Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Recensie: De dagboeken van Cassandra Mortmain | “Dit is niet het zoveelste meidenboek”

2 augustus 2019 · Leestijd 5 min

Het dagboek van Cassandra Mortmain: verhalen die niet alleen over jongens gaan, maar bomvol staan met de hersenspinsels, blunders en zorgen uit het leven van een (niet bepaald gewone) 17-jarige, die met haar merkwaardige gezin in een oud, vervallen kasteel woont.

Of ze nou op zolder of in de gootsteen zit, Cassandra schrijft nooit standaard dagboekverhalen om bij weg te zwijmelen. Dit is dan ook niet het zoveelste meidenboek, maar een Engelse klassieker die voor het eerst uitkwam in 1949! Het verhaal is verfilmd en herschreven voor theater en musical, net als een ander succes van auteur Dodie Smith, dat je waarschijnlijk van Disney kent: 101 Dalmatiërs.

Cassandra is niet alleen een naïeve, verliefde droomster, maar ook origineel, intelligent, gedreven en af en toe een tikkeltje verwaand. Ze schrijft in acht maanden tijd drie dagboeken vol, vooral over de belangrijkste dingen die ze meemaakt. Niet iedere dag wordt beschreven, soms trekt ze een paar dagen uit om bijvoorbeeld over een feest te vertellen. Tussendoor hoor je dan even waar ze zit en wat ze zo gaat eten, waarna ze weer verdergaat met haar verhaal. Doordat alles uit haar ogen wordt beschreven leer je haar goed kennen. Je merkt hoe ze stukje bij beetje minder naïef wordt, en aan het eind van het boek blijken losse gebeurtenissen de stukjes te zijn van een puzzel die opeens opgelost is.

Op een droogrek de lucht in

Cassandra’s vloeiend beschreven persoonlijke ontwikkeling (klinkt saai, is het niet) zorgt dat haar leven behoorlijk echt overkomt. Daar staat tegenover dat het roekeloze gedrag van Cassandra’s gezin het verhaal een stuk minder realistisch maakt. Ik kan me niet voorstellen dat iemand zich op een droogrek zeven meter de lucht in laat hijsen, alleen maar om een standbeeld van dichtbij te bekijken. De onwerkelijke gebeurtenissen worden echter goedgemaakt door de grappige schrijfstijl en Cassandra’s inzichten die overal in het boek opduiken. Zo is ze ervan overtuigd dat dingen die je in je verbeelding laat gebeuren, nooit in het echt plaats zullen vinden. Zulke ideeën passen goed bij Cassandra’s fantasierijke persoonlijkheid, en maken haar levensecht.

Veel beschrijvingen, maar niet langdradig

Niet alleen Cassandra’s gevoelens en gedachtes worden uitgebreid beschreven, ook met verhalen over haar omgeving en de mensen om haar heen worden pagina’s gevuld. Al die beschrijvingen, daar moet je tegen kunnen. Ik ben niet het type voor ‘uiteenzettingen over sprookjesachtige plattelandsmist’ en sloeg zulke stukken dan ook gerust over, maar zulke omschrijvingen zijn wel belangrijk voor de sfeer van het boek.
Wees niet bang: het verhaal wordt er niet langdradig en saai van. Naast een droomster kan Cassandra namelijk ook verrassend nuchter zijn. Vaak wordt een emotioneel of kunstzinnig stuk direct gevolgd door een blunder of nuchtere uitspraak. Dat leest fijn, omdat je meteen met beide benen weer op de grond staat. Of ze nu helemaal in de wolken is of kampt met liefdesverdriet, Cassandra vindt haar dagboek veel te kostbaar om alleen maar onzin op te schrijven. Haar eigen woorden: “Zelfs een gebroken hart rechtvaardigt het verspillen van goed papier niet.”

Minpunt

Belangrijk om te weten: dit is geen christelijk boek. Toch blijft het geloof niet helemaal buiten beschouwing. Cassandra vindt godsdiensten interessant, maar gelooft niet echt, en heeft zeker geen persoonlijke relatie met God. Daardoor ben ik het niet met alles wat Cassandra doet/vindt eens. Zo houdt ze een midzomerceremonie met een soort ‘offervuur’, en is bidden voor haar een soort ‘baat het niet, dan schaadt het niet’. Haar zus is nogal bijgelovig, maar daar is ze zelf te nuchter voor. Door haar nonchalante houding richting het geloof en acties als de midzomerceremonie twijfelde ik soms of ik wel verder zou gaan met lezen. Toch had ik de laatste pagina snel bereikt, al zorgde de botsingen tussen Cassandra’s opvattingen en die van mij soms dat ik het lezen een stuk minder leuk vond.

Kortom

Al met al vind ik ‘De dagboeken van Cassandra Mortmain’ een stuk origineler dan de meeste meidenboeken. Het enige echte minpunt: het is duidelijk geen christelijk boek. Als je door de onchristelijke rituelen en overvloedige beschrijvingen heen kunt kijken (of, zoals ik, die gewoon overslaat), houd je een dagboek over dat erin slaagt om personages tot leven te laten komen in af en toe wel heel bizarre, komische situaties. Of Cassandra je nu motiveert om ook in de gootsteen te gaan zitten of je het toch maar bij je favoriete plekje op de bank houdt; als je dit boek leest krijg je gegarandeerd een lach op je gezicht!

afbeelding

Taalgebruik: iets moeilijker dan gemiddeld
Genre: young adult, roman

BOEKRECENCENT: TINEKE KADIJK

Misschien ook wat voor jou

Volg BEAM op TikTok!

Voor video's van inspirerende jongeren die licht willen verspreiden! 💛💡