Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Rouwen met autisme: “Ik weet niet of ik mijn opa's dood erg vond."

10 september 2018 · Leestijd 4 min

Rouw is voor iedereen een persoonlijk proces. Toch verwerken mensen hun verdriet over het algemeen hetzelfde. Anne Chris (21) heeft autisme en rouwt daardoor anders dan de meeste mensen. Hij is vooral gebaat bij duidelijkheid en hij denkt rationeel, maar rouwen is allesbehalve duidelijk...

Opa aan, opa uit

“Ik heb autisme. In mijn hoofd werkt alles heel rationeel. Het overlijden van mijn opa ging vrij snel. Op maandag werd hij met een longontsteking opgenomen in het ziekenhuis, op vrijdag was hij overleden. Het klinkt misschien raar, maar voor mij was het fijn dat het niet lang heeft geduurd. Het was als het ware ‘opa aan’ en ‘opa uit’. Er was geen periode waarin hij anders was of ziek. Natuurlijk vond ik het vreselijk dat hij was overleden, maar het was wel heel duidelijk voor mij op deze manier.”

Het besef dat hij dood was en dat ik daarom verdrietig moest zijn had ik niet.

Praktische vragen

“Normaal gesproken zijn mensen heel verdrietig wanneer iemand komt te overlijden. Toen mijn opa overleed zat ik juist met vragen: hoe gaat de begrafenis er uitzien, wat gaat er gebeuren? Ik was benieuwd naar de praktische dingen. Ik vond het mooi dat er zoveel mensen op de begrafenis waren, dat ze allemaal voor hem kwamen. Maar het besef dat hij dood was en dat ik daarom verdrietig moest zijn had ik niet.”

“Wat erg dat hij is overleden”

“Ik heb wel momenten gehad dat ik dacht, doe ik iets fout? Moet ik nu ook gaan huilen en vind ik het wel erg genoeg dat opa dood is? Ik vond het dan ook heel lastig als mensen tegen mij zeiden: ‘Wat erg dat je opa is overleden.’ Natuurlijk is het erg, maar ik voelde dat niet zo. Gelukkig had mijn familie geen moeite met mijn rouwproces, zij weten wie ik ben en hoe ik in elkaar zit.”

Het besef

“Ik mailde vrij veel met mijn opa. Op een gegeven moment had ik iets wat ik graag met hem wilde delen. Toen ik achter mijn computer ging zitten om hem te mailen, besefte ik eigenlijk pas dat hij er niet meer was. De emotie die ik op dat moment voelde vind ik lastig te omschrijven. Het was vooral heel verwarrend. Waar is hij dan, hoe kan het dat hij weg is? Het is heel ongrijpbaar en dat is lastig voor mij omdat ik alles rationeel benader. Ik probeer de wereld te begrijpen door te redeneren. Soms kan dat niet, dan gaat het over gevoel. Dat is moeilijk voor mij."

Op vakantie

“Ik vind het erg dat hij weg is, maar missen doe ik niet echt. Iemand is er of iemand is er niet. Ik mis wel dingen die ik samen met hem deed, maar niet perse de persoon. Ik heb nu het beeld in mijn hoofd dat opa op vakantie is. Ik zie het zo: hier op aarde moet je eventjes hard werken, daarna ga je eindeloos op de beste vakantie die er bestaat. Ooit ga ik ook op vakantie en dan kom ik weer bij hem.”

Deze week is het de week van autisme. Meer weten? Kijk dan hier.

Lees ook: 5 dingen die je niet wist over autisme

Geschreven door

Anouk

Misschien ook wat voor jou

Volg BEAM op TikTok!

Voor video's van inspirerende jongeren die licht willen verspreiden! 💛💡