Nick Vujicic: ‘Ik haatte God acht jaar lang’

Xynthia: Wat doe je het liefst?
Nick

: “Bij mijn familie zijn, relaxen, zwemmen en films kijken met mijn vrouw.”

Anne: Hoe heb je je vrouw versierd?
Nick: “Ik ontmoette mijn vrouw tijdens een spreekbeurt. Het was liefde op het eerste gezicht. Alleen had zij al een relatie. Zes maanden later kwamen we elkaar weer tegen en de chemie was sterk. We raakten bevriend en die vriendschap groeide tot een mooie band. God leidde ons naar elkaar. Een jaar nadat we begonnen met daten zei ze ja en zes maanden later waren we getrouwd!”

Irene: Wat was tot nu toe het meest speciale moment in je leven?
Nick: “Dat was toen ik vijftien jaar was en ik mijn leven aan Jezus Christus gaf. Ik werd bevrijd van alle beperkingen in mijn hart. Ik denk dat de beperkingen in mijn hart mij meer in de weg zaten dan het feit dat ik geen armen en benen heb. Nog een speciaal moment was toen ik mijn vrouw ontmoette, en onze trouwdag. En wat dacht je van de komst van mijn twee zonen…”

Lieke: Hoe moeilijk was het om te accepteren dat je geen armen en benen hebt?
Nick: “Omdat ik niet beter wist, was het in het begin makkelijk om te accepteren dat ik geen armen heb. Totdat ik werd gepest op school. Ik wist niet hoe mijn toekomst eruit zag en wat mijn doel was, dus ik was depressief tussen mijn achtste en twaalfde. Ik probeerde zelfmoord te plegen toen ik tien jaar was. Ik ben heel blij dat ik er nog ben. Ik realiseerde me dat je in je leven moet accepteren wie je bent. Pas dan kan en zal je de volle potentie en de bestemming van jouw leven vinden.”

Hannelot: Je werd lange tijd gepest: hoe kan het dan dat je nu zo veel zelfvertrouwen hebt? Nick: “Mijn zelfvertrouwen groeide met de tijd. Zeker door de aanmoediging van mijn ouders, mijn geloof, mijn familie en vrienden. En ik realiseerde me: ik ben normaal. Ik wil geen vrienden zijn met mensen die me niet accepteren zoals ik ben. Ik wil alleen echte vrienden die mij precies goed vinden en hoef niet bevriend te zijn met iedereen. Ik heb gewoon een paar goede vrienden nodig die van me houden om wie ik ben.”

Rieneke: Hoe ga je om met mensen die medelijden met jou hebben?
Nick: “Ik maak me geen zorgen over wat mensen van me denken, helemaal als ze medelijden met me hebben. Als ik mezelf zielig ga vinden, dan pas gaan meer mensen ook zo over mij denken. Als mensen gek reageren, probeer ik mezelf in hun schoenen te verplaatsen. Ik maak me geen zorgen over hun reacties of wat dan ook.”

Rianne: Wat leek onmogelijk voor jou, maar lukte je uiteindelijk toch?
Nick: “Het leek mij onmogelijk om te trouwen, een goede vader zijn, een carrière te hebben of onafhankelijk te zijn. Anyway...”

Shunny: Hoe blijf je positief in het leven? Positief blijven is al moeilijk voor mensen zonder handicap, hoe is het voor jou dan mogelijk?
Nick: “Positief zijn in het leven is heel belangrijk. Ik blijf positief door het geloof. Positiviteit is op zichzelf niet een overlevingsmechanisme, maar een vrucht nadat je de hoop hebt gevonden.”

Marnick: Wat is de reden dat je in God ging geloven?
Nick: “Ik begon met geloven toen ik vijftien jaar was, nadat ik God acht jaar lang heb gehaat omdat ik zijn plan voor mij niet begreep. Ik vond dat hij me een verklaring verschuldigd was, maar uiteindelijk realiseerde ik me dat Hij me geen plan hoefde te openbaren, ik moest alleen vertrouwen dat hij er één voor mij heeft. Doordat ik anderen nu kan inspireren en hun kijk op het leven kan veranderen, heb ik het grote doel in mijn leven gevonden. Ik heb daar geen armen en benen voor nodig.”

Ik had het bijna opgegeven, moet je bedenken wat ik dan allemaal zou hebben gemist…

Kimberly: Hoe is jouw geloof zo sterk geworden?
Nick

: “Mijn geloof wordt sterk als ik zie dat mensen veranderen en bemoedigd worden. Eén van mijn grootste passies is om te zien dat mensen realiseren dat we God nodig hebben in ons leven. We kunnen onszelf niet helen. We hebben zijn hulp nodig.”

Willemijn: Twijfel je wel eens aan je geloof?
Nick: “Toen ik acht jaar was, twijfelde ik of God bestond. Ik bad voor armen en benen en omdat ik geen antwoord kreeg, dacht ik: misschien bestaat God helemaal niet. Maar sinds mijn vijftiende twijfel ik niet meer. Ik snapte God vaak niet, maar ik vertrouwd er wel op dat hij weet wat hij doet.”

Jonathan: Wat is volgens jou de beste manier om jonge mensen te bereiken met het Evangelie?
Nick: “De beste manier om jonge mensen te bereiken is om hen te ontmoeten waar zij zijn. Praten over dingen die voor hun relevant zijn. En over wat geluk is. Iedereen zoekt naar geluk, maar mensen zoeken op de verkeerde plekken. Als ik spreek over God, spreek ik vaak over de redenen waarom mensen hun leven niet aan Jezus overgeven. Ik behandel vragen als: hoe kan een levende God zoveel pijn toelaten? Waarom doet hij niet meer wonderen? Hoe kan een eerlijke God zeggen dat niet iedereen naar de hemel gaat? Als je dit soort barrières kunt afbreken, is de weg naar Jezus vrij.”

Marije: Wat wil je zeggen tegen mensen die het doel van het leven niet meer zien, die eruit willen stappen, net zoals jij toen je tien jaar was?
Nick: “Je weet niet welke mooie wonderen in jouw leven kunnen gebeuren als je jezelf een kans geeft. God houdt van je, hij heeft een plan voor jou en geeft je nooit op. Ik had het bijna opgegeven, moet je bedenken wat ik dan allemaal zou hebben gemist…”

Alieke: Wat is je grootste droom?
Nick: “Mijn grootste droom is om zeven miljard mensen te bereiken met een positief verhaal en met het Evangelie. Ik wil onderwijssystemen beïnvloeden, normen en principes op scholen verspreiden. En binnen vijf en tien jaar wil ik een grootse actie op poten hebben gezet waarbij miljoenen mensen een dollar per dag geven om zo het lijden in de wereld te verlichten.”