Cleo (18) durfde geen 'nee' te zeggen tegen vijf shots wodka: ‘Ik had nog nooit in mijn leven gedronken’

Dit verhaal is onderdeel van een reeks portretten over groepsdruk.

27 juni 2023 · Leestijd 4 min

· · ·

Een eerste werkdag is voor de meeste van jullie even rustig ingewerkt worden en op tijd weer naar huis. Bij Cleo (18) verliep dat anders. Zij weet niet meer hoe ze is thuisgekomen. “Mijn baas vertelde me later dat ik helemaal scheef fietste en ik kan me nog herinneren dat ik in mijn achtertuin heb staan kotsen.”

“Ik was net zestien geworden en had een bijbaantje dat ik heel saai vond, dus besloot ik verder te gaan kijken naar andere vacatures. Ik solliciteerde uiteindelijk bij een restaurant en mocht op gesprek komen. Een écht sollicitatiegesprek was het alleen niet. Ik kwam binnen, de baas van het restaurant vroeg of ik de volgende dag al kon beginnen en dat was het. Dus, de volgende dag mocht ik gelijk beginnen.”

Aan de shots!

“De werkdag ging prima en na afloop ging de baas nog lekker voor ons koken, zodat we met z’n allen konden eten. Blijkbaar gebeurde dat vaak. Het was heel gezellig, maar na het eten zei één van mijn collega’s “laten we een paar shotjes nemen!” Ik moest eventjes nadenken, want ik had nog nooit een druppel alcohol gedronken in mijn leven en wist dus niet precies wat shots waren. Mijn collega’s waren allemaal volwassen en dachten vast dat ik al vaker had geshot. “Cleo, jij doet ook mee hé”, hoorde ik. Voordat ik het wist stond er een shotje wodka voor mijn neus.”

Ik heb in de achtertuin staan kotsen

Toen werd het wazig

“Het was mijn eerste werkdag, ik kende nog niemand daar en ik wilde niet gelijk buiten de groep vallen. Ik durfde dus geen ‘nee’ te zeggen en nam het shotje. Het was echt heel vies en ik wilde eigenlijk niet meer. Maar toen ik zei dat ik genoeg had, reageerden zij: “kom op, doe nou even mee.” Na drie shots voelde ik wel dat ik aardig aangeschoten was. Ik zat aan tafel en zag alles om me heen wazig worden. Mijn baas pushte me om nog een shotje te nemen en dat deed ik, omdat ik te ver heen was om nog tegen te stribbelen. Ik denk dat ik uiteindelijk vijf of zes shotjes wodka heb gedronken.”

De eerste kater

“Van het einde van de avond weet ik niet meer zoveel. Mijn baas vertelde me later dat ik helemaal scheef fietste en ik kan me nog herinneren dat ik in mijn achtertuin heb staan kotsen. Gelukkig sliepen mijn ouders al en ging het die nacht hard regenen. Zo werd de kots in de tuin weggespoeld en heeft niemand het ooit gezien. Toen ik de dag erna wakker werd, dacht ik: wat heb ik allemaal gedaan? Ik had heel veel hoofdpijn en was misselijk. Ik had mijn allereerste kater.”

Nee is nee

“Mijn ouders heb ik nooit verteld wat er is gebeurd, omdat ik me schaamde. Op werk werden er nog wel eens grapjes gemaakt over die avond en hoe dronken ik toen was, maar dat doet me niet zoveel. Ik ben nooit boos geweest op mijn collega’s of mijn baas. Ik dacht vooral: dit ga ík nooit meer doen. Als me nu nog shotjes worden aangeboden op werk durf ik ‘nee’ te zeggen. Ik heb echt wel geleerd om goed mijn grenzen aan te geven. Als je zestien bent, denk je dat het heel erg is om tegen een groep in te gaan, maar ik weet nu dat het echt niks boeit als jij iets ander wil dan anderen. Durf ‘nee’ te zeggen.”