Sam zat sinds begin coronacrisis op zee: “Ons schip kon nergens aanmeren”
Terwijl het grootste deel van de wereldbevolking noodgedwongen thuis doorbrengt, heeft niet iedereen die luxe. Sam (23) zat tijdens de uitbraak van het virus op zee en merkte pas veel later de consequenties van de wereldwijde pandemie. “In eerste instantie vonden we het niet zo erg, omdat het virus niet bij ons kon komen. Maar toen we maanden op zee dobberden, begonnen de zorgen te groeien.”
Toen Sam samen met zijn familie begon aan de lange zeereis had hij over deze situatie niet durven dromen. “We kregen nauwelijks informatie van de buitenwereld en hadden daarom lange tijd geen idee dat het coronavirus bestond. Normaal gesproken vind ik het heerlijk om even helemaal ‘vrij’ te zijn alles wat er in de wereld speelt. Geen internet, geen radio en geen televisie. Wat dat betreft hebben we nog een beetje een ‘old-school’ schip. Maar nu duurde het wel erg lang,” vertelt Sam via een videoverbinding.
Communicatieproblemen
Het besef dat een virus de hele wereld in haar greep hield, kwam hard aan bij de familie van Sam: “Eén keer in de veertig dagen sturen we een bericht via een Pige.On-systeem. Dat is een communicatiemiddel wat veel wordt gebruikt op schepen, alleen heeft het één groot nadeel: als we geen reactie krijgen van de dichtstbijzijnde haven komt hetzelfde bericht bij ons terug. Zo lazen we steeds onze eigen berichten in plaats van het grote nieuws wat er om ons heen afspeelde.”
Elke haven had importmaatregelen getroffen, waardoor we nergens konden aanmeren
“Uiteindelijk ontvingen we een bericht van de buitenwereld, maar reden tot feest was dat niet. Het coronavirus zorgde ervoor dat we nergens konden aanmeren. Elke haven had strenge importmaatregelen getroffen, waardoor we uiteindelijk een jaar op zee hebben gevaren!”
Eind goed, al goed?
Toen het hoogtepunt van het coronavirus was bereikt en de besmettingen daalden, konden Sam en zijn familie uiteindelijk in een Turkse haven van boord gaan. Ze zijn voorlopig van plan om daar te blijven. “We zijn het land erg dankbaar en mijn broer wil hier de komende tijd blijven wonen. Ik denk dat ik ook nog een tijdje blijf,” vertelt Sam met een glimlach op zijn gezicht. Over de lading van het schip wil Sam niets kwijt. “Volgens mij is dat duidelijk zat,” sluit hij af.
BEAM vertaalt in deze serie met een knipoog Bijbelverhalen die vandaag de dag zeker viral zouden zijn gegaan. Komt het je misschien bekend voor? Meer informatie over de bijzondere inhoud van het schip lees je in Genesis 7: 2.
Geschreven door
Christiaan
