Nika (13) vergeeft haar pesters: “Het geeft me zoveel rust!’’

“In groep 3 merkte ik ineens dat de kinderen mij niet leuk vonden. Ze zeiden allemaal nare dingen en als ik tijdens het buitenspelen vroeg om mee te spelen, antwoordden ze altijd: ‘Nee, jij mag niet meedoen.’ Ik snapte nooit waarom, want dat vertelden ze niet. Het pesten werd erger in groep 5. Mijn klasgenootjes begonnen me uit te schelden. Ik kon goed leren en ik zat in een plusklas. Misschien werd ik gepest omdat ze mij anders vonden of jaloers waren. Ik heb eigenlijk nog steeds geen idee.”

“Ik zei in groep 6 tegen de meesters en juffen dat ik het helemaal niet leuk vond hoe de kinderen tegen mij deden, maar in plaats van te praten met de pesters, werd ik naar sociale vaardigheidstraining (SoVa-training) gestuurd. Dit vond ik heel erg raar. Hoezo moest ík naar SoVa? Ik kon hier toch niets aan doen? Voor mij voelde het heel oneerlijk, maar ik moest hier heen omdat ik zelf niets deed tegen de pesters. Ik moest zogenaamd leren om weerbaar te worden, terwijl de pesters konden doorgaan zonder dat er maatregelen werden genomen.”

Geslagen tijdens fietsexamen

“In groep 7 had mijn klas fietsexamen. Ik leende de fiets van mijn oma voor de oefentest. Een meisje uit mijn klas begon mij vervolgens te slaan, omdat mijn fiets te groot zou zijn. Ik schrok en dacht: wat doe jij nou?! Mijn meester kreeg toen door: hier is meer aan de hand dan alleen plagen. Vanaf toen moest ik een dagboekje bij houden waarin ik opschreef wat er gebeurde op school. Uiteindelijk hebben we voor het fietsexamen een nieuwe fiets moeten kopen.”

“Een van de twee meisjes die mij pestten, ging verhuizen. Hierdoor hoopte ik dat het pesten minder zou worden in groep 8. De ander ging toch door, maar toen dacht de rest van mijn klas: wat hier gebeurt, is eigenlijk helemaal niet oké. Voor mij was dit heel gek, want alle jaren daarvoor hadden zij aan de kant van de pesters gestaan. Ineens werd ik uitgenodigd voor feestjes, maar ik ging hier mooi niet heen. Ik dacht: waar waren jullie de afgelopen zes jaar? Ik bleef omgaan met drie meiden die mij wel altijd hadden gesteund.”

Bizarre actie

“Het meisje dat verhuisd was, sprak weleens af met haar vriendinnetje. Zij woonde bij mij in de straat. Ik was met mijn familie eens een dagje weg en toen we terugkwamen, hadden ze de groenbak omgegooid voor ons huis. Het meisje had haar vriendinnetje opgejut, maar toch kreeg alleen het vriendinnetje de schuld. Weer kwam de pester er mee weg zonder consequenties. Het vriendinnetje had heel veel spijt. Ik begreep haar wel, want als ze had geweigerd om mee te doen aan die actie, zou zij gepest worden. Ik vond het vooral bizar wat het meisje dat verhuisd was, had gedaan. Dat je naar mijn huis gaat en mijn familie erbij betrekt, dat gaat veel te ver.”

Na zes maanden was ik klaar om te vergeven

“Tijdens het groep 7-kamp van de kerk hadden we het over vergeving. Er werd gezegd: ‘We moeten ook de mensen vergeven die ons wat hebben aangedaan’. Ik begreep deze logica niet. De leiding heeft het toen uitgelegd. Ze zeiden dat het vergeven van mijn pesters ook zou helpen bij de verwerking van mijn ervaringen. Toen ik naar de middelbare school ging, bleef ik hieraan denken.”

“Vanaf dat moment duurde het ongeveer zes maanden, voordat ik er klaar voor was om mijn pesters te vergeven. De afgelopen jaren kon ik niet zomaar vergeten, want er was zoveel gebeurd. Het was erg belangrijk dat ik eerst besefte dat het pesten niet mijn schuld was. Mijn ouders, kerk en tienergroep hebben mij heel erg geholpen en gesteund in dit vergevingsproces.”

'Ik vergeef je!'

“Een meisje dat vaak meeliep met de pesters, heb ik toevallig in het echt kunnen spreken. Op de kermis kreeg zij een gat in haar hoofd en ik bleef bij haar om te helpen. Zij heeft toen haar excuses aangeboden en ik vergaf haar. Ze was hier zo blij om. Toen ik die woorden kon uitspreken, viel er een last van mijn schouders af. Ik voelde zoveel rust!”

“Mijn geloof in God is er alleen maar sterker door geworden. Op momenten dat ik alleen was, pakte ik de Bijbel en las ik een stukje. De Bijbel gaf mij afleiding en hoop. Ik wist: God is bij mij en Hij geeft om mij.”

Met plezier naar school

“Inmiddels zit ik in de tweede klas van het gymnasium en heb ik het erg naar mijn zin op school. Ik heb veel vriendinnen en mijn klasgenoten weten dat ik vroeger ben gepest. Ze houden rekening met me, maken niet zomaar een grapje. Het is fijn dat er zo aan je wordt gedacht.”

“Tegen andere jongeren die worstelen met de vergeving van hun pesters wil ik graag zeggen: Vergeven geeft zoveel rust! Je bent mooi en goed zoals je bent: onthoud dat! Probeer die mooie gedachten sterker te laten zijn dan de woorden van de pesters. Pesten maakt veel kapot, maar vergeving kan helpen lijmen.”

Door dit artikel aan het denken gezet en benieuwd naar wat vergeving precies inhoudt? Check dit artikel met 7 tips!