Redacteur Wilke zweeg voor 24 uur: 'Ik voelde me mega asociaal'
Hoe is het om een hele dag, 24 uur, niets te zeggen? Geen appje, geen 'hoi', geen spraakberichtje... BEAM-redacteur Wilke ging de uitdaging aan!
09.00: Een minuut geleden heb ik mijn laatste woorden uitgesproken op de BEAM-redactie. Mijn collega’s maken nu al aan de lopende band grappen: ‘eindelijk’, ‘gebedsverhoring’, dat soort dingen. Ik vraag me af of ik wel of niet hardop mag lachen. Verder gaat het allemaal nog goed en ben ik niet in verleiding gebracht. Wel is mijn collega Bas ziek en moet ik misschien met collega Anouk mee naar een meeting over TikTok met allemaal mensen die ik niet ken. Dat wordt verschrikkelijk als ik niet mag praten ...
10.18: Iemand moet mij nog iets mailen en normaal schreeuw ik ‘Waar het blijft?’ over de BEAM-redactie. Nu kan dat niet. Na een mislukte poging om mijn vraag uit te beelden, ben ik naar mijn collega toegelopen en heb ik in mijn online agenda laten zien dat ik nog een mailtje van haar verwacht. Onhandig, maar het werkte gelukkig wel.
12.07: Tijd om te lunchen: uitdaging. Praten is mijn hobby en nu mag ik alleen maar luisteren. Ook schaam ik me nu al dat ik de kantinemevrouw niet kan bedanken voor mijn lunch als ik afreken.
12.23: Tijdens de lunch heb ik door middel van een soort Hints een beetje meegepraat, maar dat was niet echt goed te doen. Ik vond 24 uur zwijgen niet spannend, maar nu Bas ziek is en ik opeens naar een TikTok-meeting moet met allemaal andere bedrijven, word ik echt zenuwachtig. Intussen heb ik een notitie gemaakt in mijn telefoon met deze tekst:
Ik voel me namelijk echt mega asociaal als een EO-collega me begroet in de gang en ik niets terug kan zeggen. Net ging ik even zonder mijn telefoon (en dus zonder deze notitie) naar de wc en toen heb ik 2 collega’s die ‘hallo’ zeiden, genegeerd. Voelt echt stom.
13.15: Anouk en ik vertrekken zo naar die meeting. Heb er wel zin in, want TikTok is superinteressant. Maar ik hoop dus dat we niet in groepjes uiteen hoeven of iets dergelijks.
15.43: Oké, ik ga heel eerlijk zijn: ik heb gepraat, anders had ik echt helemaal niets aan die meeting. Maar ik wil wel écht 24 uur zwijgen, dus ik plak de twee uur van deze meeting vast aan morgen. Dat betekent dat ik morgen niet om 09.00 uur, maar pas weer om 11.00 uur mag praten. Kak. Haha!
17.12: Terug op de redactie kijken we met een aantal redacteuren naar de nieuwste YouTube-video die later pas echt online komt. Normaal ben ik de persoon die best kritische vragen kan stellen, maar nu doe ik dat niet. Wat leuk is om te merken, is dat andere mensen nu meer ruimte krijgen. Veel vragen die in mijn hoofd zitten, worden door anderen alsnog gesteld. Mijn mening is blijkbaar niet altijd nodig.
19.01: Ben alleen thuis vanavond en merk nu pas dat ik onder andere tijdens het afwassen graag zing of neurie. Tenminste, als ik vrolijk ben. Als ik dat niet ben, doe ik de afwas meestal niet. Maar oké, muziek aangezet en erop gelet dat ik niet meezing. Is één keer misgegaan: opeens zong ik: ‘If you love someone, you open up your heart, if you love someone you make room’. Halverwege het refrein heb ik verschrikt mijn hand voor mijn mond geslagen.
20.45: Haha, ik wist dit echt niet, maar ik praat normaal gesproken de hele tijd tegen mezelf als ik alleen thuis ben. Oprecht! ‘Nou, wat een leuke video.’ En ‘ja Wilke, je moet nu wel echt even je dekbedovertrek vervangen. Kom op.’ Ongelofelijk, ik ontdek echt van alles over mezelf nu ik 24 uur zwijg.
23.40: Het voelt gek om te gaan slapen zonder nog even welterusten te appen of een spraakberichtje te sturen naar iemand. Als ik morgenochtend wakker word, heb ik nog een paar uur te gaan. Ik ben blij dat het daarna voorbij is. Het zou mooi zijn om te kunnen zeggen dat ik in de stilte meer contact met God heb dan normaal, maar ik ben er bewust van geworden dat ik hardop tegen God praat (net als tegen mezelf dus). Als ik dingen niet hardop uitspreek, worden mijn gedachten een chaos. 24 uur zwijgen betekent voor mij dus niet per se 24 uur dichterbij God of zoiets.
😴
09.00: Vandaag werk ik thuis, dus ik zit op mijn bed met mijn laptop op schoot. Ik heb per ongeluk één zin tegen mezelf gezegd vanmorgen: “Nou, dan zal ik het raam eens even op zetten ...” Daarna bedacht ik me verschrikt dat ik nog even mijn mond moest houden.
10.59: NOG 30 SECONDEN, IK BEN ZO BLIJ! IK GA DE HELE DAG PRATEN EN AL MIJN VRIENDEN APPEN. DOEI!
Lees ook over:
De blauwe vinkjes van Whatsapp: love 'em or hate 'em
Geschreven door
Wilke
