Van overprikkeld naar 'prik­kel­loos', HOE DAN?!

“Waar vind ik rust?” vraag ik aan een online zoekmachine. Na wat onderzoek kom ik terecht bij een activiteit met een bijzondere naam: ‘floaten’. Huh, wat is dat? Ik lees dat je een uur lang in een cabine gaat liggen, die tot de helft gevuld is met zout water op lichaamstemperatuur. Er zit zó veel zout in het water dat je blijft drijven, net als in de Dode Zee. De cabine is afgesloten van licht en geluid, en behalve een noodknop is er helemaal niets. De website zegt dat één uur ‘floaten’ kan voelen alsof je vijf uur lang hebt geslapen. Ik ben benieuwd!

In m'n nakie

Stiekem vind ik het best wel spannend, maar ik ben vooral enorm nieuwsgierig. Hoeveel rust kan een uurtje drijven mij nu echt brengen? In de wachtkamer van het Floating Centerkrijg ik een kop thee en een korte uitleg: ik moet goed douchen, oordoppen in en in mijn nakie (!) in het bad gaan liggen. Als het uur voorbij is, krijg ik vanzelf een seintje. Ik blader door het gastenboek en zie verschillende opmerkelijke tekeningen van gekleurde figuren; als dit is hoe het voelt, staat me nog wat te wachten…

Een van de tekeningen in het gastboek

Poging tot bidden

Mijn reis begint zodra ik de cabine heb afgesloten. Mijn besef van tijd ben ik direct volledig kwijt, maar langzaamaan wen ik aan de situatie. Het voelt alsof ik in het niets zweef. Dus zo moet het volgens sommigen voelen, als je niet in God gelooft en je na je dood nergens terechtkomt.

Dit was de floating-cabine waar ik in dreef

Na, wat voelt als, een kwartier, bedenk ik: ik heb minder dan een uur met alleen mijn eigen gedachten, dus die tijd moet ik goed benutten. Ik probeer wat te filosoferen en doe zelfs een poging tot bidden, maar het lukt niet helemaal. Telkens dwalen mijn gedachten af naar het besef dat ik in een gekke capsule met zout water lig.  

Paniek!

Na een tijdje raak ik lichtelijk in paniek: stel dat er nog maar drie minuten voorbij zijn, terwijl ik er voor mijn gevoel al veel langer in lig?! Ik word ongeduldig en onrustig. Mijn lichaam is ontspannen, maar mijn hoofd wil niet meer. Ik stap eerder dan het seintje uit, en zie op mijn telefoon dat ik toch nog vijftig minuten heb liggen drijven. 

Kilo's zout

Mijn lichaam is glibberig van het zoute water, en ik voel me een beetje duizelig. Toch ben ik verbaasd over hoe uitgerust ik me voel. Ik ben echt afgesloten geweest van de hele wereld en heb pure rust ervaren. Moet jij nu thuis je bad vullen met water en tientallen kilo’s zout, zodat je goed tot rust kunt komen? Dat denk ik niet. Wat ik je aanraad: leg je telefoon eens weg en ga in een hangmat liggen. Dat voelt bijna hetzelfde. Het gaat erom dat je bewust momenten uitkiest om even helemaal ‘prikkelloos’ te zijn. Dat kan ik nu met een gerust hart zeggen! 

• BEAMs SCHERMTIJD ONDERZOEK: 'Ik merk dat ik verslaafd ben'

  BEAMs SCHERMTIJD ONDERZOEK: 'Ik merk dat ik verslaafd ben'