Robbert Rodenburg maakt docu ‘God, ik ben gay’: ‘Ik wilde heel vaak stoppen’
Robbert Rodenburg kan je kennen van zijn YouTube-serie Open Kaart, zijn rol in Spangas of die keer dat hij Expeditie Robinson won. Dit jaar kwam, door zijn rol als ongelovige Thomas in de Passion, meer naar buiten dat hij gelovig is opgevoed. Daar maakt hij nu een docu over samen met KRO-NCRV: God, ik ben gay. Hierin gaat hij onder andere terug naar de Driestar in Gouda, waar hij op school zat. Hoe was dit voor hem? En wat wil hij met deze film bereiken?
Hoe ontstond het idee voor deze docu?
“Ik dacht eigenlijk dat ik mijn schoolperiode en puberteit achter me gelaten had; de tijd dat ik erachter kwam dat ik homo ben en alle struggles die ik had met mijn geaardheid en de kerk. Maar als ik bijvoorbeeld las dat een christelijke band een optreden had afgezegd, omdat de voorganger in de kerk homo is, werd ik toch weer boos. Het hield me blijkbaar nog steeds bezig: de kerk en homo-zijn. Vorig jaar zei iemand tegen me: ‘Misschien moet je er eens met iemand over praten, want dat doe je nooit.’ Ik ging in therapie en daar kwam inderdaad naar voren dat ik er meer mee zat dan ik dacht. Zo ontstond het idee voor een docu. Als ik dan toch al deze gesprekken met leraren, mijn ouders en de kerk moet voeren, dan wil ik het vastleggen. Hopelijk open ik er dan ook nog gesprekken mee bij mensen die het zien.”
Wat waren de moeilijkste momenten om te filmen?
“Ik ging veel gesprekken in met een bepaalde verwachting. Vaak pakte het heel anders uit dan ik van tevoren had gedacht. Als ik na zo’n gesprek weer teleurgesteld was, dacht ik: Waarom doe ik dit? Ik heb zelfs een aantal keer getwijfeld om te stoppen. Na mijn gesprek met Driestar, mijn oude middelbare school, was ik heel erg aangeslagen. Ik hield vroeger bij hoe lang het nog duurde voordat ik klaar was met die school, omdat homoseksualiteit daar niet geaccepteerd was. Ik hoopte dat mijn oude leraren daar nu anders over zouden denken, maar dat was niet het geval. Als er geen camera’s bij waren, was ik op dat moment gestopt met deze zoektocht, denk ik.”
In de docu vertel je dat je je ouders ook dingen kwalijk neemt. Hoe was het om daar met hen over te praten?
“Toen ik uit de kast kwam, had ik niet de leukste gesprekken met mijn ouders. In de jaren daarna hebben we het er bijna niet met elkaar over gehad, omdat het werd weggemoffeld of het te ongemakkelijk voelde. Toch moesten we het daar weer met elkaar over hebben voor de docu. Ik kan nu wel beter begrijpen dat mijn ouders het lastig vonden. Mijn moeder wist bijvoorbeeld gelijk: jij gaat het moeilijker krijgen als homo dan als hetero.”
Hoe had je gewild dat je ouders hadden gereageerd op je coming-out?
“Als kind ben je altijd bang voor afwijzing. Wanneer je uit de kast komt, wil je het liefste een knuffel krijgen en horen dat het goed is. Ouders gaan eerst bedenken: wat vind ik hiervan? Mijn tip zou zijn: schuif voor dat eerste moment je eigen gedachten aan de kant en geef liefde aan je kind.”
In de docu heb je het over je struggle met de kerk. Ben je ook boos geweest op God?
“Ik vind dat een moeilijke vraag. Ik denk dat er op dit moment geen God is waar ik boos op zou kunnen zijn. Het geloof is nu niet meer op mij van toepassing en ik heb best een tijd gestruggled of ik dat kan zeggen. Voor mij is God er niet meer. Ik wilde door deze docu vooral een brug slaan. Juist als je nog niet weet hoe je als christen over dit onderwerp moet denken, hoop ik dat deze docu helpt met die gesprekken.”
Lees ook over:
Deze docu van Wilke móet je zien: ‘Ik ben heel moedig geweest’
Geschreven door
Daniëlle
