Over Jezus vertellen tijdens een potje voetbal: kan dat? ⚽️

Er gaat niets boven Groningen

Wát een lange rit, hoor ik mezelf denken. Sorry als je uit Groningen komt, maar jullie wonen heel ver weg. Ik zit wel twee uur lang in de trein voordat ik in de hoofdstad arriveer. Maar het is voor het goede doel: ik ga het goede nieuws verspreiden door middel van mijn favoriete sport: kicken! Maar… zitten jongeren eigenlijk wel te wachten op het goede nieuws van Jezus? Wat doet Next Move precies om die jongeren te bereiken? En kan ik eigenlijk wel voetballen in mijn spijkerbroek? Dat gaan we checken. Als ik de trein uitstap, merk ik dat ik gespannen ben. Het zijn geen zenuwen, het voelt als gezonde spanning. Misschien komt het omdat ik mijn joggingbroek vergeten ben…

In de tijd van Jezus hadden ze ook geen bestek

Eet smakelijk

Ik schuif vanavond aan tafel bij een grote groep jonge vrijwilligers. Elke week komen zij bij elkaar om samen te eten. Ik ga tussen twee vrijwilligers inzitten, wanneer plots iedereen begint te klappen en te juichen. Er komt op de valreep nog iemand binnenlopen die normaal altijd te laat komt. “Dat is wel een applausje waard!” Mijn bord wordt vol geschept met kip en rijst. De warme damp die van mijn bord afkomt, ruikt héérlijk, en zo smaakt het ook! Helaas is er niet genoeg bestek voor iedereen. Sommige jongeren kijken angstig naar hun bord, bang dat ze met hun handen moeten eten. “In de tijd van Jezus hadden ze ook geen bestek”, zegt iemand. Het valt me op dat niemand de leiding neemt tijdens deze maaltijd. Dat lijkt chaotisch, en toch krijg ik het gevoel alsof ik met een grote vriendengroep aan tafel zit.

In dat geval...

Elke week organiseren verschillende 'sportcommunity’s' van Next Move sportavonden in Nederland: een ‘sportcommunity’ is een groep sportende jongeren met verschillende achtergronden, die elkaar wekelijks ontmoeten op het sportveld in de wijk. Ik loop vandaag mee met Bente (23), en tijdens het eten praat ik met haar over Next Move. Toen zij jaren geleden voor het eerst werd gevraagd om bij een sportcommunity te helpen, sloeg ze dat aanbod af. “Ik vond de kerk niet leuk en was dus niet overtuigd. Wat had ik daar te zoeken? Een paar weken later werd ik weer gevraagd. Ze zeiden dat ze samen gingen eten na de kerkdienst en daarna op een veldje in de wijk gingen voetballen. Ik dacht: voetballen? Dan ben ik erbij!”

Een stijgende lijn

Bente legt me uit wat Next Move precies doet: “Onze basiswaarden zijn: we houden van sport, we houden van mensen en we houden van Jezus. Toen er voor het eerst vrijwilligers naar deze wijk kwamen, voelde dat nieuw voor de jongeren uit de buurt. We vertelden dat we voetbaltoernooitjes wilden organiseren, en al snel namen ze vrienden uit hun wijk mee. Sommigen komen hier puur om te voetballen, dat is prima. Anderen komen ook om te vertellen hoe het met ze gaat, wat er deze week op school is gebeurd of hoe het er thuis aan toegaat. En nou komt de truc: elke week lassen we nét voor de finale een pauze in. Iedereen krijgt een pakje drinken en een vrijwilliger vertelt een Bijbelverhaal. Daarna gaan we in kleine groepjes uiteen om hierover door te praten. Dat levert hele waardevolle gesprekken op. We vinden het fijn om jongeren een plek te bieden waar ze hun energie en hun verhalen kwijt kunnen.”

We houden van sport, mensen en Jezus

Haastige toet is zelden goed

Blijkbaar lopen we achter op schema, we eten het toetje haastig op. “We hadden eigenlijk al in aanbidding moeten zitten!”, zegt Bente. Want dat doen vrijwilligers óók: samen zingen en Bijbellezen. Bente speelt een paar akkoorden en we zingen steeds een refrein van een nummer. De woorden van het lied ‘Yeshua’ vullen de ruimte, en ‘Voor altijd heilig’ volgt daarna. Tussendoor bidden we hardop, of alle zorgen op school en daarbuiten weg mogen vallen, en dat we vanavond Gods woord mogen laten doordringen bij de tieners in de wijk.

Er is zelfs een minipreek die gaat over op Jezus lijken. We lezen uit 2 Korintiërs 3, en de spreker zegt dat vooral vers 18 heel belangrijk is: ‘Wij allen die met onbedekt gezicht de luister van de Heer weerspiegeld zien, zullen door de Geest van de Heer meer en meer naar de luister van dat beeld worden veranderd.’ Ik vat de mooie boodschap van de preek voor mezelf samen: als je kijkt naar Jezus (of naar iemand die Jezus in zich heeft), verander je al. Je ontvangt dus verandering als je je op Hem focust. Je hoeft er zelf niets voor te doen! Je hoeft je alleen maar te omringen met mensen die zijn liefde uitstralen.

