijvoorbeeld wanneer Jeremy voor Melissa een nieuw geschreven 'worship'lied zingt waarin hij alleen maar 'I love you' zingt. “Gaat dat over God?” vraagt Melissa twijfelend.
I Still Believe maakte me emotioneler dan een christelijke film in dit genre ooit heeft gedaan.
Dit soort momenten liggen op de grens tussen aandoenlijk en zoetsappig. Toch zijn ze de grootste kracht van I Still Believe. Steeds wanneer je denkt dat de film doorslaat, wordt dat beeld meteen weer onderuitgehaald. Een voorbeeld: direct na een scène waarin Jeremy Melissa ten huwelijk vraagt in een romantisch verlichte kapel, komt een scène waarin zijn ouders zijn relatie afwijzen. En na de scène waarin Jeremy op het podium gebed voor genezing vraagt, zit een scène waarin Melissa haar haar afscheert vanwege de chemobehandelingen.
Deze golfbeweging gaat de hele film door. Daardoor geeft deze film de hardste emotionele stomp in mijn maag die een christelijke film in dit genre me ooit heeft gegeven.
Hoopvol einde
Waarom werkt dit zo goed? Ik denk dat het komt omdat we gewend zijn om vanaf een podium succesverhalen te horen. Deels is dat natuurlijk geweldig. We horen zo vaak hoe God fantastische dingen doet, dat we verwachten dat het altijd zo gaat. Het gevaar is dat we daardoor voorbijgaan aan al die andere verhalen die niet eindigen zoals we zouden willen. I Still Believe schrikt daar niet voor terug. De gevolgen van Melissa’s ziekte zijn vreselijk en worden inclusief alle lelijkheid en pijn getoond. Maar het is niet het einde. Ondanks alle narigheid is I Still Believe toch een hoopvolle film.
Conclusie I Still Believe
Waarom krijgt juist I Still Believe een bioscooprelease? Omdat de film in de eerste plaats werkt als aangrijpend liefdesverhaal. De christelijke boodschap wordt bepaald niet onder stoelen of (kerk)banken geschoven. Tegelijkertijd wordt het ook niet gepresenteerd als een soort magische oplossing. De waarde van het geloof is niet dat alle problemen erdoor verdwijnen, maar dat het hoop en kracht geeft om deze problemen aan te kunnen. Hierdoor is de film ook voor een breder publiek toegankelijk.
I Still Believe is vanaf nu te zien op Netflix
Geschreven door
Jort
