Katelijne (15) heeft diabetes: ‘Als de diagnose iets later kwam, was ik overleden’
Iedereen heeft een verhaal. Maar wanneer krijg je de kans om onbeschaamd al je vragen aan iemand anders te stellen? Nou, dat kan hier. In de BEAM rubriek ‘Durf te Vragen’ stellen wij de vragen die je normaalgesproken niet durft te stellen. Vandaag leren we Katelijne (15) kennen; zij heeft diabetes.
Diabetes? Hoe zit dat precies?
Als je iets eet gaat je bloedsuikerwaarde omhoog. Je lichaam maakt energie van bloedsuiker. Insuline zorgt ervoor dat je lichaam bloedsuiker opneemt om er energie van te maken. Bij diabetes type 1 maakt het lichaam veel te weinig insuline, waardoor het lichaam niet genoeg energie kan maken. Iemand met deze vorm van diabetes moet bij alles wat diegene eet insuline nemen om ervoor te zorgen dat de bloedsuikerwaarde stabiel blijft.
Bron: Diabetes Fonds
Heb je al je hele leven diabetes?
“Ik kreeg de diagnose toen ik negen maanden oud was. Ik was heel ziek; mijn ouders dachten dat ik gewoon griep had, maar het bleek dus diabetes type 1 te zijn. De diagnose kwam precies op tijd. De dokters zeiden dat ik was overleden als het iets langer had geduurd. Ik heb het al bijna heel mijn leven, waardoor ik niet beter weet. Ik ben ermee opgegroeid en het hoort bij mij. Op 12 december kreeg ik de diagnose, dus op die datum vier ik mijn diabetes verjaardag. Ik kreeg een keer een armbandje van mijn zus en we zijn ook een keer uiteten geweest.”
Ben je de enige in je familie?
“Nee, mijn vader heeft het ook. Dat is best handig, want daardoor hoefden mijn ouders niet alles uit te zoeken. Het is heel fijn dat hij het ook heeft. Dat klinkt gek, maar ik kan altijd mijn hart goed luchten bij hem. Hij snapt precies waar ik het over heb en het is prettig om ervaringen uit te kunnen wisselen.”
“Verder is het eigenlijk best eenzaam. Je ziet niet aan mij dat ik diabetes heb. Anderen kunnen niet zien niet hoe ik me voel als ik last heb van te hoge of lage bloedsuikerwaarden. Ik vind dat ook wel fijn, want ik wil niet dat mensen me anders gaan behandelen.”
Hoe houd je je bloedsuikerwaarde bij?
“Op mijn arm heb ik een sensor die mijn waarden bijhoudt. Die sensor stuurt mijn waarden naar een pomp. Aan de pomp zit een draadje met een naald en via dat draadje gaat de insuline naar mijn buik. Ik kan heel makkelijk invullen hoeveel koolhydraten ergens inzitten en dan rekent die voor me uit hoeveel insuline ik nodig heb. Van de meeste dingen weet ik inmiddels wel hoeveel koolhydraten erin zitten.”
Gaat dat weleens fout?
“Ja soms wel. Laatst at ik een hamburger en ik wist niet zo goed hoeveel koolhydraten erin zaten, dus toen had ik maar wat ingevuld. Ik had het verkeerd ingeschat, waardoor ik te veel insuline had gespoten. Hierdoor was mijn suikerwaarde veel te laag. Uit eten gaan is soms nog wel een uitdaging, maar gelukkig kan mijn vader het goed inschatten.”
Wat gebeurt er als de bloedsuikerwaarden niet kloppen?
“Ik moet constant op mijn suikerwaarden letten. Als die te hoog zijn kan ik me slecht concentreren. Om dit weer stabiel te krijgen heb ik insuline nodig. Als mijn waarden te laag zijn krijg ik een hypo. Dan word ik bleek, ga ik trillen en krijg ik hoofdpijn. Er komt een soort mist in mijn hoofd waardoor ik niet alles meteen meer opmerk. Veel dingen kunnen me dan totaal ontgaan. Ook kan ik tijdens een hypo enorme eetbuien hebben. Dan kan ik de hele voorraadkast leegeten. Op zo’n moment kan ik maar beter mijn tanden gaan poetsen, zodat ik het niet meer lekker vind om te eten. Om mijn waarden weer omhoog te krijgen eet ik meestal dextro (zoete, platte snoepjes). Als ik wegga is de standaardvraag altijd: ‘Heb je je sleutels mee? En je dextro?’ Een typisch diabetesdingetje.”
Ben je weleens gefrustreerd over je diabetes?
“Heel vaak. Ergens heb ik wel geaccepteerd dat ik het heb, maar ik vind het gewoon vervelend dat ik aan zoveel dingen moet denken. Met school ga ik binnenkort op reis. Anderen houden zich bezig met welke kleren ze mee gaan nemen. Ik moet daarnaast nog aan zoveel denken. Heb ik wel genoeg insuline mee? Moet ik nog extra batterijen inpakken? Misschien nog een naald voor als ik die er per ongeluk aftrek? Dat kan me soms wel stress geven. Het Diabetes Fonds omschrijft het als een ballon die je elke dag omhoog moet houden, terwijl je ook de rest van je dagelijkse bezigheden moet doen.”
Lees ook over:
Glodi (20) heeft albinisme: ‘De zon is niet mijn beste vriend’
Geschreven door
Esther
