Recensie: Elke dag dichter bij de sterren | “Ik hield het niet droog”

Voor hoofdpersoon Bea is het niet moeilijk om die vraag te beantwoorden. Ze is de beslommeringen van het dagelijks leven meer dan zat. Haar moeder heeft een foute vriend, haar stiefvader zit in de gevangenis, haar bijbaan, waarmee ze haar moeder onderhoudt, vindt ze vreselijk. Wanneer ze hoort over de ruimtemissie Ventura weet ze zeker dat ze zich aan moet melden. Samen met haar broer Jam en haar beste vriend Micah, op wie ze eigenlijk al jaren verliefd op is, vertrekt ze naar Spanje. In een auto zonder airco, met een oude tent en een valse gitaar beginnen ze aan hun road trip naar La Verdad, waar de selectie voor deze missie die honderden jaren zal duren, plaatsvindt.

Elke dag dichter bij de sterren is de prequel van de Ventura-Saga van de Britse schrijfster Kate Ling. Het boek is na de twee delen van de serie gepubliceerd, maar is prima als eerste boek in deze serie te lezen. Doordat je als lezer niet weet hoe de plot van de andere delen verloopt, weet je ook niet hoe het de prequel afloopt, alhoewel je wel een vermoeden kunt hebben.

Meer inhoud dan je verwacht

Wat opvalt is dat het boek veel meer inhoud bevat, dan wat je aanvankelijk zou verwachten. Ja, het boek speelt zich af in de toekomst. En ja, er is sprake van een verboden liefde. Toch brengt Ling een zekere diepgang door verschillende relevante onderwerpen aan te snijden, zoals klimaatverandering en godsdienst. Dit is terug te zien in het volgende citaat:

‘Geloof je in God?’ vraagt ze.
‘Wow.’ Ik lach. ‘Dat is een rare vraag.’
‘Waarom?’
‘Omdat ik daar nooit over nadenk. Ik denk niet dat het een kwestie is van wel of niet geloven. Er zijn zoveel dingen in het universum die ik niet snap. Er zijn dingen waarvan ik maar gewoon moet aannemen dat ze zo zijn. Voor mij is God… wie hij of zij dan ook is… een enorm ingewikkeld concept dat ik misschien nooit zal snappen, al zou ik het willen. De mogelijkheid dat God bestaat kan ik gewoon niet bevatten.’

De vraag die hier aan Bea wordt voorgelegd, is er een van de vele die tijdens de selectieprocedure aan haar worden gesteld. Het geloof voert geen boventoon in het boek, toch laat Ling hiermee zien dat ze haar personages én verhaal naar een hoger niveau kan tillen, waardoor het boek meerwaarde krijgt. Daarnaast wijst Ling hiermee ons op het feit dat we kleine nietige wezens zijn in een immens universum waarvan we de helft niet snappen. Of er één middelpunt, een God, in dit universum is, laat ze in het midden. Wel laat ze je nadenken over wie je echt bent en wat je doelen in het leven zijn. Of je nu naar de ruimte gaat of niet.

Hungergames en Divergent

Het boek heeft veel weg van bekende bestsellers als De Hongerspelen en Divergent, waardoor sommige acties herkenbaar aan zullen voelen. Daarnaast zorgen de spanning en goede schrijfstijl ervoor dat het boek lekker wegleest, hoewel de grote hoeveelheid personages in de eerste hoofdstukken voor verwarring kan zorgen. De schrijfster heeft op een indrukwekkende manier een toekomstige wereld gecreëerd die lijkt op de onze, maar toch totaal anders. Daarbij kan ze in een paar woorden op een aangrijpende manier de situatie en emoties van Bea omschrijven, waarbij je het als lezer soms niet droog kan houden.

Elke dag dichter bij de sterren is een boek vol emoties, spanningen, liefdes en boeiende onderwerpen. Een doos tissues is aan te raden. Hou de vervolg delen maar bij de hand, want na het sluiten van dit boek verlang je naar meer verhalen van Kate Ling!

Genre: Sciencefiction
Moeilijkheid taalgebruik: Gemiddeld

BOEKRECENSENT: NOOR TE VELDE