Vince (12) heeft een hersentumor: “God was op de EO-Jongerendag"
‘Deze week heeft Vince vijf chemo’s en de musical van groep acht. Kan het interview ook later?’ Ik lees het appje van Vinces moeder met kippenvel. Het leven van Vince is niet zoals die van de gemiddelde 12-jarige. Sinds zijn achtste heeft hij tumoren in zijn hersenen, die inmiddels weer terug zijn. “Ik voel dat God achter me staat.”
“Op mijn achtste hoorde ik dat er kanker in mijn hoofd zat. Ik heb toen heel lang in het ziekenhuis gelegen,” vertelt Vince, “Ik kan me vooral veel naalden en chemo’s herinneren.” “En je hebt een 12 uur durende operatie gehad en 31 bestralingen”, vult zijn moeder Nathalie het lijstje aan. “Oh ja,” bedenkt Vince zich. “Ik weet niet alles meer, maar ik weet wel dat ik het echt niet leuk vond.”
“Waarom heb ik dit?”
Het is een enorme opluchting voor Vince en zijn ouders als ze horen dat de kanker weg is. “Ik was zo blij toen ze dat zeiden,” herinnert Vince zich. Helaas mocht deze vreugde niet lang duren. “Op mijn elfde verjaardag kreeg ik te horen dat er weer tumoren in mijn hoofd zaten,” de teleurstelling is hoorbaar in zijn stem. “Op dat moment dacht ik: ‘Serieus, waarom heb ik dat nou weer?’. Ik vond alle ziektes prima, maar dit wilde ik echt niet”.
“Een plekje kan ‘wakker’ worden”
“Er zaten twee nieuwe plekjes in het hoofd van Vince”, legt Nathalie uit. “Deze zijn met bestralingen weggegaan, maar in december helaas weer teruggekomen. Om de week gaat hij naar het ziekenhuis, waar hij in vijf dagen tijd 11 chemo’s krijgt. Na een half jaar bleken de plekjes gelukkig stabiel. Vince werkt hard, maar er bestaat altijd een kans dat er een plekje ‘wakker’ wordt.”
“God was op de EO-Jongerendag”
Voor het eerste bezocht Vince dit jaar de EO-Jongerendag: “Ik had verwacht dat er veel mensen zouden zijn. Dat was ook echt zo, het was helemaal vol. Ik vond het een leuke ervaring. Het was vooral mooi toen het helemaal donker was, en mensen hun zaklamp aandeden. Ik merkte dat God daar echt was.”
“Dat is kracht van boven”
Vince wordt niet christelijk opgevoed, toch vindt hij God in zijn ziekte. “Het is begonnen toen zijn oma overleed, vanaf daar is Vince na gaan denken over het geloof. Inmiddels praten we er samen regelmatig over. We halen er veel troost uit,” vertelt Nathalie. “Laatst was er een week waarin Vince elf chemo’s had, drie keer de groep acht musical deed én voor een feestje naar de Efteling ging. Toen ik vertelde hoe knap ik dat vond, antwoorde hij: ‘dat is kracht van boven’.”
“Het leven gaat door”
Ondanks een onzeker vooruitzicht klinkt Vince niet verdrietig. “Ik wil positief denken, en we genieten van elke dag. Mijn leven moet zo normaal mogelijk zijn. We doen leuke dingen, maar ik ga ook gewoon naar school zoals ieder ander kind.” “Precies!”, bevestigt zijn moeder vrolijk, “het leven gaat gewoon door, hè Vince?”.
“Daarboven is alles wat ik leuk vind”
“Door God voel ik dat er iemand achter me staat. Of nee…”, ik hoor Vince aan de andere kant van de lijn denken, “…het lijkt wel alsof er víer mensen achter me staan, zoveel kracht krijg ik ervan!”. Als ik hem met een brok in mijn keel vraag wat hij met zijn geloof doet, neemt hij me mee in zijn gedachten: “Soms zit ik alleen in een ruimte en kijk ik naar boven. Dan bedenk ik hoe het is als ik daar terecht kom. Ik zie voor me dat ik nooit alleen ben, en daar is alles wat ik leuk vind. Er is geen ruzie, want dat bestaat daar niet, en iedereen is lief voor elkaar.”
“Wees blij, wat er ook gebeurt”
Vince steekt zijn positiviteit niet onder stoelen of banken, en eindigt het interview met de inspirerende woorden: “Ik zou graag nog drie dingen willen vertellen: volg altijd je dromen, wees altijd blij, wat er ook gebeurt. En wat was dat derde ook alweer…?” Ik houd de telefoon lachend aan mijn oor. “Ik weet het weer! Als het zwaar is, weet je zeker dat er altijd mensen om je heen staan die je helpen.”
Na afloop vraag ik hem hoe zijn eerste interview ooit was: “goede vragen, ik vond het leuk om te doen,” zegt hij vrolijk. Ik hang op en staar een tijdje naar buiten. Ik glimlach met pijn in mijn hart: wat kunnen we veel leren van de jonge Vince.
Geschreven door
Anouk