Voor de koning… AMEN!

Klaar voor de start

We ruimen de tafel af en iedereen hijst zich in sportkleding. Behalve ik natuurlijk… Sta ik dan, met mijn spijkerbroek. Als we naar het sportveld toelopen, zie ik dat het nog leeg is. Terwijl de vrijwilligers in elke hoek van het veld bouwlampen bevestigen tegen het donker, stroomt het vol met jongeren uit de buurt. Zo‘n dertig jongens en meiden van alle leeftijden verzamelen zich en beginnen enthousiast een balletje te trappen. Ik merk dat veel jongeren al bekend zijn bij de vrijwilligers. Ze geven handen en delen high fives uit: “Hey, te gek dat je er weer bent!”. Voordat we teams vormen, kom ik met Bente en de rest nog even bij elkaar om te bidden. Ze eindigen met een yell: “Voor de koning… AMEN!”

Meedoen is belangrijker dan winnen

Ik krijg een oranje hesje en zit onder andere in het team bij de 11-jarige Mansour. Hij zit bomvol energie en mag als eerste de spits in. Wanneer de bal het veld bijna het veld in wordt gegooid, roept hij: “Ik sprint als eerste naar de middenstip, oké?” Ik heb vroeger vaak in voetbalkooitjes gevoetbald, maar ik was vergeten hoe chaotisch het is. Het tempo ligt veel hoger dan ik dacht. Er is geen opstelling gemaakt en iedereen rent alle kanten op. Bente begint op goal en roept "Genade!" als de tegenstander op haar af komt rennen. Mansour, die in de spits zou staan, verdedigt er ondertussen op los. Het overzicht is ver te zoeken, toch is het plezier duidelijk van ieders gezicht af te lezen! We hebben met 1-0 gewonnen. Blijkbaar is winnen hier niet zo belangrijk: niemand ziet er verslagen uit en iedereen geeft elkaar een high five.

Grote vragen

Net voordat de finale begint, lassen de vrijwilligers er een pauze in. Iemand vertelt het Bijbelverhaal van Ruth en alle jongeren gaan verder in groepjes. Het gesprek gaat al snel over grotere vragen die de jongeren hebben: “Maar wat vinden jullie dan van moslims? En geloven jullie eigenlijk in dezelfde God?” De jongeren knijpen een pakje drinken leeg en één voor één staan ze op om de finale te gaan spelen.

Winnaarsmentaliteit

Ik spreek Sven (18), hij zat in het winnende team. "En ik heb gescoord", zegt hij snel. “Ik heb op woensdag eigenlijk nooit wat te doen, ik kom hier al drie jaar. Ik heb deze sportcommunity leren kennen door vrienden. Het is goed dat er naast voetbal ook ruimte is voor gesprek. We praten over het christendom en dat geloof maakt je uiteindelijk een beter mens, denk ik. Maar uiteindelijk ben ik hier om te voetballen, zo kom ik in ieder geval mijn huis uit. Dat kan niet iedereen van mijn leeftijd meer zeggen! De buurt komt ook echt samen. Als dit ooit ophoudt, zou ik dat heel jammer vinden. Ik ben blij dat ik hier elke week mijn energie kwijt kan!”

Goed Nieuws

Als ik aan Bente vraag waarom ze hier elke week tijd voor vrijmaakt, legt ze vol enthousiasme uit: “Deze sportavonden zijn een makkelijk middel om in contact te komen met mensen die Jezus nog niet goed kennen. Ik vind het een perfecte manier om te evangeliseren. Jezus geeft ons de opdracht om het goede nieuws te verspreiden over de wereld. Hij zendt ons erop uit, dus waarom zou ik hier mijn tijd niet in steken?" Ze straalt: “Ik zou het iedereen aanraden om je vrije tijd te besteden aan Jezus. Hij wil een relatie met je aangaan, en dat gaat verder dan alleen in de kerkbanken zitten.”

Een relatie met Jezus gaat verder dan alleen in de kerkbanken zitten

Bezwete spijkerbroek

Als ik weer in de trein zit op weg naar huis, denk ik nog even na over wat ik allemaal heb beleefd vanavond. Ik voel me een winnaar! Ondanks dat ik naast de winst greep en naar huis ga zonder een panna te hebben gegeven. Jezus stond centraal in gesprekken met jongeren die Hem nog niet kenden, en opeens besef ik iets... Ik denk na over het Bijbelstuk dat we hebben gelezen uit Korintiërs: als de jongeren worden omringd met mensen die Jezus in zich hebben, beginnen zij ook steeds meer op Jezus te lijken. Gaaf! Het duurt nog ruim twee uur voordat ik weer thuis ben, maar dit was de reis zeker waard. Het motiveert mij om zelf het goede nieuws in mijn omgeving te verspreiden. En dat kan dus altijd, : zelfs in mijn bezwete spijkerbroek. En jij kan dat dus ook!

Bron: https://nextmovesport.nl/