Verkracht op reis. Geen abortus, maar gekozen voor het kind.
In 2014, vijf weken nadat ze was verkracht op een zakenreis, ontdekte Jennifer Christie dat ze zwanger was van haar verkrachter… “Je hoort over vrouwen die zwanger raken na een verkrachting en je denkt: wauw, dit moet een groot trauma zijn. Maar ik keek naar het scherm en glimlachte.”
“Ik denk nog steeds terug aan dat moment. Het klinkt misschien schokkend, maar het was de eerste keer na de verkrachting dat ik me niet alleen voelde. Ik leefde weer”, vertelde Jennifer Christie in een podcast. Christie woont in Amerika, waar je een abortus kan plegen na verkrachting, maar dat was voor haar nooit een optie. Ze was al moeder van vier kinderen en haar man steunde om de zwangerschap voort te zetten.
“Hij zei tegen mij: ‘Schat dit is een cadeau, dit is iets moois dat voortkomt uit iets heel slechts. Wij houden van kinderen, wij kunnen dit,” vertelt Christie. Ze zag zichzelf altijd als pro-life, maar in het verleden zou ze een uitzondering maken voor incest of verkrachting. Nu gelooft ze dat abortus nooit een goede keuze is.
Eén ding dat haar niet herinnert aan de verkrachting is haar 3-jarige zoon.
Hulp na verkrachting
“We moeten ons focussen op het voorzien van goede psychische, emotionele en spirituele hulp. Ik denk niet dat het voorstellen van abortus een manier van helpen is. Wanneer abortus beschikbaar is, dan wordt het de verwachting dat een vrouw dat pad afloopt. Dat is het probleem. Het is geen keus, maar een verwachting dat je het kind weghaalt.”
Niet iedereen in Christies leven accepteerde haar keus om het kind te houden. Haar moeder probeerde het uit haar hoofd te praten en haar vader wilde niet meer met haar spreken, tot zijn dood aan toe. Christie heeft fysieke en emotionele herinneringen aan de verkrachting. Ze verstart nog steeds wanneer de postbode aan de deur komt en zoekt nog naar vluchtroutes als ze alleen op straat loopt en een man komt haar tegemoet. Ze heeft ook een aantal operaties ondergaan door de verwondingen die ze opliep door de verkrachting. Eén ding dat haar niet herinnert aan dit trauma is haar 3-jarige zoon.
Mijn kind is het licht en plezier in het leven.
“Ik heb ontdekt dat vrouwen die een kind kregen van hun verkrachter hetzelfde zeiden. Ze zeggen dat hun kinderen hielpen om de gebeurtenis een plek te geven, ze zijn het licht en plezier in het leven.”
"Er wordt vaak aan mij gevraagd wat ik mijn kind ga vertellen, als ik het ga doen. Ik ga denk ik zeggen dat iedereen zei dat hij er eigenlijk niet mocht zijn, maar dat hij het bewijs is van de liefde. We hebben je meer lief dan mensen je haten. Wanneer mensen zeggen dat je een fout bent, wij houden meer van je."
Beeld: Facebook Jennifer Christie
Bron: Irish Times
