Lieke verloor tien kilo, maar voelde zich diep ongelukkig: 'Ik heb mijzelf toegestaan dat ik alles mag eten'
Lieke deelde een poosje terug over haar eetproblemen op Instagram en werd overspoeld met reacties. Sinds die tijd deelt ze veel foto’s van haar lichaam, ook als dat lichaam niet in het ideaalplaatje past.
(tw: dit artikel gaat over eetstoornis)
“Ik wist dat ik niet alleen was met mijn eetproblemen, maar dat het zo speelde kwam voor mij toch als een verrassing. Niet alleen vrouwen, maar ook mannen die zich onzeker voelen over hun uiterlijk stuurden mij berichtjes. Toen dacht ik: het is zo belangrijk om hier het gesprek over te openen.”
Touwtjespringen
“Vanaf mijn zesde was ik al bezig met afvallen. Mijn eerste herinnering is de schooldokter die langskwam op de basisschool. Ik wist dat ik dan op de weegschaal moest gaan staan en de weken daarvoor heb ik zo min mogelijk gegeten en de hele tijd touwtje gesprongen. Dat was nog maar het begin; mijn hele pubertijd heb ik dieet na dieet geprobeerd.”
Hoeveelheid van een kleuter
"Toen ik achttien was, heb ik mijn moeder huilend in de auto verteld dat ik niet gelukkig ben met mijzelf, dat ik mijzelf lelijk en te dik vond. Mijn moeder stelde voor om samen op een dieet bij een sportschool te gaan. Bij dat dieet werd ik op een schema gezet waarbij ik 1400 calorieën per dag mocht eten, terwijl ik veel aan krachttraining deed. In feite at ik wat een kleuter op een dag eet. Het dieet beloofde dat je in tien weken tien kilo af zou vallen, maar ik was in vijf weken al tien kilo afgevallen. Ik hield mij heel strikt aan het dieet – ik sneed de puntjes van mijn boterham af als het twee gram te veel was. De kilo’s vlogen eraf.”
Reacties
De verandering blijft niet onopgemerkt: “Ik kreeg super veel reacties: ‘Wow, wat goed!’, ‘Hoe heb je dat gedaan?’ Opeens hadden allemaal jongens interesse in mij, terwijl ze dat daarvoor nooit hadden. Op dat moment was het fijn, maar achteraf heel pijnlijk. Het lijkt wel alsof ik meer waard ben als ik lichter ben, want daarvoor toonden mensen die interesse niet in mij. Dat bedoelen ze vast niet zo, maar dat is wel iets wat zo diepgeworteld zit in de samenleving: dat tien kilo afvallen is wat iedereen moet willen.”
Ik heb mijn geluk altijd uitgesteld totdat ik dun was.
Eetbuien
Maar door zo weinig te eten, had Lieke eigenlijk continue honger: “Ik kreeg ’s avonds enorme eetbuien. Ik verloor helemaal de controle, het was alsof ik in een waas leefde. De volgende ochtend werd ik wakker met buikpijn omdat ik zoveel had gegeten. Dan voelde ik mij schuldig en at de hele dag niets om de avond daarvoor te compenseren. Ook ging ik overdag hard sporten. Maar de volgende avond gebeurde het opnieuw, omdat ik nu eenmaal honger had en mijn lichaam eten nodig had.”
Calorieën berekenen
“Ik was tien kilo afgevallen, maar ik was diepongelukkig. Het was het dieptepunt van mijn leven, ik was alleen maar bezig met eten in mijn hoofd. Als ik iets gegeten had, berekende ik in mijn hoofd hoeveel calorieën ik ophad en hoeveel ik moest sporten om dat weer te compenseren. Terwijl ik juist altijd dacht: als ik ben afgevallen, dan ben ik gelukkig. Ik heb mijn geluk altijd uitgesteld totdat ik dun was.”
Ik denk niet dat je op je sterfbed ligt en denkt: ‘Had ik maar nooit die pasta in Italië gegeten.
Schaamte
Het is lastig dat dit gedrag, wat kenmerkend is voor een eetstoornis, ook aangemoedigd wordt in de samenleving. “Als je een keer ongezond eet, moet je je daarvoor schamen en het de volgende dag ‘eraf’ sporten. Dat hoor je ook bij het kerstdiner, die ene tante die zegt: ‘Morgen gaan we weer sporten.’ Er hangt veel schaamte rondom eten, doordat we eten bestempelen als ‘gezond’ of ‘ongezond’. Maar uiteindelijk is dat een hele eenzijdige manier van kijken naar eten: je hebt eten wat je nodig hebt voor de vitamines, maar ook eten wat je voor je ziel nodig hebt. Eten is niet alleen een basisbehoefte, het is ook cultuur, gezelligheid, herinneringen. Ik denk niet dat je op je sterfbed ligt en denkt: ‘Had ik maar nooit die pasta in Italië gegeten.’”
Alles eten
“Ik heb mijzelf toegestaan dat ik alles mag eten. Ik was bang dat ik dat alleen koekjes en chips zou eten (en dat was in het begin ook zo), maar daar kwam vanzelf een balans in. Je lichaam gaat vanzelf om broccoli en appels vragen. En als mijn lichaam vraagt om een beetje chips, dan eet ik dat gewoon. Ik probeer de schaamte weg te halen, door de gedachtes dat ik er dik van zou worden bewust tegen te praten.”
Sporten om fitter te zijn
“Ik ga nooit meer een dieet volgen. Het is geen slecht idee om gezond te eten en te bewegen. Maar ik wil niet sporten om af te vallen. Stel ik voel me niet zo fit, of ik merk dat mijn conditie achteruit is gegaan, dan ga ik sporten omdat ik weet dat ik me daar fitter van voel. Of dan eet ik broccoli in plaats van pizza.”
Aangeprate stemmetjes
“Het is heel belangrijk om heel lief tegen jezelf te zijn en te praten. Elke negatieve stem die in je hoofd zit, is niet van jou. Het stemmetje dat zegt dat je niet mooi bent omdat je niet in een bepaalde broek past – dat ben jij niet. Die stem is je aangepraat. Iedereen mag er zijn, ongeacht hoe je eruitziet. Je waarde blijft altijd in je. Een getal op je bankrekening of op je weegschaal maakt niet dat je ertoe doet.”
“En dat is ook de reden waarom ik zo openlijk deel over mijn lichaam op Instagram. Ik ben door veel pijn heen gegaan – dat gun ik niemand. Ik ben boos op de dieetcultuur die mensen zo onzeker maakt. Het lijkt alsof je altijd bezig moet zijn met afvallen. En als je té dun bent is het ook niet goed; je kunt het nooit goed doen. Het is superbelangrijk om hierover het gesprek te openen – juist omdat het iedereen aangaat.”
Lees ook over:
Dit is waarom BEAM zo leuk is op Instagram (hopen we)
Geschreven door
Francis
