Jelle (21) ging feesten in Las Vegas en kwam tot geloof (en hij kan ook nog goed voetballen)
Jelle (21) verhuisde naar Engeland om zijn droom achterna te gaan: profvoetballer worden. Hij werd gescout voor de Engelse club Macclesfield waar hij, naast zijn opleiding sport & business management, al een jaar speelt. “Ik denk dat God mij naar Engeland heeft gebracht”, vertelt hij. Dat uitgerekend hij dit zegt, is bijzonder, want Jelle is niet christelijk opgevoed. “Ik hoop dat ik later als prof mensen dichter bij God kan brengen.”
“Ik was altijd al goed in voetbal en wilde na de middelbare school het liefste een tijdje naar het buitenland. Ik kwam erachter dat ik in Amerika, Illinois, college soccer kon doen. Je volgt dan een vierjarige opleiding, maar voetbalt tegelijkertijd voor het team van die universiteit. Ik kreeg er zelfs een studiebeurs voor, dus vertrok ik naar Amerika.”
Met tegenzin naar de kerk
“Die universiteit was wel van de feestjes. Ik ging vaak uit en dronk veel alcohol. Na een jaar merkte ik dat ik toe was aan een hoger niveau qua voetbal en begon ik andere scholen in Amerika te benaderen. Uiteindelijk kwam ik terecht bij een school in North Carolina die in de eerste divisie speelde, waar ik na de zomer naartoe kon. Het was wel een heel christelijke school, waar ik toen nog niks mee had. Maar dat zou snel veranderen. Tijdens Pasen was ik met een groep vrienden op vakantie in Las Vegas. Een van hen was christelijk en wilde daarom graag naar de kerk op Eerste Paasdag. ‘Dat is helemaal niks voor mij’, dacht ik. Met tegenzin ging ik mee, maar ik kwam helemaal veranderd de dienst weer uit.”
Ik hoorde voor het eerst over een God die je vergeeft
180 graden gedraaid
“Tijdens de dienst leek het alsof de spreker regelrecht tot mij sprak. Ik hoorde voor het eerst over een God die je vergeeft, no matter what je hebt gedaan in je leven. Ik had het gevoel dat ik thuiskwam. In anderhalf uur was ik helemaal omgedraaid. Na de dienst kon je naar voren komen als je was geraakt. Dat deed ik en ik kreeg toen een klein kruisje en een boek over het christelijk geloof. Ik heb in de tijd daarna veel gehad aan de christelijke vriend die me mee had genomen naar de kerk. Ik las uit het boekje dat ik had gekregen en stelde al mijn vragen aan hem, wat goede gesprekken opleverde.”
Een andere Jelle
“Die zomer ging ik voor een paar weken terug naar Nederland. Ik durfde bijna niet aan mijn familie te vertellen dat ik me aan het verdiepen was in het christelijk geloof. Ik heb wel een tante die gelooft, maar bij mijn gezin speelt dat helemaal geen rol. Toen ik het uiteindelijk vertelde, vonden mijn ouders het wel apart dat ik er zo serieus mee bezig was. Tegelijkertijd zagen ze dat het een goede invloed had op mij. Ik was een compleet andere Jelle geworden; veel rustiger en vriendelijker.”
Van Amerika naar Engeland
“De nieuwe universiteit in North Carolina, waar ik na de zomer naartoe ging, was precies wat ik nodig had. Iedereen was christen! We baden voor elke voetbalwedstrijd en ik ging iedere zondag met vrienden naar de kerk. Daar heb ik heel veel stappen gezet in het geloof. Na een halfjaar kreeg ik een mail van de Engelse club Macclesfield of ik voor hen wilde komen spelen. Ik kon daar ook mijn studie afmaken, Belangrijk, want ik vind het fijn om iets achter de hand te hebben als voetbal niet lukt. Klein probleem: Ik had maar drie weken de tijd om de keuze te maken, al het papierwerk te regelen en naar Engeland te gaan. Dit leek echt onmogelijk, maar ik weet zeker dat God ervoor heeft gezorgd dat het is gelukt.”
Ik vind het lastig om geloof en voetbal te combineren hier in Engeland
Je bent nooit alleen
“Ik woon nu een jaar in Engeland en ben nog veel dichter bij God gekomen. Ik weet niet of dat was gebeurd als ik ergens anders naartoe was gegaan. Ik kwam hier helemaal alleen aan en kende niemand. Dat was best moeilijk. Toen ik hier voor het eerst naar de kerk ging, kreeg ik het gevoel dat ik aan de linkerkant moest zitten. Daar raakte ik in gesprek met een man, vrouw en hun twee dochters. Dat klikte zo goed, dat ik nu elke zondag samen met dat gezin naar de kerk ga en daarna mee ga lunchen. Zij hebben me uiteindelijk ook geholpen om de stap te zetten me te laten dopen. Mijn ouders en broer hebben online meegekeken met de dienst.”
Profvoetballer
“Ik vind het lastig om geloof en voetbal te combineren hier in Engeland. Het is een wereld die heel competitief is en waarin je egoïstisch moet zijn. Iedereen wil de beste zijn en speelt daarom voor zichzelf. Je bent niet echt vrienden van elkaar, maar meer concurrentie. Als iemand een blessure heeft, ben je daar bijna blij om, omdat je dan zelf kan spelen. Mijn droom is nog steeds om profvoetballer te worden, maar ik ben misschien wel te lief voor dit wereldje. Gelukkig werk ik hard en geloof ik dat God mij dit talent heeft gegeven. Ik hoop als profvoetballer een verschil te maken en mensen dichterbij God te brengen.”
Lees ook over:
Zara Goedemans: ‘Zonder Macy was ik waarschijnlijk nooit gestopt met mijn party leven’
Geschreven door
Daniëlle
