Ruth (13) werd geadopteerd uit Taiwan: ‘Soms denk ik: woonde ik maar gewoon in mijn eigen land’
Iedere jongere heeft een verhaal. Maar wanneer heb je de kans om onbeschaamd al je vragen aan de ander te stellen? Nou, dat kan hier. Bij de BEAM-rubriek ‘Durf te Vragen’ stellen wij de vragen aan een jongere die jij via Instagram hebt ingestuurd. Vandaag spreken we met Ruth (13), zij werd toen ze zes maanden was, geadopteerd uit Taiwan.
Carlos: Zou jij je biologische ouders willen ontmoeten?
“Ik wil ze heel graag een keer ontmoeten. We zijn nu aan het sparen om een reis te maken naar Taiwan. Daar zou ik heel graag mijn biologische ouders opzoeken. Dat kan ook, want we hebben thuis een brief liggen waar allemaal informatie over hen op staat. Voor de rest heb ik alleen foto’s van ze, op één foto zit ik heel schattig bij mijn moeder op schoot. In de blik in haar ogen zie ik echt haar liefde voor mij, dat is heel speciaal. Ik ben benieuwd hoe ze er nu uit zien en of ze zijn veranderd. Ook zou ik ze gewoon graag willen spreken en misschien wel iets leuks met ze doen.”
Ane: Heb je wel eens moeite gehad met de gedachte dat je geadopteerd bent?
“Ik ben een tijd gepest omdat ik een andere huids- een haarkleur heb dan mijn klasgenoten. In die tijd had ik er best wel veel moeite mee dat ik geadopteerd ben. Ik dacht: woonde ik maar gewoon in mijn eigen land, daar ziet iedereen er hetzelfde uit als ik. Nu kan ik beter voor mezelf opkomen en heb ik er minder moeite mee. Dat ik er nu minder moeite mee heb, komt ook omdat mijn ouders mij foto’s hebben gegeven van mijn biologische ouders. Op die foto’s zag ik hoe arm mijn ouders waren. Ze droegen armoedige kleding en ik weet dat ze weinig geld voor eten hadden. Als ik daar had gewoond, had ik dat ook gehad.”
Annemarijn: Vind je troost bij God?
“In de tijd dat ik gepest werd eigenlijk totaal niet, maar later wel. Ik merkte dat er echt iemand in de hemel zit die er voor me is. Ook heb ik het idee dat God het zo heeft bedoeld dat ik geadopteerd ben.”
Nadine: Weet je waarom je biologische ouders niet voor je konden zorgen?
“Ik ben in het ziekenhuis geboren en ben daarna in een verzorgingshuis opgevoed. Mijn ouders woonden daar niet, maar ze kwamen wel elke dag op bezoek. De reden dat ik daar woonde is dat mijn ouders te arm waren om voor mij te zorgen. Na zes maanden werd ik geadopteerd door mijn adoptieouders in Nederland. Als ik ooit terugga naar Taiwan zou ik ook wel naar dit verzorgingshuis willen gaan, zodat ik kan zien hoe het er daar uit ziet.”
Floor: Denk je er wel eens over hoe het was gegaan als je biologische ouders je hadden gehouden?
“Ik probeer daar zo min mogelijk aan te denken, omdat ik dat best moeilijk vind. Als ze genoeg geld hadden gehad, had ik wel graag bij mijn biologische ouders blijven wonen. Ik weet dat ze dat niet hadden, dus ik snap wel dat ze me opgegeven hebben voor adoptie. Als ze het zonder reden hadden gedaan, was ik wel boos op ze geweest. Nu ben ik dat niet.”
Ruth: Wie heeft je naam bedacht? Je biologische of adoptieouders?
“Mijn adoptieouders hebben me de naam ‘Ruth’ gegeven. Mijn biologische ouders gaven me de naam ‘Wei-Bau Wang’, maar dat zou een beetje een aparte naam zijn in Nederland. Ik ben heel blij met de naam die ik nu heb, omdat het ook een naam is die in de Bijbel voorkomt. Het was een naam die gelijk in het hoofd van mijn ouders kwam.”
Leonie: Voelen je adoptieouders als je echte ouders?
“Bijna helemaal, maar nét niet helemaal. Nu ik ouder ben, snap ik dat het niet mijn echte ouders zijn, maar vroeger lag dat anders. Toen ik gepest werd, legden mijn ouders me uit waarom ik er anders uitzag en dat ik dus geadopteerd was. Eerst geloofde ik dat niet en bleef ik denken dat zij wel mijn echte ouders waren. Toen ik ouder werd ging ik ze wel geloven. Dat vond ik aan het begin wel lastig, maar nu vind ik het makkelijker om mee om te gaan.”
Linette: Vind je het moeilijk dat je qua uiterlijk niet op je ouders lijkt?
“Nee, eigenlijk niet. Mijn broer is ook geadopteerd uit Taiwan, dat scheelt wel. Hij lijkt qua uiterlijk wel op mij, dat is wel leuk.”
Lees ook over:
Jendrick (18) woont in een pleeggezin: ‘Diezelfde dag zat ik in een busje naar een andere familie’
Geschreven door
Lotte
