Lisa werd depressief door haar studiekeuze: "Mijn moeder zei dat ik moest gaan bidden"

Deel 1: Jelle studeert Pabo op de CHE: “Van de negen jongens was ik na het eerste jaar als enige over’’

Er wordt verbinding gemaakt en een plafond komt in beeld. Al snel wordt de lege, witte ruimte gevuld door het vrolijke gezicht van Lisa (23). Een oprecht vrolijk gezicht, leer ik later. Iets wat niet heel vanzelfsprekend is voor Lisa. Ze heeft moeten vechten voor haar glimlach en daar ging heel wat gefeest, alcohol en het skippen van haar lessen aan vooraf.

Terwijl mijn vader trotser en trotser werd, werd ik ongelukkiger en ongelukkiger

Hoe het begon

Lisa groeide op in een katholiek, Braziliaans-Nederlands gezin in Oost-Groningen. ‘’Het voelt gek om aan die plek terug te denken, omdat ik er al een tijdje niet meer ben geweest. Ik heb daar eigenlijk niks meer. Mijn ouders zijn verhuisd naar de Randstad en ik heb mijn plekje en mijn mensen gevonden in Groningen, maar het is natuurlijk wel waar dit verhaal begon.’’ Lisa’s verhaal begint namelijk met het vak economie, haar vader en niet weten wat ze wilde studeren. ‘’Ik was nog zo jong toen ik mijn studiekeuze moest maken, eigenlijk is dat al bizar; dat je op je zestiende moet weten wat je wilt doen met je toekomst.

Ik was goed in economie, wat mijn vader geweldig vond. Hij zag mij graag de businesskant op gaan en dat liet hij mij ook vaak genoeg weten. Hij zag het al helemaal voor zich en omdat ik totaal niks voor me zag, koos ik voor een opleiding waarvan ik wist dat het hem gelukkig zou maken. International Business Studies werd het, een deels Engelse opleiding waar ik elke dag nette kleding aan moest. Ik kwam er al snel achter dat deze opleiding totaal niet bij mij paste. Terwijl mijn vader trotser en trotser werd, werd ik ongelukkiger en ongelukkiger.’’

Van haar eerste schooljaar kan Lisa zich weinig herinneren, omdat ze bijna nooit op school was. ‘’Ik woonde op kamers in Groningen, dus mijn ouders hadden niks door. Ik ging bijna elke avond uit, bleef de volgende dag op bed liggen, duwde mijn vrienden van thuis steeds verder weg en zo werd het alleen maar erger. Iemand die ik ook wegduwde, was God. Ik dacht dat Hij me in de steek had gelaten, anders zou ik dit niet allemaal meemaken. Hij was er niet voor me, net zoals mijn vrienden er ook niet voor me waren.’’

Depressie vs. prestatiedruk

Uit onderzoek van het Amsterdam UMC blijkt dat één op de zeven jongeren last heeft van depressieve klachten, die vooral voortkomen uit de prestatiedruk vanuit school. In 2019 telde Nederland ongeveer 4,9 miljoen jongeren tot en met 25 jaar. Een op de zeven van zo’n groot getal is natuurlijk extreem veel, maar toch wordt er op scholen nog te weinig aandacht besteed aan de mentale gezondheid van jongeren.

Een tweede kans

Toch besloot ze het nog een keer te proberen; dezelfde opleiding, maar met een positievere instelling. Ook dit keer ging het fout. ‘’En dan moet je het aan je ouders vertellen. Ik weet nog dat ik huilend mijn moeder belde, een dag nadat mijn ouders waren verhuisd naar de Randstad. Ik denk dat dat ook een van de grootste redenen was waarom ik zo overstuur was. Ik voelde me gebroken, alles kwam tegelijk op me af. Mijn moeder luisterde naar me en vertelde me vervolgens om te gaan bidden. Dit had ik al zo lang niet meer gedaan dat ik het vreemd vond dat ze het zei. Toch deed ik het. Ik legde mijn telefoon weg en ik ging bidden. Ik werd zo rustig dat ik meteen in slaap viel.’’

Eigenlijk ging het zo slecht dat ik haast moest stoppen

Het gesprek met haar vader ging anders dan ze had verwacht. ´´Ik vond het heel spannend om mijn vader te vertellen dat ik wilde stoppen met mijn opleiding. Eigenlijk ging het ook zo slecht dat ik haast moest stoppen; ze hadden niet zo veel aan mij op school. En ze hebben het echt geprobeerd hoor. Ik kon hulp krijgen, zowel met schoolwerk als professionele hulp, maar ik accepteerde niks. Mijn achterstanden werden steeds groter en ik kwam op een punt dat ik niet verder mocht. Toen ik het gesprek met mijn vader aanging, vertelde hij mij dat het nooit zijn bedoeling was om mij die kant op te pushen en dat ik moet doen wat mij gelukkig maakt.’’

De juiste keuze

Na het gesprek met haar vader wilde Lisa dit keer wel de juiste studiekeuze maken, maar net zoals op de middelbare school had ze geen idee wat ze moest kiezen. ‘’Ik werkte bij een café in Groningen waar ik de tijd van mijn leven had. De gezelligheid en praatjes maken met gasten deden me heel goed. Een van mijn collega’s deed de opleiding Evenement Organisatie en hij vertelde daar weleens over. Ik merkte aan mezelf dat ik heel enthousiast werd van die opleiding en mijn collega moedigde me aan om me erin te verdiepen. Ik houd van organiseren en plannen en door het werken in een groot, druk café heb ik geleerd hoe ik met stress en verandering om moet gaan.

Nu ik ook daadwerkelijk ben begonnen met de opleiding Evenement Organisatie zie ik dat ook wel terug tijdens mijn stage en projecten. Je moet oplossingsgericht denken en tegen de stress die daarbij komt kijken kunnen, maar tegelijkertijd is het ook heel tof en gezellig. Ik vind het nu ook totaal niet erg om langer door te werken, want nu doe ik wat ik leuk vind. Heel even dacht ik van niet en neigde het weer de verkeerde kant op te gaan, maar ik denk dat dat misschien wel een stukje faalangst is geweest. Ik ben nooit echt verder gekomen dan de eerste paar maanden van een opleiding, dus het voelde allemaal heel gek en ik raakte een beetje in paniek. Ik zit nu in mijn tweede jaar en dat betekent voor mij genoeg; deze opleiding ga ik afronden.’’

God is er

Achteraf zit evenement organisatie ook gewoon in Lisa haar bloed, grapt ze. ‘’Mijn moeder werkt voor de tv en ik heb ook nog andere familieleden die in dezelfde branche zitten. Ik keek denk ik gewoon naar de verkeerde kant van mijn familie.’’ En of God na die ene keer bidden in haar leven is gebleven? ‘’Ja, ik weet nu wel dat God mij niet in de steek kan laten, maar ik besteed alsnog veel te weinig aandacht aan Hem. Ik moet nog leren dat ik niet alles alleen hoef te doen, maar tot die tijd is het in ieder geval en fijn gevoel dat Hij er is.’’

Deel 3: Nynke (16) in gesprek met een studiecoach: "Studiekeuze is als het aanbod chips in een supermarkt: er is te veel"