"Mijn kerkwerker misbruikte mij"

“Ik was vijf. Mijn ouders brachten me voor de kerkdienst weg. Hij deed al een beetje vreemd, maar toen ze wegwaren gebeurde het. Mijn kinderwerker heeft mij niet verkracht, maar wel aangeraakt op plekken waarvan ik het echt niet wilde. Ik liet direct weten dat ik dat niet wilde, maar hij ging door. Ik raakte in paniek en ben huilend weggerend. Sindsdien heb ik hem ontweken en ben ik nooit meer teruggegaan. Iedere keer dat ik hem tegenkwam, werd ik er weer aan herinnerd. Als ik in de kerk zat, hoopte ik ook altijd dat hij niet zou binnenkomen. Wanneer we elkaar zagen, deed hij natuurlijk alsof er niets aan de hand was. Maar ik had ook een pittig karakter, dus hij wist dat hij het niet nog eens moest proberen. Een aantal jaren later ging hij weg uit onze kerk.” Ouders
“Mijn ouders wisten dat ik het bij het kinderwerk niet fijn vond, maar de precieze reden wisten ze niet. Ik heb hen geprobeerd uit te leggen dat hij zich vreemd had gedragen, maar mijn ouders geloofden me niet. Omdat het binnen de kerk is gebeurd, geloven mensen niet snel dat er echt iets aan de hand was. Iemand misbruiken doen christenen natuurlijk niet. Dat is wat mensen vaak denken.”

Ik weet niet goed hoe ik hem moet vergeven

Vergeven
“De laatste tijd ben ik er steeds meer mee bezig. Ik wil het graag verwerken, maar ik weet niet goed hoe ik hem moet vergeven. Dat is best wel een groot ding. Ik wil hem er niet mee confronteren, maar wil het wel los kunnen laten. Wanneer ik er weer aan herinnerd word, merk ik dat het nog heel diep zit. Op momenten dat ik in een soortgelijke situatie kom, is dat gevoel het sterkst. Wanneer de ruimte bijvoorbeeld lijkt op de omgeving waar het gebeurde, word ik vaak heel angstig. Zo heb ik les in een lokaal, wat precies de setting is waarin het gebeurde. Die lessen skip ik altijd, want ik wil dat gevoel niet opzoeken. Gelukkig is dat een hele aardige docent, die geen absentie noteert, en kom ik daardoor niet in de problemen. Dat is fijn. Ik probeer het vooral te vergeten. Misschien is dat niet de beste tactiek, maar tot nu toe werkt het wel.”

Getekend
“Vroeger was ik altijd een vrolijk en open meisje die je bij wijze van spreken door de straat ziet huppelen. Maar dat is helemaal weg. Hij kwam zo intimiderend over, dat ik sinds dat moment heel angstig ben geworden. Op een gegeven moment dacht ik dat het mijn eigen schuld was. Natuurlijk is dat niet zo. Maar door die gedachtes heb ik een tijdje mezelf een tijdje pijn gedaan. Daar ben ik gelukkig vanaf gekomen. Maar dat rondhuppelende meisje komt niet meer terug. Je wordt natuurlijk getekend door de gebeurtenissen in je leven en dat is oké. Ik geloof dat ik er nog wel in kan groeien om me meer open te stellen en mensen te vertrouwen. Een tijdje geleden heb ik een vriendin voorzichtig over het misbruik verteld. Dat had ik me twee jaar geleden echt niet kunnen voorstellen. Gelukkig geloofde ze me en dat gaf me een soort bevestiging. Misschien kan ik in de toekomst meer mensen dit geheim toevertrouwen, maar nu heb ik daar nog geen behoefte aan. Het roept alleen maar herinneringen op.”

Als hij niet te vertrouwen is, waarom zou ik God dan wel kunnen vertrouwen?

Relaties

“Ik heb wel eens een relatie gehad, maar dat ging niet zo goed. Ik vertelde hem dat ik er nog niet klaar voor was, maar ik kon niet uitleggen waarom. Een relatie is voor mij nu nog een stap te ver. Nu ik steeds een beetje beter mensen kan vertrouwen, denk ik dat ik in de toekomst wel open kan staan voor een relatie. Ook mijn relatie met God is erg beïnvloed door het misbruik. Ik heb veel vragen gehad. Je gaat er altijd vanuit dat je christenen kunt vertrouwen, maar ik heb keihard ervaren dat dit niet zo is. Zo heb ik dat ook een tijd met God gehad. Als die kinderwerker niet te vertrouwen is, waarom zou ik God dan wel kunnen vertrouwen, vroeg ik mezelf af. Daardoor heb ik ook een periode het geloof helemaal achter me gelaten. Maar ik ben er weer. Ik heb weer steun aan mijn geloof. Nu kan ik God weer vertrouwen omdat ik weet dat Hij dit nooit zou doen. Natuurlijk staat er in de Bijbel dat God nooit iets laat gebeuren zonder Zijn toestemming. Maar ik geloof dat God dit niet heeft gewild. Het heeft wel even geduurd voordat ik er zo naar kon kijken, maar gelukkig komt dat steeds meer.”

Heb jij op welke manier dan ook te maken gehad met seksueel grensoverschrijdend gedrag? Praat hierover met mensen die je vertrouwt, want je bent niet alleen. Je kunt via telefoon en chat sowieso altijd terecht bij Stichting Chris met je verhaal.

* Dana is een gefingeerde naam. De naam van de geïnterviewde is bekend bij de redactie.