Sanne heeft scoliose: "Ik moet vijf keer per week oefeningen doen"

Scoliose ontdekt

“Op mijn twaalfde ging ik op vakantie naar Frankrijk, met ons gezin en een gezin waarmee we bevriend zijn. Het was heel lekker weer, dus ik liep veel in mijn bikini. Op een gegeven moment zei de moeder van het andere gezin dat het leek alsof mijn rug een beetje scheef stond. Toen zagen wij het ook. Na de vakantie gingen we naar de huisarts om dit te laten checken. Die stuurde me door naar het ziekenhuis in Sneek om röntgenfoto’s te laten maken. Daaruit bleek dat ik een best wel heftige S-vorm in mijn ruggengraat heb. Ik moest naar het ziekenhuis in Groningen.”

Brace

“Gelukkig heb ik nooit echt pijn gehad. Het ergste aan de afwijking vond ik in het begin de brace, die de vergroeiing tegen moest gaan. Deze zat echt heel vervelend en jeukte heel erg. Op mijn vijftiende hoefde ik de brace gelukkig niet meer om te doen. Ik had het voordeel dat ik al vroeg uit de groei was.”

Onzekerheid

“Elk halfjaar moest ik naar het ziekenhuis in Groningen om te controleren hoe de vergroeiing in mijn rug zich ontwikkelde. Dit bracht veel onzekerheid met zich mee, omdat er elke keer weer andere artsen, met hun eigen oordeel, naar mijn rug keken. Op een gegeven moment bleek dat mijn rug achteruit bleef gaan en werd me verteld dat ik geopereerd moest worden. Ik schrok daar heel erg van, want zo’n operatie duurt acht uur en ik zou een heel jaar lang niet mogen sporten! Na overleg met een professor werd besloten dat een operatie nog niet nodig was. Toch werd mijn rug steeds slechter en opnieuw werd er gezegd ik geopereerd moest worden. Ik vond het vreselijk, maar wist dat ik er niks aan kon doen.”

Ik heb geleerd dat ik best mag balen van mijn situatie: die is nu eenmaal niet leuk

Oefeningen

“Toen ik niet meer om een operatie heen kon en ik me erop begon voor te bereiden, ging mijn moeder even googelen. Dat is echt typisch iets voor haar, haha. Ze stuitte op een speciale kliniek in Zwolle, die oefentherapieën aanbiedt om de bocht in je rug tegen te werken als je scoliose hebt. In eerste instantie was ik heel sceptisch, want waarom hadden de artsen in Groningen hier nooit iets over gezegd? Toch ben ik naar het intakegesprek gegaan en heb ik besloten dat ik deze behandeling wilde proberen. Nu moet ik vijf dagen per week oefeningen van een uur doen, om mijn vergroeiing ‘tegen te werken’. Ik vind dat best wel zwaar, maar het traint me wel om gedisciplineerder te zijn. Ik heb het gevoel dat deze therapie echt werkt. Toch kan ik er niet vanuit gaan dat ik in de toekomst geen operatie nodig heb.”

“God neem ik niks kwalijk, maar soms vraag ik me af waarom dit mij moet overkomen. Door die lange oefeningen word ik telkens met mijn afwijking geconfronteerd. Mijn rug had toch net zo goed recht kunnen zijn? Ik vind het lastig om voor mijn genezing te bidden, omdat ik vind dat mijn afwijking lang niet zo erg is als sommige andere ziektes. Ik heb wel geleerd dat ik best mag balen van mijn situatie: die is nu eenmaal niet leuk. Als ik hoor dat andere mensen genezen van hun ziektes, kan ik blij voor ze zijn. God is machtig genoeg om mensen te genezen. Ik zit misschien nog wel met mijn scoliose, maar ik weet dat God het beste met mij voor heeft!”

Klik hier voor het verhaal van Estelle. Zij genas op wonderbaarlijke manier van haar scoliose.

Tekst: Ruth Petri