Sarah (14) woont in Israël: 'Iedere vijf minuten vliegen er straaljagers over ons huis'

Hoe is de situatie bij jullie op dit moment?

Ik woon in een dorpje vlakbij Jeruzalem, een uurtje rijden van de Gazastrook vandaan. Doordat er veel raketten werden afgevuurd op ons gebied moesten we gisterochtend vluchten naar een schuilkelder buiten ons dorp. Na twee uur in de kelder dachten we dat het veilig was en werden we teruggestuurd naar ons dorp. Onderweg naar huis ging het luchtalarm af, we moesten uit de auto rennen en tegen een muur aangestaan er stond allemaal security om ons heen. Op dit moment is het nog steeds onrustig, vanochtend werd ik wakker van vijf grote explosies in de buurt. Je kan de bommen heel duidelijk horen, maar vooral voelen, de trillingen gaan door heel het huis.

Mijn hele familie zit in Nederland, maar in mijn directe omgeving zijn er wel mensen betrokken bij de strijd tegen Hamas. Heel veel jonge mensen worden nu opgeroepen om aan te sluiten bij het leger: voor de vrouwen geldt een dienstplicht van 18 tot 20 jaar en voor mannen van 18 tot 21 jaar. Daarnaast is iedere man onder de 40 die in staat is om te vechten, ook opgeroepen om het leger in te gaan. Zelfs oudere mannen worden gevraagd om aan te sluiten. De kapper van mijn broer is bijvoorbeeld vanmorgen opgeroepen en vertrokken richting het front. Mijn vader heeft een eigen bedrijf en veel van zijn werknemers moeten nu als soldaat richting Libanon en Gaza gaan. 

Hoe voel jij je nu?

De eerste dag was ik extreem bang. De hele dag dacht ik, dat er elk moment iets met ons kon gebeuren. Vooral door video’s op social media kregen wij een heel angstig gevoel. Sinds gisteren ben ik iets minder bang . Wij zitten op dit moment op een relatief veilige plek en hoeven ons minder zorgen te maken dan anderen. Mijn ouders en ik hebben een Nederlands paspoort en zouden dus elk moment terug naar Nederland kunnen vertrekken. Op straat en in de buurt merk je wel echt dat er een hele sombere sfeer hangt. Iedereen kent wel iemand die is vermoord, gekidnapt of vermist. Er zijn veel volwassen mannen vertrokken en het is dus akelig stil op straat.

Wat krijg je mee van de oorlog? 

In mijn omgeving is dat heel lastig: ik hoor regelmatig geweerschoten. We weten niet of het een aanval is, of dat er wordt geoefend. Iedere vijf minuten vliegen er loeihard straaljagers over ons huis heen. ’s Nachts blijft dat ook doorgaan, oorverdovend soms.

Via social media krijg ik een hoop informatie over het verloop van de oorlog. Wij kunnen goed in de gaten houden hoe veilig we op onze plek zijn, en vooral mijn moeder is erg op de hoogte van alles wat er gebeurt. Wij hebben enorm veel geluk met de plek waar wij wonen: er is hier veel beveiliging en in ons dorp zit een militaire basis met 150 soldaten, die alles goed in de gaten houden. Iedereen die naar binnen of buiten gaat, wordt gecontroleerd.

Wat heeft de oorlog voor impact op je leven nu? 

Ik ben vooral aan het nadenken, ik maak me veel zorgen. De hele situatie maakt me heel verdrietig. Normaal ga ik met heel veel plezier naar mijn voetbalclub en school. Alles staat stil. Ik kan nu natuurlijk niet comfortabel van huis gaan. Logisch, dat wil ik ook helemaal niet. Daar ben ik te bang voor. Ik kan ook niet zomaar naar mijn vriendinnen toe; die wonen veel te ver weg.

Hoe helpt het geloof jou in deze situatie? 

Het zal heel logisch klinken: we bidden veel meer. Meerdere keren per dag. Gek genoeg danken we ook veel: we danken voor de veilige plek waar wij zitten en voor de beloftes die God in de Bijbel heeft gedaan. Israël is een heel religieus land met christenen, moslims en natuurlijk joden. Al die mensen bidden op hun eigen manier tot hun God, en er zullen ook veel mensen bidden voor vrede. Ik geloof dat God zijn beloftes nakomt: er zal weer vrede komen in Israël en Hij zal zorgen dat alles nog beter wordt dan dat het eerst was.