"Urkers zijn ontzettend onbaatzuchtig, willen altijd wat voor de ander doen"
Ieder jaar verlaten duizenden studenten het ouderlijk huis om uit te vliegen, de wijde wereld in. Maar dat betekent niet dat ze vergeten waar ze vandaan komen. In de serie ‘Trots op mijn roots’ vertellen jongeren over de plek waar ze opgroeiden én waarom ze daar nog steeds van houden. In deel 1: de Urkse Jannieta (20), die drie jaar geleden naar Groningen vertrok om geneeskunde te studeren.
Stel: ik kom jou tegen ergens in een Spaanse discotheek vraag aan jou waar je vandaan komt. Wat zeg je dan?
“Nou, dat komt het gesprek al snel op Urk uit. Dan valt mij wel op hoe stereotyperend mensen zijn, ze willen je dan meteen in een hokje duwen. Iemand zei wel eens: ‘Toen ik hoorde dat je uit Urk kwam dacht ik dat je zus en zo was, maar je blijkt heel leuk te zijn!’ Dat zeg je toch niet?! Hoezo kunnen Urkers niet leuk zijn?!”
Wat voelt nu als ‘thuis’, Groningen of Urk?
“Oef, lastige vraag. Ik voel me in Groningen ook echt thuis, heb hier ook een leven opgebouwd. Het voelt soms alsof ik in twee werelden leef. Hier mijn studie en dagelijks leven, in het weekend mijn vriend en familie op Urk. Het voelt ook echt heel gek als mijn ouders bij mij thuis in Groningen op bezoek komen. Ha, nu zei ik toch ‘thuis’!”
Voelde je je in het begin geremd om te vertellen dat je uit Urk komt?
“Soms wel. Als mensen flauwe grappen over Staphorst aan het maken zijn, ga ik niet vertellen dat ik uit Urk kom. Niet omdat ik mij schaam hoor – totaal niet – maar in dat soort gesprekken heb ik dan geen zin. Wat de gemiddelde reactie is als ik het wel vertel? Meestal beginnen ze over de kerk. Of de visserij. ‘Is je pa ook visser dan?'"
‘Urk is een gesloten dorp, waarin ze als één grote familie volop aan de drugs zitten.’ Er zijn nogal wat negatieve vooroordelen over Urk. Wat doet dat je met je?
“Ik kan er niet goed tegen. Ik zal nooit ontkennen dat drugs en alcohol een probleem zijn op Urk, maar dat geldt voor andere dorpen en steden net zo goed. Waarom worden die plekken er nooit uitgelicht door de media? Het ergste vooroordeel vind ik trouwens dat er op Urk veel inteelt is. Die grove grappen vind ik heel naar om te horen. Alsof we een stelletje beesten zijn…”
Hoogste tijd voor een positief tegengeluid. Waarom ben je juist zo trots op je Urkse roots?
“Haha, waar moet ik beginnen?! Het is een hartstikke mooi dorp. Ontzettend gastvrij. De mensen hebben een werkethos waar ik diep respect voor heb; er wordt ontzettend hard gewerkt. Urkers zijn ook ontzettend onbaatzuchtig, willen altijd wat voor de ander doen. Dat gebeurt zonder nadenken en is gewoon vanzelfsprekend. Als er bijvoorbeeld een visser op zee is achtergebleven, zal iedereen naar de getroffen familie omkijken. Ook staat Urk altijd hoog in de lijstjes van vrijgevige gemeenten, zijn er veel gezinnen met pleegkinderen en doen er heel veel mensen vrijwilligerswerk. Er zijn zoveel mooie kanten aan Urk… maar die hoor je gewoon bijna niet in de media.”
Als je Urk weer binnenrijdt, wat voel je dan?
“Als ik de haven zie verschijnt er altijd een grote glimlach op mijn gezicht. Al komen daar helaas nu wel windmolens te staan. Een gevoelig puntje, haha. Dat dorpsgevoel is heel fijn. Ik krijg een heel warm gevoel als ik hieraan denk. Misschien is het toch wel mijn thuis!”
Keer je ooit terug?
“Aangezien mijn vriend op Urk woont en daar vaster zit dan ik… is die kans best groot. Maar dat moet je niet zo letterlijk opschrijven hoor, haha! Mijn vriend studeert aan Nijenrodes Business University, maar woont en werkt op Urk. Hij heeft daar zijn vrienden, voetbal en de kerk. Zelf zit ik voor mijn gevoel niet vast aan Urk, ik woon net zo lief in de stad. Het ligt bijvoorbeeld ook aan mijn baankansen, er zijn niet zo heel veel ziekenhuizen in de buurt van Urk… Maar dat is allemaal toekomstmuziek, daar komen we vast uit.”
Lees hier onze Biblebelt City Guide over Urk!
Tekst: Rimme Mastebroek
