Mannen en vrouwen kunnen geen vrienden zijn
“Julia, alweer?! Eén op één?!” Bevraagt een vriend mijn antwoord met een verwachtingsvolle grijns en opgetrokken wenkbrauwen. Hij vroeg me vijf tellen geleden wat ik ging doen vanavond. Ik vertelde hem – geheel onschuldig – dat ik naar Julia ging. Om te chillen. Had haar afgelopen woensdag toevallig ook al gezien. En dat wist deze vrind. Voor hem was het 1 + 1: Derks aan de date!
Mannen en vrouwen kunnen volgens deze samenleving blijkbaar geen vrienden zijn. Zo had ik afgelopen week twee keer een lang en goed gesprek met een vrouwelijke collega, kreeg ik bij de weekendborrel direct de mededeling dat ik haar wel zie zitten. Nou, nee. Ik houd van mensen. Maakt mij niet uit of iemand dik, dun, jong, oud, bekend, onbekend, man of vrouw is. Vind ze stuk voor stuk interessant. Als individu welteverstaan. Niet direct als partner.
Natuurlijk is er een bepaalde spanning tussen een (hetero) man en vrouw. Maar als je eerlijk tegen elkaar bent, is daar een even goede vriendschap uit te brouwen als tussen twee mensen van hetzelfde geslacht. Een vriend van mij is homo. Ik knuffel en bespring hem net zo hartstochtelijk als mijn mannelijke en vrouwelijke vrienden. Zonder bijbedoelingen van hem of mijn kant. Puur als uiting van de (vriendschaps)liefde. En dat weten we allebei.
Ik ben een orgasme van enthousiasme.
Man-vrouw vriendschap
Onze indirectheid zit een goede tweegeslachtsvriendschap in de weg. We spreken niets uit, maar denken precies te weten wat de ander denkt, vindt en verwacht. “Hij vraagt voor een afspraakje. Hij wil vast zoenen.”, “Ze haat me, dus ze heeft interesse.” of “Derks spreekt af met Julia, dus hij date.”. Allemaal conclusies die we trekken uit eerdere ervaringen of onuitgesproken signalen. Uit niets dus.
Ik ben een orgasme van enthousiasme. Sta direct voor iemands neus. Volledig als mezelf. Wanneer ik iemand stom, knap, goed gekleed, lui, kinderachtig, fantastisch vind, dan ejaculeer ik dat vol tegen zijn of haar zieltje. Ook als ik diegene pas twee tellen ken. Soms lomp en onbehouwen? Ja. Maar immer zonder geheimen. Voor de volle 100% oprecht. Hetzelfde geldt voor de liefde. Als ik iemand zie zitten, meer voel dan vriendschap, dan vertel ik dat. Spreek ik deze gevoelens uit. Zodat we er geen maanden omheen draaien. Duidelijkheid boven alles.
Ondubbelzinnige oprechtheid verschaft duidelijkheid.
Vrienden voor het leven
Stiekem willen we alles weten, zonder het écht zeker te weten. Het zou ons juist sieren om uitgesproken eerlijk over elkaar te zijn. Niet alleen tegen anderen, maar ook tegen diegene zelf. Eveneens als die eerlijkheid iets vervelends voor de ander in petto heeft. En dan heb ik het over onderwerpen die betrekking hebben op spreker en ontvanger. Onderwerpen die de vriendschap helpen opbouwen of verduidelijken. Persoonlijke opmerkingen over onknapheid, lelijke kleding, etc. mag je namelijk in je hoofd houden. Daar komt niemand verder mee.
Ondubbelzinnige oprechtheid verschaft duidelijkheid. Er valt namelijk niet meer of minder te begrijpen/verwachten dan hetgeen uitgesproken is. Natuurlijk ontstaan er soms confrontaties, maar die versterken (uiteindelijk) juist de band. In zowel vriendschaps-, familie- en liefdesrelaties. Je weet nu wat je aan de ander hebt. Wat diegene denkt, vindt en verwacht. Dan maakt het niet meer uit of je één op één met Barack, Julia, dik, dun, jong, oud, man of vrouw afspreekt. Ik heb een piemel en jij hebt een snee, maar daar hoeven niet meteen iets mee.
Ik haat… (oh wacht, oprecht) houd ontzettend veel van jou!
Lees nu: Doe dit en je bent geen single meer
Geschreven door
Bas
