Carlien: "Tijdens een paniekaanval ben ik mezelf niet meer"
Carlien (20) kreeg tien maanden geleden voor het eerst in haar leven een paniekaanval: “Ik staarde mijn vriend aan en reageerde nergens meer op. Hij liep weg om hulp te halen en op het moment dat hij terugkwam lag ik te shaken op bed en rolde ik met mijn ogen.” Carlien doet mee aan de #openup-week en vertelt haar verhaal.
“Ik had überhaupt nog nooit over paniekaanvallen gehoord, dus ik had dan ook geen idee wat me overkwam die eerste keer. Je verliest een moment alle controle. Er is bij mij geen duidelijke oorzaak aan te wijzen. Wel komt de paniek vaak als ik een drukke dag heb gehad. Na die eerste aanval was ik erg geschrokken en ben ik de volgende dag naar de dokter gegaan. Via een omweg ben ik bij een psycholoog terecht gekomen en ik merk dat onze wekelijkse gespreken me verder helpen.”
“De paniekaanvallen heb ik niet in de hand. Ze zijn er dagelijks. Het verschilt elke keer enorm hoe zo’n moment eruitziet. Mijn armen kunnen gaan trillen, ik voel me heel angstig en soms ook agressief. Dan bonk ik tegen objecten aan of sla ik mezelf in mijn gezicht. Een paniekaanval kan drie minuten duren, maar soms ook een half uur. De enige die me vrij snel weer terug kan krijgen is mijn vriend. Zo voelt het echt: alsof ik dan terugkom. Als ik een paniekaanval heb, voel ik me niet mezelf. Tegenwoordig woon ik bij mijn vriend en zijn ouders, want ik kan op dit moment ’s nachts niet alleen zijn, dat is onveilig.”
Soms snap ik het zelf ook niet helemaal
“Dat is wel lastig, dat ik echt eerder grenzen moet trekken en bijvoorbeeld niet bij vriendinnen kan logeren. Een vriendin woont in Oostenrijk en ik zou nog een keer langs gaan, maar met hoe ik me nu voel kan dat gewoon niet. Ook kom ik wat later of vertrek ik eerder als ik afspreek met vriendinnen. Soms is mijn hoofd van tevoren al moe omdat ik bang ben dat het te druk voor me wordt. De mensen in mijn omgeving willen het wel begrijpen, maar dat lukt ze natuurlijk lang niet altijd. Het is lastig, soms snap ik het zelf ook niet helemaal.”
De beslissing om dit interview te doen was doodeng
“De beslissing om in te stemmen met dit interview vond ik doodeng. Vrienden en familie weten ervan, maar op Instagram praat ik er bijvoorbeeld niet over. Ik heb goed over dit interview nagedacht en dacht toen: Waarom niet? Ik hoef me niet te schamen en wie weet inspireer ik een ander.”
“De sessies bij de psycholoog helpen. Ik ontdek dat ik al jaren negatieve gevoelens opkrop in mijn hoofd. Erover praten doet me goed, ik kan het beter loslaten. Ik ben ervan overtuigd dat mijn geloof hier ook een grote rol in speelt. God geeft me rust en laat me nooit volledig vallen. Hij helpt me om grenzen te stellen, een jaar geleden had ik dat nooit gekund. Ik wilde altijd honderd dingen tegelijk doen terwijl dat niet altijd goed voor me is. Ik vertrouw erop dat het goedkomt. Dat ik een manier vind om er zo mee om te gaan dat ik er geen last meer van heb.”
Meer dan 4 op de 10 jongeren kampt met psychische klachten. Onder andere NPO 3FM, BEAM en FunX staan van 6 tot en met 12 april in het teken van #openup om het taboe onder jongeren te doorbreken.
Geschreven door
Wilke
