Recensie: Tijdbom | Explosieve pageturner vol emotie

Diana, Rashid, Z, Tad, Cas en Frankie verschillen als dag en nacht. Maar als ze na een bomexplosie samen opgesloten zitten in hun instortende schoolgebouw, doen deze verschillen er niets meer toe. Wanneer de ene na de andere bom ontploft, zijn ze gedwongen om samen te werken. Als ze tijdens deze ontsnappingspoging over de radio horen dat de bommenlegger zich nog in het schoolgebouw bevindt, slaat de paniek toe. Hun kwetsbare bondgenootschap en samenwerking dreigt in elkaar te storten. Want wie is de aanslagpleger? Is dat misschien één van hen? Kunnen ze elkaar nog wel vertrouwen in het heetst van deze strijd?

Van een rustige opbouw is geen sprake in het boek Tijdbom, van de Amerikaanse schrijfster Joelle Charbonneau. Al vanaf de proloog, die uit nog geen kantje bestaat, word je als lezer meteen in het diepe gegooid. Een introductie eisen de personages niet, je weet meteen waar het op staat en waar het naar toegaat: een bomexplosie. Vanaf het eerste moment lijkt elk personage een verdachte.

Vooroordelen

Het boek is verrijkt met een diversiteit aan personages. Moslim of christen, zwart of wit, rijk of arm, hetero of homo; het komt allemaal voor, hoewel niet allemaal volledig en even diep uitgewerkt. Hierin laat de auteur de vooroordelen die met deze personages samenhangen ook een rol spelen. Neem Rashid. Hij is een moslim uit Palestina. Op school heeft hij altijd het gevoel gehad dat mensen hem nakeken en dat hij er niet bij hoorde. Als de bommen vallen, wijzen alle vingers naar hem. De mensen vertrouwen hem niet en zien hem voor een terroristische aanslagpleger. Maar ook Tad krijgt te maken met vooroordelen. Met een zwarte moeder en een witte vader wordt ook hij niet geaccepteerd:

Hij had geen keus dat zijn vader blank was en zijn moeder zwart en dat hij, omdat hij het allebei was, vaak het gevoel had dat hij geen van beide mocht zijn. Te donker om ook maar door iemand als blank beschouwd te worden. En hoe vaak zei hij niet iets tegen zijn zwarte vrienden om vervolgens iemand te horen schimpen: ‘Jawel, maar voor jou is het anders.’

Charbonneau snijdt hiermee diverse zware onderwerpen aan, maar laat tegelijkertijd ook zien dat iedereen, wie je ook bent, op een gegeven moment gewoon zichzelf wil zijn en geaccepteerd wil worden en zich los wil maken van alle vooroordelen.

Indrukwekkend dichtbij

In het boek komt ook de oerkracht voor, die naar boven komt bij een heftige situatie zoals deze. Held of geen held; iedereen werkt samen om het er levend vanaf te brengen. Je eigen leven redden is prioriteit nummer één. Maar als dit niet lukt, laat de auteur de dood ook heel dichtbij komen. Op een harde en pijnlijke manier worden dierbaren uit het leven weggerukt. De schrijfster laat dit op zo’n indrukwekkende manier zien, dat op een of andere manier het personage in het verhaal jouw vriend, vriendin, leraar, vader of moeder geweest had kunnen zijn. Hierbij is ook te zien dat iedereen op zijn eigen manier rouw verwerkt. De een zondert zich volledig af, de ander stort in en weer iemand anders wordt boos en agressief. Maar de kracht van deze passages zit in het feit dat ook jij als lezer je tranen niet binnen kunt houden.

De schrijfstijl van Joelle Charbonneau past daarnaast zeer goed bij het verhaal. Er is alleen geen duidelijk verschil in de manier van schrijven tussen de verschillende personages, waardoor het onderscheid tussen hen soms vervaagd. De verhaallijnen kunnen dan door elkaar gaan lopen, waardoor je het overzicht kwijt kunt raken. Toch kan de auteur op een bizarre manier de spanning opbouwen, door haast nog meer bommen in haar verhaal te plaatsen en tot ontploffing te brengen.

Conclusie

Tijdbom is een ongelofelijk spannend boek dat je vanaf de eerste bladzijde in zijn greep houdt. Zes totaal verschillende, maar boeiende personages maken het boek erg interessant. Al deze ingrediënten zorgen ervoor dat de spanning in het boek blijft opbouwen tot een explosief einde, waarna je je beseft dat je dit boek niet snel zult vergeten.

Genre: thriller, contemporary
Taalgebruik: gemiddeld

BOEKRECENSENT: NOOR TE VELDE