Chesrons vriend Michaël pleegde zelfmoord: “Ik wist niet dat zijn dieptepunten zo diep waren”
Bijna tien jaar geleden richtten ze samen de christelijke band de Rechtstaat op. Voor Chesron (op de foto links) was Michaël Gabriël (28) niet alleen een bandlid, maar ook een goede vriend. Helaas beroofde Michaël zichzelf ongeveer drie maanden geleden van het leven. “Niemand zag dit aankomen”.
Hyves
“Dat Michaël en ik samenkwamen was niet vanzelfsprekend. Ik woonde in Hilversum, hij in Limburg. Op mijn middelbare school kreeg ik les van zijn tante. Ze zag hoeveel ik van muziek hield en koppelde me aan Michaël, die toen al in de rapgroep 7 Zegels zat. Via Hyves kwamen we in contact en het klikte meteen. We begonnen de Rechtstaat en hebben door het hele land opgetreden. Van een camping-optreden op een stapeltje pallets tot de EO-Jongerendag, het was fantastisch. Op Michaëls begrafenis heb ik zijn tante bedankt, zonder haar hadden we elkaar waarschijnlijk niet gekend.”
Een goede vibe
“Michaëls overlijden kwam heel onverwachts, dat maakte de schok nog groter. Veel muzikanten kennen hoogte- en dieptepunten. Maar dat die van Michaël zo diep waren heeft niemand ooit gemerkt. Vlak voor zijn overlijden hebben we nog een nummer opgenomen, Glimlach van Boven. Die dag in de studio voelde als vanouds, we hebben gelachen, er was een goede vibe. Toen ik hem vroeg hoe het ging, liet hij niet merken wat er echt in hem omging. Hij had ook nog zoveel leuke dingen gepland staan. Hierdoor leek het in eerste instantie een opwelling. Later ontdekten we dat Michaël waarschijnlijk al langer met deze gevoelens rondliep. Hij had bijvoorbeeld al een afspraak met een psycholoog in zijn agenda staan. Helaas heeft hij dat nooit gehaald.”
In zijn agenda stond een afspraak met een psycholoog, die heeft hij nooit gehaald
Verdriet, woede, onbegrip
“Het was de eerste mooie zomerdag in tijden, ik was aan het chillen met vrienden. Mijn telefoon zat aan een bluetooth-speaker, anders had ik niet eens opgenomen. Toen ik hoorde wat er met Michaël gebeurd was, voelde ik vooral veel onbegrip en verdriet, maar ook boosheid. Boosheid naar hem toe: ‘Hoe kon hij ons, zijn kinderen, zijn familie zomaar achterlaten?’. Sommige mensen voelen zich ook – onterecht – schuldig omdat ze bijvoorbeeld ooit een appje niet hebben beantwoord. Gelukkig heb ik dat nooit gevoeld. Ik weet dat ik een vriend was bij wie hij altijd terecht kon, ook hij wist dat.”
Boos op God
“Ook richting God heb ik boosheid gevoeld. ‘U bent toch zo groot? Waarom heeft U dit niet uit zijn hoofd gepraat?’. Als mensen zeiden dat ze voor me zouden bidden, kon ik daar weinig mee. Toch voelde ik ook Gods troost, bijvoorbeeld wanneer we op Michaëls begrafenis Opwekking zongen. Ik ben blij dat ik het niet zonder Hem hoef te doen. Hoe leeg had ik me dan gevoeld? In Mozaiek stond een doopdienst gepland, waarbij ook ik jongeren doopte. Hoewel ik zelf niet gedoopt werd, voelde dat moment ook voor mij als een nieuw begin. Ondanks die leegte kan ik samen met God verder.”
Hij had een ziekte die hij niet heeft overwonnen
Alles tegelijk
“Het afgelopen half jaar was enorm zwaar. Naast het overlijden van Michaël, was mijn leven een enorme wervelwind. Zo had mijn vader een hartstilstand, waar hij gelukkig weer bovenop is gekomen, en zijn de opa en oma van mijn vrouw beide aan corona overleden. Ik ben nog steeds aan het herstellen en heb hier gelukkig professionele hulp bij gekregen.”
Hoogtepunten on stage
“Onze mooiste herinneringen deelden Michaël en ik op het podium. We hadden dan zoveel plezier samen. Ik hou van muziek, en tijdens een optreden voel ik me op mijn best. Hij had dat ook. De hoogtepunten die we samen konden delen, koester ik voor altijd. Het is bizar om te beseffen dat we dat nooit meer kunnen doen.”
Praat erover
“Na Michaëls dood vertelden mensen me dat hij echt een ziekte heeft gehad. Eén die hij helaas niet heeft overwonnen. Dat heeft mijn ogen geopend, zo had ik het nooit bekeken. Door deze ziekte zag hij geen uitweg meer, zelfmoord is geen keuze. Ik realiseer me hierdoor ook hoe weinig er over mentale gezondheid wordt gepraat. Er rust nog zo’n groot taboe op.
Maar alsjeblieft, als je hier zelf mee loopt, praat er met iemand over. Het is oké om je zorgen te delen, denk niet dat je niet goed genoeg bent. Zoek hulp. Niet alleen in je omgeving, maar ook professionele hulp is belangrijk. Ik weet dat de christelijke wereld hier niet altijd voor open staat. Maar ik weet zeker dat God ook doktoren heeft gegeven, laat hen je helpen.”
Loop jij rond met gedachten over zelfmoord? Praat erover! Neem contact op met Stichting 113 Zelfmoordpreventie (0800 0113 en 113.nl).
BEELD: Jethro Reesinck Photography
Geschreven door
Anouk
