Suïcidaal tegenover terminaal: “Sander begreep niet dat ik niet meer wilde leven.”
De één denkt er aan om uit het leven te stappen, de ander heeft niet lang meer te leven. Wat gebeurt er als een suïcidale jongere het gesprek aangaat met iemand die terminaal ziek is? In het nieuwe TV-programma Tweestrijd wordt deze bijzondere ontmoeting bij zes verschillende jongeren uitgevoerd. Ook de 22-jarige Rosan deed mee aan het programma. Ze werd gekoppeld aan de 27-jarige Sander. Zelf lijdt ze aan depressie, Sander is inmiddels overleden aan maagkanker.
Suïcidale gedachten
“Allereerst is het belangrijk om te weten dat je niet depressief bént, maar dat je het hébt. Depressie is een complex onderwerp, dat laat Tweestrijd ook zien. Er is geen eenduidige oorzaak en het kan eigenlijk iedereen overkomen. In mijn geval komt het waarschijnlijk door een verkrachting in mijn jeugd en een ongeluk met een paard. Ik was vaak alleen en ik kropte mijn gevoelens en gedachten op. Ik sprak met niemand over mijn problemen.
Daarnaast is er ook nog een kans dat het gedeeltelijk genetisch bepaald is. Mijn suïcidale gedachten kwamen vrij plotseling in me op. Op een gegeven moment kreeg ik last van PTSS-klachten (posttraumatische stressstoornis) en op mijn meest eenzame moment kreeg ik ook nog eens een ongeluk. Toen wist ik het even niet meer. Het idee van zelfmoord werd toen steeds verleidelijker. Ik zag mezelf als een last en dacht dat ik niet nuttig was, dat ik faalde. De gedachten over zelfmoord werden toen steeds groter.”
De tweestrijd om Tweestrijd
“Ik werd voor het programma gevraagd en ik was eigenlijk vrij huiverig om mee te doen. Toen bedacht ik me dat ik zelf meerdere mensen aan zelfmoord ben verloren. Ook mensen waarvan ik niet wist dat ze last hadden van psychische klachten. Via deze weg kon ik het onderwerp bespreekbaar maken, dat vond ik belangrijk. Want als de mensen die ik heb gekend erover hadden kunnen praten, als ze het hadden kunnen delen en zich niet geschaamd hadden, dan waren ze er nu misschien nog wel geweest. In eerste instantie deed ik niet mee voor mezelf, maar vooral om anderen te kunnen helpen met mijn verhaal.”
Een maatje voor (het l)even
“Sander was meteen heel open en hij had veel humor. Ook wel donkere humor, maar daar hou ik wel van. Hij had ook nog heel veel hoop. Zelfs nadat er tegen hem gezegd was dat hij dat eigenlijk niet meer hoefde te hebben, dat vond ik heel bijzonder. Hij was gewoon een heel sterk persoon die graag anderen wilde helpen. Helaas zijn we nooit heel close geworden. Dit omdat we elkaar maar één keer hebben kunnen ontmoeten. Het ging zo snel bergafwaarts met hem. Toch betekent hij heel erg veel voor me.
Ik heb altijd het idee dat ik hem iets teveel op afstand heb gehouden, omdat ik mezelf ook op dat moment als last zag. Ik heb daar achteraf wel spijt van. Ondanks dat heeft hij me heel erg geholpen. Hij gaf me zijn perspectief. Toen ik vertelde waar ik last van had, zei hij gewoon eerlijk: “ik begrijp het niet.” Maar hij heeft nooit gezegd dat mijn gedachtes er niet mochten zijn. Hij gaf aan dat het niet erg was en dat ik er gewoon over mocht praten. Hij heeft nooit gezegd dat ik juist verder moest gaan met mijn leven, dat ik beter moest worden of dat ik blij moest zijn met wat ik had.
Humor
Ik waardeer heel erg dat hij mij die ruimte gaf. Dat zorgde er ook voor dat ik zijn perspectief makkelijker kon toelaten. Sander heeft me bijvoorbeeld laten zien dat humor heel belangrijk is en dat ik hoop kan houden voor mezelf. Er is ooit tegen me gezegd dat wat ik heb chronisch is en dat ik er maar mee moest dealen. Tegen Sander zeiden ze ook dat hij niet meer beter zou worden. Toch hield hij de hoop dat er een nieuw medicijn zou komen. Want waarom ook niet? Ik bedacht me toen dat ik die hoop ook gewoon kan hebben, ik heb veel meer tijd om eraan te werken.”
Verdriet mag er zijn
“Het programma heeft me zeker geholpen. Op dit moment heb ik eigenlijk geen last van depressie. Natuurlijk blijft het wisselvallig en ik ben niet in één klap beter geworden, maar het heeft wel geholpen. De afgelopen paar dagen ben ik heel verdrietig omdat er twee mensen uit mijn omgeving zijn overleden. Maar ik heb nu geleerd dat verdriet er gewoon mag zijn. Dat laat ik er ook zijn. Dit is geen depressie, dit is gewoon rouw, dat hoort er gewoon bij.”
Liever Sander op aarde
“Ik mis de wetenschap dat Sander leeft. Hij is nu misschien wel ergens, maar ik had liever gewild dat hij hier op aarde was. Ik had hem heel graag nog een paar keer willen spreken. We hadden echt goede vrienden kunnen worden. We hadden precies dezelfde humor en we konden goed met elkaar praten. Ook al was het kort, het was gewoon heel fijn met hem. Ik vind het heel erg dat we elkaar niet meer hebben kunnen zien.”
Het leven nemen zoals het komt
“Ik zie mijn toekomst iets minder uitgestippeld dan eerst. Ik wilde altijd dat alles precies ging zoals ik het wilde. Nu doe ik gewoon mijn ding. Voor hetzelfde geld heb ik morgen een hartaanval. Dat inzicht heb ik wel gekregen na de opnames. Ik probeer nu juist niet teveel bezig te zijn met wat ik allemaal wil behalen in het leven. Wel wil ik graag mijn verhaal de wereld in brengen en mensen helpen. Daarnaast studeer ik toegepaste psychologie en ook daarmee hoop ik mensen zoals mijzelf in de toekomst te kunnen helpen. Verder neem ik het leven zoals het komt, want je hebt niet alles in de hand.”
Op de momenten dat Rosan van Tweestrijd zich minder goed voelt, schrijft ze haar eigen muziek. Haar laatste nummer heet Face Yourself, waarmee ze een positieve kijk probeert te kijken op zichzelf. Luister het prachtige nummer hieronder!
Kijk hier de eerste aflevering van Tweestrijd!
Geschreven door
Anouk
