Wouter richtte ik-wil-dood.nl op: "In de kerk ligt er helaas een taboe op zelfdoding"

“De website is in 2007 ontstaan. Destijds waren wij pioniers op het gebied van internetevangelisatie. Op bijvoorbeeld ikzoekgod.nl spraken (en spreken) we met mensen over de zin van het leven, wie Jezus is en hoe je een stap in geloof kunt zetten. Toch kwamen we erachter dat een groot deel van de bezoekers met een andere reden contact zocht via de website. Een derde worstelde met het leven, had zware depressies of dacht aan zelfmoord. Toen beseften we dat onze boodschap niet aansloot bij deze mensen. Want wat heb je eraan om te horen dat God je wil vergeven of dat je later in de hemel komt als je het leven niet meer ziet zitten? Wat is goed nieuws als je in zo’n situatie zit? Voor deze mensen is de website ik-wil-dood.nl opgezet, als onderdeel van ikzoekgod.nl.”

“We hebben nooit reclame gemaakt voor onze website. Toch is het een actief platform geworden. Zoektermen in bijvoorbeeld Google spelen hierbij een grote rol. Mensen die met zelfmoordgedachten rondlopen en op internet naar meer informatie zoeken, komen – gelukkig - al snel bij ons terecht. Of op de website van 113, die later is ontstaan. We hebben veel samengewerkt en informatie uitgewisseld. Heeft iemand acuut hulp nodig, dan verwijzen wij direct door naar dit zelfmoordpreventie-platform. Jongeren die liever live contact willen hebben, raden we aan om de kindertelefoon te bellen of om contact op te nemen met stichting Chris. Wij zelf voeren gesprekken via de mail. We zijn geen specialisten, maar we bieden mensen een luisterend oor. Op de website vertellen we ervaringsverhalen, zodat bezoekers weten: ik ben niet de enige. Dat is heel belangrijk. Daarnaast willen we hoop bieden: het wordt beter, écht! En we geven praktische tips. De site moedigt aan om te gaan praten en een gezond ritme te houden.”

Mijn zusje pleegde zelfmoord

“Het thema ‘zelfmoord’ staat heel dichtbij me. Niet alleen vanwege de website, maar ook vanuit de ervaring als achterblijver. Mijn zusje pleegde 15 jaar geleden zelfmoord. Ze was toen 23 jaar. Dit is voor mij niet de reden geweest om de website te beginnen, maar het helpt me wel om onze bezoekers beter te begrijpen. Ik voel me extra gemotiveerd om te helpen: zowel de mensen die het leven niet meer zien zitten als de achterblijvers. Er bestaat zoveel eenzaamheid rondom dit thema! Het blijft vaak onbesproken, waardoor je er in opgesloten kunt raken. Om uit die cocon te raken, is praten onmisbaar.”

'Ik zie het leven niet zitten'

“Het verbaast me weleens hoe veel mensen met ons durven te delen. ‘Ik verdien het niet, ik wil dood’, ‘Ik voel me schuldig en zie het leven niet meer zitten’, ‘Hoe kan ik het beste uit het leven stappen? Wat doet de mensen om mij heen het minste pijn?’ of ‘Ik ben al jaren depressief, ik kan niet meer’. We hebben het allemaal voorbij zien komen. Met al deze mensen hebben we dan kortere of langere tijd contact via e-mail. Soms stopt het contact ineens en weten we niet hoe het verder gaat. Dat is moeilijk.”

“Gelukkig krijgen we ook positieve reacties! Zo schreef een vrouw die lange tijd worstelde met zelfdoding dat ze Jezus had leren kennen en een goede baan had gevonden. Nu wilde ze zelf bijdragen aan het doel van ik-wil-dood.nl. Wauw! Ook de reactie van een jongere met wie we een tijdje hebben gemaild, maakte indruk. ‘Ik weet niet of u nog weet wie ik ben, maar ik wilde laten weten dat het goed met mij gaat. De therapie die ik gevolgd heb, is nu afgelopen. Ik ga weer naar school. De tijd waarin wij met elkaar gemaild hebben, heeft mij er echt doorheen gesleept. Heel erg bedankt daarvoor!'"

Praat!

“Het effect van praten is dus enorm! Via ons platform zijn wij simpelweg beschikbaar. We staan klaar om te luisteren en om af en toe eens door te vragen. Maar praten kan ook met een vriend, je jeugdleider, de dominee of priester, je huisarts… Want zo lang je niet praat, is het probleem te groot. Dan komt er meer spanning op te staan. Maar zodra iemand over de zelfmoordgedachtes begint te spreken, is de grootste crisis voorbij. En voor de luisteraar geldt: probeer het niet te fiksen. Je hoeft niet in paniek te raken als iemand vertelt dat het leven te zwaar is. Luister gewoon. Daarmee ben je van grote waarde!”

God geeft leven

“Voor mij persoonlijk is de dood niet meer zo’n dingetje. Dat klinkt misschien heel gek rondom dit thema. Begrijp me goed: ik hoop dat ik 140 word, maar je weet natuurlijk niet hoe het loopt. Ik geloof dat we geschapen zijn om te leven. Dat houdt mij enorm gemotiveerd. En wat hierna komt? Dat is aan Onze Lieve Heer. En omdat Hij best goed is, maak ik me daar totaal geen zorgen over."

God weet wat lijden is

“De kerk is helaas niet altijd goed omgegaan met het thema zelfmoord. Er ligt een grote taboe op. Vroeger werd er gepredikt dat je naar de hel ging als je jezelf van het leven had beroofd. Maar zo’n ‘God is boos op jou-boodschap’ heeft geen zin. Wat mensen nodig hebben, is ruimte voor gesprek en troost. En laat God op dat gebied nou ongelofelijk veel te bieden hebben! Als er één ding duidelijk wordt uit het verhaal van Goede Vrijdag en Pasen dan is het dat de christelijke God anders is dan andere goden. De christelijke God weet namelijk wat lijden is. Hij kwam naar beneden om gebroken te worden. Jezus’ dood is zo relevant! Dát is mijn drive.”

Chesrons vriend Michaël pleegde zelfmoord: “Ik wist niet dat zijn dieptepunten zo diep waren”

Lees ook over:

Chesrons vriend Michaël pleegde zelfmoord: “Ik wist niet dat zijn dieptepunten zo diep waren”