Documentaire over vechtscheiding: “Ik houd van mijn ouders en wil niet tussen hen kiezen”
In de documentaireserie van Zapp ‘Mensjesrechten’ vertellen kinderen of jongeren hun verhaal (bijvoorbeeld over school, geloof, gezondheid en hun thuissituatie). In deze aflevering laten de Zwitserse Carleton en Sherazade over hoe zij zijn meegesleurd in de scheiding van ruziënde ouders. Een verhaal gebaseerd op artikel 20 van het Kinderrechtenverdrag: “Elk kind heeft recht om op te groeien in een liefdevol gezin.
“Mijn vader is erg dominant en heeft geen makkelijke jeugd gehad,” legt Sherazade uit. “Hij is wel heel liefdevol en als hij ergens voor gaat, dan doet hij het goed. Waar hij meer op de voorgrond is, is mijn moeder meer op de achtergrond. Hierdoor denk ik dat zij onderdrukt werd."
Het maakt je kapot als je ouders je proberen om te kopen
"Toen zij zich besloot de verdedigen, kregen mijn ouders vaker ruzie” Ze vertelt dat ze het erg vindt als iemand tegen haar zegt dat ze moet kiezen tussen haar vader of moeder. “Dan denk ik: ‘Hallo? Ben je gek geworden?’ Ik houd van allebei mijn ouders en wil niet tussen hen kiezen.”
Hij praatte slecht over onze moeder
“We spraken veel over waar we zouden wonen. Mijn vader vocht ervoor dat wij bij hem zouden wonen. Hij manipuleerde ons zelfs, bijvoorbeeld door te zeggen hoe ziek hij was en hoe slecht hij het had. Ook praatte hij slecht over onze moeder: zij zou niet goed voor ons kunnen zorgen. Bij hem zou alles beter zijn. Het maakt je kapot als je ouders je proberen om te kopen. Als je jong bent, snap je niks van wat er gebeurt, maar je ziet wel dat het slecht gaat met je ouders.”
Beeld van onze moeder
“Van onze moeder hadden we geen goed beeld. Daarom wilden we niet bij haar wonen,” zegt Sherazade. “We dachten dat we moesten vechten om van haar af te komen en wilden bij onze vader wonen.” Carleton legt uit: “We trokken een muur op en vonden het lastig om het gezag van onze moeder te accepteren en naar haar te luisteren.”
'Normaal' is voor iedereen anders
“Als mijn moeder en ik ruzie hebben en het niet uitpraten voordat we afscheid nemen, zeg ik toch dat ik van haar houd,” zegt Carleton. “Ik begon te twijfelen aan de lelijke dingen die mijn vader over mijn moeder zegt. Dat zijn allemaal leugens en wij trapten daar altijd in. Ik wist niet meer wie ik moest geloven en welk verhaal waar is.” Sherazade vertelt: “Ik vroeg me af hoe ik zo kon denken over mijn moeder; de vrouw die mij heeft gebaard. Wat zou zij ervan vinden dat haar kinderen zo’n slecht beeld van haar hebben, terwijl zij het beste voor ons wil? Ik heb er nu spijt van, maar kan het niet meer terugdraaien.”
‘Normaal’ gezin?
“Ik keek een keer uit het raam en zag een gezin op straat. Ze waren samen aan het badmintonnen,” zegt Carleton. “Toen wist ik dat zoiets bij ons nooit gaat gebeuren. Als er een reden is om kwaad te zijn op mijn ouders, is dat omdat wij geen normaal gezin zijn.” “Voor mij is ‘normaal’ dat ik op drie verschillende plekken woon,” legt Sherazade uit. “Normaal is voor iedereen anders.”
Het was een harde les
Sherazade: “Ik denk: Als het niet meer werkt, kun je beter uit elkaar gaan. Dan kun je nog steeds dingen met je kind doen, maar gewoon niet als man en vrouw. Dan ben je vader en moeder van je kind. Het is niet goed als je steeds alsof moet doen.”
Als het niet meer werkt, kun je beter uit elkaar gaan
Carleton: “De keren dat onze ouders ruzie hadden waar wij bij waren, hadden ze ook samen kunnen oplossen. Zonder te schreeuwen. Toch hebben die fouten goed uitgepakt, want nu kan ik de problemen herkennen. Als ik dat niet had meegemaakt, had ik een groot deel van mijn ontwikkeling gemist. Het was een harde les.”
Anne heeft een heftige jeugd gehad: drank, drugs en ouders die haar geen liefde gaven. BEAM had een ontroerend interview met haar.
Geschreven door
Thamara
