Liesyenne (20): “Ik ben bang voor het oordeel van de kerk”
“Het was de dag dat mijn schoonvader ging trouwen met zijn nieuwe vrouw. Ik voelde mij al de hele dag niet lekker. Het eten stonk, drankjes smaakten niet. Na de bruiloft heb ik direct een test gedaan en daar kwam uit dat ik zwanger ben. Ik kon het niet geloven en de dag erna deed ik nog een test. Die was ook positief…”
OMG, dit had ik echt niet verwacht. Toen ik erachter kwam, schrok ik best wel. Mijn vriend schrok ook. We hebben pas sinds vorig jaar november een relatie en wilde al wel gaan samenwonen, maar dit is natuurlijk niet zoals je het vooraf plant. We hebben wel direct besloten volledig voor de baby te gaan, ik zou het nooit laten weghalen. Absoluut niet. Samen willen we er het beste van maken. Twee dagen na de test durfde ik het mijn moeder te vertellen. “Mam, ga even zitten”, zei ik. Ik was helemaal bang dat ze anders flauw zou vallen. Mijn moeder was het er al niet mee eens dat ik voor het trouwen ging samenwonen, laat staan dat ze een zwangerschap zou toejuichen. “Ik ben zwanger.” Ze was in shock. Ze begreep het niet, kon niet bevatten dat dit haar dochter overkwam. Ze was totaal niet blij met het ‘blijde’ nieuws. Begrijpelijk wel, want zo had ze het niet voor zich gezien. Gelukkig draaide ze op een gegeven moment bij en helpt ze nu bij het inrichten van de kinderkamer en gaat ze mee naar de echo. Dat is heel fijn.”
Niet getrouwd, wel samenwonen en bijna moeder. Daar vinden ze in de kerk iets van.
Seksuele voorlichting
“Ik heb wel een tijdje aan de pil gezeten, maar dat beviel niet zo. Mijn vriend en ik dachten dat het niet zo’n vaart zou lopen. Dat je niet zomaar zwanger wordt. We hebben het er wel over gehad dat het niet slim is, maar niets aan gedaan. Achteraf hartstikke naïef natuurlijk.” Geloof
“Natuurlijk had ik het graag anders gezien en weet ik soms niet goed hoe ik ermee om moet gaan. Zo ga ik niet meer naar de kerk waar ik eerder heenging, omdat mensen daar iets te vinden hebben over mij. Ik wil graag gaan, maar ben heel bang voor hun blikken, hun veroordeling. Niet getrouwd, wel samenwonen en bijna moeder. Daar vinden ze iets van. Wel praat ik nog veel met de vrouw van de voorganger over hoe het gaat. Met mijn vriendinnen - die ook gelovig zijn – praat ik wel veel over het geloof. Ik probeer nog zoveel mogelijk Bijbel te lezen, maar heb wel momenten dat ik bang ben dat ik geen goede ouder ga zijn. Vanochtend maakte ik mij zorgen over hoe we dat moeten doen als straks mijn verlof voorbij is en ik weer aan het werk moet. Op dat moment kreeg ik een telefoontje van de vrouw van het kinderdagverblijf en zij vertelde dat het allemaal goedkomt. God zegent dit. Laat door kleine dingen merken dat het ons gaat lukken. Er is altijd een oplossing. Dat is zo mooi. Ik vind het heel bijzonder dat er een mensje in mij zit, dat groeit en straks mag rondlopen op aarde. Met mijn vriend, familie, vrienden en God erbij gaan we haar zo warm mogelijk onthalen. 18 december ben ik uitgerekend. Ze is meer dan welkom!”
Geschreven door
Bas
