Kevin (18) wordt priester

Hoe ben je opgegroeid?

"Mijn broertje en ik zijn puur vanuit traditie rooms-katholiek opgevoed door mijn ouders, we gingen bijvoorbeeld niet naar de mis op zondag. Tot ik 13 jaar was en het vormsel wilde ontvangen. Ik koos er zelf voor om bij de rooms-katholieke kerk te horen, ook ontving ik tijdens mijn vormsel de Heilige Geest. Daarna ben ik misdienaar geworden in de kerk. Na mijn keuze om priester te worden kozen ook mijn ouders en broer geleidelijk weer voor de Kerk."

Wanneer kwam je erachter dat je priester wilde worden?

"Er zijn te weinig priesters in Nederland en nadat ik een tijdje misdienaar was geweest, dacht ik: ‘misschien wil God wel dat ik priester word.’ Priester word je niet zomaar, je moet er sterk naar verlangen en een roeping ontvangen. Bij mij groeide dat verlangen door de jaren heen en ik ontving geregeld kleine bevestigingen van God en mensen om mij heen, die me vroegen of het priesterschap niet wat voor mij zou zijn. Die bevestigingen hielpen mij bij het ontdekken van en kiezen voor mijn roeping."

Hoe reageerden je ouders?

"Die waren aanvankelijk niet heel enthousiast. Wat begrijpelijk is: als priester moet je ook veel dingen laten. Ze steunden me wel. Ik heb veel gesprekken gevoerd met priesters in mijn omgeving, mijn ouders en andere familie. Steeds meer groeide het gevoel dat God mij inderdaad riep om priester te worden. Ik heb de middelbare school afgerond en in september 2015 ben ik in het Sint-Janscentrum in ‘s-Hertogenbosch aan de opleiding begonnen."

Wat houdt de priesteropleiding in?

"Ik zit nu in het eerste jaar. In totaal duurt de opleiding zeven jaar. Dit eerste jaar wordt ook wel het spirituele of propedeuse jaar genoemd en draait om kennismaking, bezinning en ontdekking. Ik krijg de kans om te groeien in het katholieke geloof en in mijn roeping. Zes jaar brengen we in het Sint-Janscentrum door, het laatste jaar lopen we stage in een parochie, een lokale gemeenschap van gelovigen. Op dit moment heeft het Sint-Janscentrum vier studenten. Ik ben de enige in mijn jaarlaag."

Hoe ziet een normale dag er voor jou uit?

"Mijn dag begint om kwart over zeven met het ochtendgebed. Tijdens het ochtendgebed zingen we psalmen en de lofzang van Zacharias. Daarna de mis, dit is het hoogtepunt van de dag. Tijdens de mis houden we onder andere de dienst van het woord en de dienst van de eucharistie, de tegenwoordigstelling van de kruisiging van Christus. We staan als het ware samen met Johannes en Maria aan de voet van het kruis. Na de mis is het tijd voor het ontbijt en daarna volgen mijn medestudenten en ik colleges tot vier uur ’s middags. Vanaf vier uur hebben we de mogelijkheid tot de aanbidding van het allerheiligste sacrament, het Lichaam van Christus. ’s Avonds hebben we vrije tijd. Ik vul mijn avonden met lezen, huiswerk en gebed, op dinsdagavond sta ik in de sportschool."

Twijfel je weleens?

"Het is belangrijk te weten dat het priesterschap geen functie is. Het is een teken van het hogepriesterschap en het herderschap van Christus. Ik denk vaak bij mezelf: ‘wie ben ik dat ik dat teken mag zijn?’ Natuurlijk vind ik het moeilijk dat ik nooit zal trouwen of kinderen zal hebben. Dat heeft me ook het langst tegengehouden. Het is een stuk zelfopoffering."

Hoe ziet de toekomst er voor jou uit?

"Als God het wil, ben ik over zes jaar klaar met mijn studie. Dan word ik gewijd als priester. Bij de wijding beloof ik gehoorzaamheid aan de bisschop en beloof ik om zorg te dragen voor een (geloofs)gemeenschap, zoals een bisdom. Ik ben dan als het ware een geestelijk vader. De herder van een kudde die mij door God is toevertrouwd."

Foto seminarie: Wim Koopman